tag:blogger.com,1999:blog-64111043215301273052023-06-20T16:32:17.110+03:00Για μιά αριστερή ΑριστεράΣτόχοι, αρχές, μέθοδοι που προτείνουμε για μιά κοινωνική, όχι ...χωροταξική, όχι μικροκομματική, όχι ...γκρουπουσκουλική ΑριστεράΝαπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.comBlogger19125tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-6599299997656171772012-10-09T23:20:00.001+03:002012-10-09T23:34:15.909+03:00Η αλήθεια να λέγεται! Τσίπρας προς ...μερκελόφρονες και μή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Αναδημοσιεύω από το tvxs.gr του Στέλιου Κούλογλου:</i><br />
<!--StartFragment-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Καθώς η Άνγκελα Μέρκελ θα καταφθάνει στην Αθήνα
σήμερα, θα βρει μια Ελλάδα στην πέμπτη συνεχόμενη χρονιά ύφεσης. Το 2008 και το
2009 η εξέλιξη αυτή ήταν ένα παράπλευρο αποτέλεσμα της διεθνούς
χρηματοπιστωτικής κρίσης. Από τότε όμως η περαιτέρω ύφεση είναι αποτέλεσμα της
πολιτικής λιτότητας που επιβάλλεται από την Τρόικα των ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ και
τις διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις.</span></span><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Η πολιτική αυτή καταστρέφει τον ελληνικό λαό, ειδικά
τους μισθωτούς εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τις μικρές και πολύ μικρές
επιχειρήσεις, τη νεολαία. Η ελληνική οικονομία μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα
έχει συρρικνωθεί τουλάχιστον κατά 22%, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι έχουν
απωλέσει το 32% του εισοδήματός τους και η ανεργία αγγίζει για πρώτη φορά το
24% με την ανεργία των νέων στο 55%. Η πολιτική λιτότητας έχει επιβάλει
περικοπές σε επιδόματα, την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και έχει
οδηγήσει στην περαιτέρω κατάρρευση του περιορισμένου κοινωνικού κράτους που
είχε απομείνει μετά τη νεοφιλελεύθερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Σύμφωνα με το επιχείρημα της κυβέρνησης η
πολιτική λιτότητας είναι η μοναδική που εγγυάται την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα
του δημόσιου χρέους. Φυσικά ισχύει το αντίθετο. Είναι ακριβώς αυτή η πολιτική
που εμποδίζει την ελληνική οικονομία να επανέλθει σε τροχια ανάπτυξης. Η
λιτότητα δημιουργεί ένα καθοδικό σπιράλ ύφεσης και αύξησης του χρέους που
οδηγεί τόσο την Ελλάδα όσο και τους δανειστές της στην καταστροφή.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;"> Όλα αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στην
ελληνική όσο και στις ευρωπαϊκές πολιτικές και οικονομικές
ελίτ, συμπεριλαμβανομένης της κας Μέρκελ, οι οποίες, παρόλα αυτά, επιμένουν
στην επιβολή παρόμοιων προγραμμάτων σε όλες τις χώρες που αντιμετώπιζουν
προβλήματα που σχετίζονται με το δημόσιο χρέος, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία
και η Ιταλία. Γιατί όμως επιμένουν δογματικά σε αυτην την καταστροφική
οικονομική και πολιτική συνταγή; Εμείς θεωρούμε ότι ο στόχος τους δεν είναι η
επίλυση της κρίσης χρέους, αλλά η δημιουργία ενός νέου ρυθμιστικού κοινωνικού
πλαισίου σε όλη την Ευρώπη που βασίζεται στην φθηνή εργασία, την απορύθμιση της
αγοράς εργασίας, τις χαμηλές δημόσιες δαπάνες και τις φοροαπαλλαγές για το
κεφάλαιο. Και για να επιτύχει αυτή η στρατηγική χρησιμοποιεί μια μορφή
πολιτικού και οικονομικού εκβιασμού, που στοχεύει να πείσει ή να εξαναγκάσει
τους Ευρωπαίους να αποδεχτούν τα πακέτα λιτότητας χωρίς αντίσταση. Η πολιτική
του φόβου και του εκβιασμού που ακολουθείται στην περίπτωση της Ελλάδας
εικονογραφεί σαφώς αυτή τη στρατηγική. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ σέβεται τον μέσο Ευρωπαίο φορολογούμενο
από τον οποίο ζητείται να σηκώσει στην πλάτη του δάνεια σε χώρες που βρίσκονται
σε κρίση, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Οι Ευρωπαίοι πολίτες πρέπει όμως
πρέπει να γνωρίζουν ότι τα χρήματα από τα δάνεια αυτά, τουλάχιστον σε ότι αφορά
την Ελλάδα, μεταφέρονται απευθείας σε έναν δεσμευμένο λογαριασμό για την
αποπληρωμή των δανείων, ενώ τα
τυχόν υπόλοιπα χρησιμοποιούνται για την ανακεφαλαιοποίηση των
σχεδόν χρεοκοπημένων ιδιωτικών τραπεζών. Τα χρήματα αυτά δεν μπορούν να
χρησιμοποιηθούν για μισθούς και συντάξεις, για την αγορα φαρμάκων και την
χρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Και φυσικά η προϋπόθεση για την εκταμίευση των
δόσεων των δανείων είναι η επιβολή περαιτέρω μέτρων λιτότητας που παραλύει την
ελληνική οικονομία και αυξάνει την πιθανότητα της χρεοκοπίας. Αν υπάρχει
κίνδυνος για τους Ευρωπαίους να χάσουν τα χρήματά τους, αυτός δημιουργείται από
τη λιτότητα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Η πολιτική αυτή πρέπει να σταματήσει τώρα. Η Ευρώπη
χρειάζεται ένα νέο σχέδιο που θα βαθύνει την ολοκλήρωσή της. Το σχέδιο αυτό όμως
πρέπει να αμφισβητήσει το νεοφιλελευθερισμό, οδηγώντας τις Ευρωπαϊκές
οικονομίες στην ανάκαμψη, βάζοντας σε προτεραιότητα τις ανάγκες των
εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των ανέργων και όχι τα συμφέροντα των
πολυεθνικών επιχειρήσεων και των χρεοκοπημένων τραπεζιτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι
αφοσιωμένος σε αυτήν ακριβώς τη στρατηγική. Γνωρίζουμε ότι είναι ένας δύσκολος
δρόμος, αλλά είναι και ο μοναδικός που μπορεί να αναστήσει το Ευρωπαϊκό όραμα
της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης και της αλληλεγγύης. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Αυτό το σχέδιο μπορεί να επιτύχει μόνο αν οι λαϊκοί
αγώνες αλλάξουν ριζικά τον συσχετισμό δύναμης. Και αυτοί οι αγώνες έχουν
ξεκινήσει ήδη, οδηγούν στην ενίσχυση της Αριστεράς και των κινημάτων αντίστασης
σε όλη την Ευρώπη και κρατούν ζωντανές τη δημοκρατία, την ισότητα, την
ελευθερία και την αλληλεγγύη, τις πιο σημαντικές αξίες της ευρωπαϊκής πολιτικής
παράδοσης. Είναι αυτές οι αξίες που πρέπει να υπερισχύσουν. Διαφορετικά η
Ευρώπη θα επιστρέψει σε ένα σκοτεινό παρελθόν που πιστεύαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω
μας για πάντα. <o:p></o:p></span></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Αλέξης
Τσίπρας - Πρόεδρος ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ</span></span><span style="color: black; font-size: 10.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<!--EndFragment-->
</div>
Ατρεύςhttp://www.blogger.com/profile/05713540044699930484noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-22744196147081852112012-08-16T15:09:00.000+03:002012-08-16T15:18:52.624+03:00Εμείς οι 1.655.053 πολίτες τί {πρέπει να} κάνουμε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Από όταν ξεκίνησα να παρουσιάσω αναλυτικές θέσεις μου </i></span><b><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>για μιά αριστερή Αριστερά και δημοκρατία πραγματική</i></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>, πέρασαν κάτι χρόνια.</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Κι από όταν επιχείρησα να ...ρίξω γραμμή για το </i></span><b><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>«τί να κάνουμε»</i></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i> 12 μήνες+.</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Και τί μήνες... Κολοσσιαίες -άλλες στη σοβαρότητα και άλλες στη γελοιότητά τους- εξελίξεις σημειώθηκαν αυτόν τον καιρό. Το τελευταίο 15μηνο για να είμαστε ακριβείς.</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><i>Ως ...πρελούδιο θα παρουσιάσω {ολίγον ...τηλεγραφικά} αυτές που θεωρώ ως "τομή"στα γεγονότα, ως ρυθμιστικές, καθοριστικές ας πούμε.</i></span><br />
@ <span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Πριν 15 μήνες ο πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου, «εκχώρησε» στον Αντώνη Σαμαρά την πρωθυπουργία αλλά εκείνος ...«δεν ηβουλήθη συνιέναι». Το γέλοιο της αρκούδας θα έπεφτε αν τα εγκλήματά τους {πολιτικά αλλά και του "κοινού ποινικού δικαίου"} δεν μάς είχαν φέρει σε τόσο άσχημη κατάσταση.</span><br />
@ <span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Μετά από ένα οικονομοβενιζελικό τετράμηνο, όπου η τρόϊκα ερχόταν κι έφευγε κι η «δόση» αναβαλόταν συνεχώς αλλά οι βενιζελικές γκάφες διαδέχονταν η μιά την άλλη, κάποιοι πολίτες αποτόλμησαν το έως τότε αδιανόητο: Να εκδηλώσουν την αποδοκιμασία τους προς το φαύλο πολιτικό σύστημα την ημέρα της επετείου του Έπους στα Αλβανικά βουνά, τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ήταν πολλοί και σε πάνω από 20 πόλεις ταυτόχρονα. </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Και ασυνεννόητοι!!! Αυτό κατατρόμαξε τον πρωθυπουργό Γ.Α. Παπανδρέου και τον έκανε να πετάξει την φοβερή μπαρούφα για δημοψήφισμα επί γτου μνημόνιου...</span><br />
@ <span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Η μπαρούφα με την σειρά της κατατρόμαξε τους ευρωπαίους αρχηγούς-λακέδες των «Αγορών» και τον φώναξαν στην ...Κοτ-ντ'αζούρ για να τον συνεφέρουν. Και όχι μόνο τον μάλωσαν αλλά και τού επέβαλαν να παραιτηθεί από την πρωθυπουργία, παραδίνοντάς την σε «τεχνοκράτη» με διπλοτριπλή κομματική στήριξη, ώστε να φέρει εις πέρας το "κούρεμα", που εξασφάλισε εμπράγματα τους τοκογλύφους δένοντας εμάς χειροπόδαρα.</span><br />
@ <span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ο καταψηφίσας το 1ο μνημόνιο Σαμαράς προχώρησε στην ψήφιση του 2ου (και χειρότερου...) με αντιπαροχή την διεξαγωγή εκλογών σύντομα.</span><br />
@ <span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Όμως η γελοιότητα είχε πλέον ξεπεράσει κάθε όριο και τα τρία μνημονιακά κόμματα διασπάστηκαν όλα από πληθώρα αποχωρούντων βουλευτών.</span><br />
@ <span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Αφού ο Παπαδήμος εκτέλεσε με επαγγελματική επάρκεια το έγκλημα (παλιότερος δικός του χαρακτηρισμός!!!} το έγκλημα του "κουρέματος" προκήρυξε εκλογές, στις οποίες ο λαός έδειξε ξεκάθαρα ότι δεν ...μασσάει πιά.</span><br />
@ <span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Μετά από μερικά πολιτικάντικα κολπάκια του κ - - ου, ξανάγιναν εκλογές 42 μέρες αργότερα και -επιτέλους!!!- διαμέσου ενός φαυλότατου καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος έγινε ο Σαμαράς πρωθυπουργός, παρότι ο λαός αντιμνημονιακά βέβαια ξαναψήφισε.</span><br />
@ Και... μέσα στ' άλλα εκτόξευσε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στο 27%+... Ένα εκατομμύριο εξακόσιες πενήτα πέντε χιλιάδες πολίτες τον ψηφίσαμε.<br />
<b><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Τί <span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><i>{πρέπει να}</i></span> κάνουμε τώρα εμείς οι 1.655.053 πολίτες;;;</span></span></b><br />
Μιά πλειάδα άρθρων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς είδε το φώς της δημοσιότητας. Ενδεικτικά αναφέρω τα:<br />
- του Ρόυντι Ρινάλντι στον "Δρόμο της Αριστεράς"<br />
- του Μάκη Σπαθή στην "ΑΥΓΗ" <i><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">(αν δεν με απατά η μνήμη)</span></i><br />
- του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου στην "Εποχή"<br />
- Και στο www.tvxs.gr (του Στ. Κούλογλου) η Δάφνη Σφέτσα παρουσίασε εκτεταμένα τις θέσεις που αναπτύχθηκαν στην πρόσφατη Π.Σ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.<br />
Εμπεριστατωμένα άρθρα, κάποια ήταν και μακροσκελή..., με θέσεις που, σχεδόν στην ολότητά τους, δεν με βρίσκουν αντίθετο. Ίσα-ίσα.<br />
Πλην όμως ήσαν όλα γενικόλογα. Τους ξέφευγε η ...ταμπακέρα: <b><span class="Apple-style-span" style="color: red;">Τί κάνουμε ΑΜΕΣΑ και ΠΡΑΚΤΙΚΑ.</span></b><br />
Παραθέτω το δικό μου κείμενο {που το εξαπέστειλα ...δεόντως ως e-mail} πριν ένα περίπου μήνα.<br />
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: black; font-size: 16.0pt;"><b>ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ (απλώς...) ή ΚΟΜΜΑ ΝΕΟΥ
ΤΥΠΟΥ;<o:p></o:p></b></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: red; font-size: 22.0pt;"><b>Μάλλον Νέο Κόμμα Νέου Τύπου απαιτείται!</b></span><span style="color: black; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Διάβασα, με όση επιμέλεια και
προσοχή διαθέτω, αρκετά κείμενα πάνω σ' αυτό το καίριο και ...</span></span><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">«εκ των ών ουκ άνευ»</span></span></i></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> θέμα.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Τόσο την "1</span></span><sup><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">η</span></span></sup><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">
αποτίμηση" της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και την εκτενή
παράθεση από την Δάφνη Σφέτσα των λεχθέντων στην Πανελλαδική Συντονιστική
Επιτροπή αλλά και άρθρα στις εφημερίδες μας όπως του Ρούντι Ρινάλντι και του
Μάκη Σπαθή, που σε πολλά σημεία «μέ καλύπτουν» ως κατευθύνσεις και στόχοι..<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Εκείνο το οποίο είδα να λείπει
είναι η συγκεκριμενοποίηση των
«πρακτικών» όρων, οι οποίοι θα εξασφαλίσουν την πραγμάτωση όσων διατυπώθηκαν ως
κατευθύνσεις και στόχοι.<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Η πρότασή μου είναι ακριβώς
τέτοιας φύσης:</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> Πρακτικοί και τεχνικοί όροι
που όχι μόνον θα σηματοδοτήσουν την -ως μετεξέλιξη- "γένεση" νέου
κόμματος νέου τύπου, που είναι αναγκαία για ένα καλό ξεκίνημα, αλλά και θα
είναι το "υπόστρωμα", ο καμβάς, η βάση και η εγγύηση ότι η προσπάθεια
θα έχει καλή συνέχεια προς την ευόδωση του αγώνα μας.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Έχοντας μια σοβαρή εμπειρία -αλλά
και ...θητεία- στην οργάνωση σχημάτων και φορέων ποικίλων κοινωνικών και άλλων
αντικειμένων, θα παραθέσω τα κυριότερα από όσα έχω κατασταλάξει στα -σχεδόν 60-
χρόνια της πολιτικοκοινωνικής μου διαδρομής. Με σύντομη όμως, περιωρισμένη από
την φύση του άρθρου αυτού, αιτιολόγηση. Έτσι υπάρχει κίνδυνος να εμφανιστούν ως
..."ρετσετικά", ενώ δεν είναι, και περιωρισμένης εμβέλειας, ενώ έχουν
μεγάλη. Μπορώ και θα το προσπαθήσω να δώσω εκτεταμένη τεκμηρίωση τόσο στην
τοπική οργάνωση που συμμετέχω όσο και σε ευρύτερα όργανα, μόλις μου δοθεί η
ευκαιρία.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Μιά ΑΡΧΗ "μητέρα"
όλων των ΑΡΧΩΝ<o:p></o:p></span></span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Θα την τιτλοφορούσα "αρχή του
παντογράφου", φοβάμαι όμως ότι δεν είναι οικείο σε όλους το τί κάνει ένας
παντογράφος. Έχοντας ένα πρότυπο δημιουργείς με έναν παντογράφο κάτι όμοιό του
σε μεγαλύτερη ή μικρότερη κλίμακα.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Στοχεύοντας σε μιά κοινωνία
ανθρώπινη, δημοκρατική, προοδευτική, αριστερή εντέλει, πρέπει να έχεις ως
«εργαλείο» ένα κόμμα ανθρώπινο, δημοκρατικό, προοδευτικό, και -πραγματικά-
αριστερό.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Και πιό παραστατικά: Αν π.χ. η
Αναλογική είναι το προκρινόμενο σύστημα εκλογής αντιπροσώπων, δεν γίνεται να
μην εφαρμόζεται στις εσωτερικές κομματικές διαδικασίες!<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Επίσης: Μια πλουραλιστική
κοινωνία, όπως εκ των πραγμάτων είναι η ανθρώπινη, δεν μπορείς να την
«καθοδηγήσεις» με ένα μονολιθικό κόμμα!
<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Την "αρχή του
παντογράφου" εκτός από λογικά αναγκαία πρέπει να την δούμε και ως </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">εκπαιδευτική
διαδικασία</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">: Με την ενδοκομματική εφαρμογή
κάποιων κανόνων εκπαιδεύονται τα μέλη να τους εφαρμόσουν και στην κοινωνία.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Κι ακόμα παραπέρα: Η ενδοκομματική
εφαρμογή θα κάνει φανερά τυχόν λάθη, τυχόν παρενέργειες και στρεβλώσεις. Οπότε
θα γίνουν και οι απαραίτητες διορθώσεις και προσαρμογές προτού εφαρμοστούν και
στην κοινωνία. Επιγραμματικά: <o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Το νέο κόμμα νέου τύπου να
είναι "μικρογραφία", πρότυπο, της κοινωνίας που θέλουμε.<o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">ΜΕΛΗ<o:p></o:p></span></span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1. Το κύριο που πρέπει να
προσεχθεί είναι βέβαια η</span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> ισοτιμία</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">. Σε
κάθε οργανωτική έκφανση, σε κάθε απόφαση, σε κάθε δράση. Είναι δυστυχώς πολύ
εύκολη η ολίσθηση σε διακρίσεις, όπως γλαφυρά περιέγραψε ο Όργουελ στη
"Φάρμα των Ζώων" με το «όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι ...πιο
ίσα». Γιαυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Ειδικά στις λεπτομέρειες:<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1.1. Καμμιά προϋπόθεση για την
εγγραφή. Αρκεί η έκφραση της βούλησης οποιουδήποτε να εγγραφεί. Πέρα όμως από
γνωστές διακρίσεις (φύλο, φυλή, εθνικότητα, θρήσκευμα, γλώσσα) και απαράδεκτες
φραγές (πρόταση από άλλα μέλη, έγκριση από κάποιο όργανο κ.ά.) υπάρχουν και δύο ...δυσδιάκριτες: Η
οικονομική σχέση και η ηλικία. <o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Η πρώτη εκφράζεται με την απαίτηση πληρωμής κάποιου ποσού. </span></span><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Αν
όμως στοχεύουμε σε μιά κονωνία στην οποία το χρήμα δεν θα είναι κυρίαρχο</span></span></u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">,
δεν γίνεται αυτήν την αντίληψη να μην την εφαρμόζουμε στο κόμμα. Η εγγραφή
πρέπει να είναι </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">α-χρηματική</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">. Όπως και η
συμμετοχή μετά! Η συνδρομή να είναι προαιρετική. Ανεξάρτητα από την οικονομική
κατάσταση του μέλους. Να μην υπάρχει το "κλασσικό" «ταμειακώς
εντάξει»... </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Αν σάς φαίνεται περίεργη πρόταση, σκεφτείτε να ήταν προϋπόθεση
για να ψηφίσουμε στις βουλευτικές εκλογές το να έχουμε φορολογική ενημερότητα...
</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Η οικονομική κάλυψη των δραστηριοτήτων του
κόμματος μπορεί και πρέπει να γίνεται με άλλες διαδικασίες (π.χ. εθελοντισμό,
εκδηλώσεις κ.ά. αλλά και συνδρομές βέβαια) και όχι με το</span></span><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> ...«δεν
πληρώνεις - δεν ψηφίζεις»</span></span></i></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">!!!</span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Η δεύτερη διάκριση, η ηλικία,
στηρίζεται στο πλασματικό, αν όχι και πλαστό, αξίωμα της «ωριμότητας». Παλιά
ήταν στα 21 χρόνια, τώρα είναι στα 18. Σχηματικό και ανούσιο όριο. Και με την
...υπερωριμότητα τί γίνεται;;; Με την γεροντική -ή και άλλη- άνοια;;; Αν δεν
μπορούμε προς το παρόν να χωνέψουμε την αρχή "ο άνθρωπος είναι «ώριμος»
από τη γέννησή του"</span></span><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> (βρίσκοντας άλλους τρόπους αντιμετώπισης της
δυσκολίας διαμόρφωσης γνώμης ή/και έκφρασής της)</span></span></i></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> ας κατεβάσουμε πολύ χαμηλά -π.χ. στα 10 χρόνια- το όριο.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1.2. Κάθε μέλος είναι μέλος
"κάπου". Κατ' αρχή στην τοπική οργάνωση κατοικίας του. Ή σε θεματική,
εργασίας ή ενδιαφερόντων του. Μπορεί να συμμετέχει σε πολλές ταυτόχρονα </span></span></span><span style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">(και είναι ευχής έργο αυτό...)</span></span></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">
αλλά μόνον σε μία μπορεί να ψηφίζει εκπροσώπους.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1.3. Η διαγραφή πρέπει να
αποκλείεται. «Τάλε-κουάλε» όπως και η εξορία ενός πολίτη... Η πειθαρχία δεν
πρέπει να επιβάλεται (ή να τιμωρείται τυχόν μη τήρησή της) αλλά να να εμπνέεται
από τα υπόλοιπα μέλη. Πρέπει να είναι πραγματική πειθ-αρχία. Πειθώ συμμόρφωσης
στις αρχές, στους κανόνες.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1.4. Κατάργηση της
"Νεολαίας" ως αυτόνομης οργάνωσης. Όσα μέλη επιθυμούν μπορούν να
σχηματίσουν μια "θεματική" ή μια "συνιστώσα" με αυτόν τον
προσδιορισμό. Η αυτόνομη οργάνωση είναι δυσμενής διάκριση για τους νέους μας.
Το ανάλογο ισχύει για τις γυναίκες.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">2. Στην σημερινή συγκυρία είναι
νομίζω σκόπιμο να εξεταστεί και η εφαρμογή διαφορισμού όσων συμμετέχουν στο
κόμμα σε</span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> μέλη</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> και </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">υποστηρικτές</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">, </span></span><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">με μόνο κριτήριο όμως την δικιά τους θέληση</span></span></u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">. Με
σαφή προσδιορισμό βέβαια των διαφορετικών διακαιωμάτων-υποχρεώσεων των μεν και
των δε.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΙΑΡΘΡΩΣΗ<o:p></o:p></span></span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Συνιστώσες</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Νομίζω ότι πρέπει να θεωρηθεί
"δεδομένη" η αναγκαιότητα ύπαρξης και λειτουργίας τους και να
σταματήσει να είναι "</span></span><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">θέμα για συζήτηση</span></span></i></span><span style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">", διότι:<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1.1. Μόνον μέσα από αυτές
πραγματώνεται η αρχή του παντογράφου.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1.2. Είναι εκτός πραγματικότητας
τυχόν αντίληψη "ενιαίας-ομοειδούς" έκφρασης 1.600.000
μελών/υποστηρικτών/ψηφοφόρων ή -γιατί όχι;;;- 5.000.000 στο μέλλον...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1.3. Οι Συνιστώσες μας, ως σύνολο,
είχαν άριστη «επίδοση» παρά τον λυσσαλέο -και ανέντιμο!- πόλεμο από τα παπαγαλάκια
του πελατειακού κράτους. Στη συνείδηση του κόσμου έχουν πλέον καταγραφεί ως
απαραίτητο στοιχείο δημοκρατίας.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1.4. Είναι όρος «εκ των ών ουκ
άνευ» για την ύπαρξη </span></span></span><span style="color: red;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">αναλογικής</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> έκφρασης των κοινωνικοπολιτικών ρευμάτων.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Πρέπει βέβαια να μελετηθούν και
να εκφραστούν στο Καταστατικό οι ακριβείς συνθήκες και προϋποθέσεις συγκρότησης
και λειτουργίας.</span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> </span></span></b></i></span><span style="color: red;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Αυτό ΕΙΝΑΙ
θέμα συζήτησης</span></span></i></b></span><span style="color: black;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">!<o:p></o:p></span></span></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">2. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Επίπεδα</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></u></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Όχι παραπάνω από τρία: Τοπικό (ή
θεματικό, κλαδικό κλπ), Εκλογικής Περιφέρειας («Νομαρχιακό»), Πανελλαδικό (διαρκές Συνέδριο).<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Μελλοντολογώντας θα μπορούσαμε να
προσθέσουμε και ένα τέταρτο: το Ευρωπαϊκό ή/και το Παγκόσμιο. Αλλά ας μην
απλώνουμε πολύ τα ποδάρια μας...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">3. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Κομματικά όργανα</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Αυτά μπορεί να είναι (και θα
είναι) περισσότερα: Τοπικές Επιτροπές, Νομαρχιακές, Αχτιδικές (Περιφέρειες),
Κεντρική Επιτροπή, Ομάδα Κορυφής, Κοινοβουλευτική Ομάδα και αντίστοιχες
κλαδικές/θεματικές αντιστοιχισμένες στα κοινωνικά ρεύματα και τα δίκτυα
αλληλεγγύης.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Με μία όμως συνθήκη</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">: Τα επίπεδα εκλογής εκπροσώπων να είναι τρία (3) το πολύ.
Και πιο παραστατικά: Ο Σύνεδρος π.χ. εκλέγει ΚΑΙ Κεντρική Επιτροπή ΚΑΙ Ομάδα
Κορυφής ΚΑΙ Πρόεδρο, κατευθείαν.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Η ύπαρξη πολλών επιπέδων εκλογής
ήταν ο βασικός μηχανισμός ...ισοβιότητας των ηγετών-στελεχών στις χώρες του
...ανύπαρκτου σοσιαλισμού.</span></span></i></span><span style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ας μην την ξαναπατήσουμε...<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ανάδειξη εκπροσώπων με Αναλογική
και Προτιμητικό(*) Σύστημα (στην δικιά μου εκδοχή: χρήση της σειράς Fibonacci).
Σε μονοπρόσωπα πόστα: Προτιμητικό και 2</span></span><sup><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">ος</span></span></sup><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> γύρος μεταξύ των δύο
πρώτων .<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">4. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Θεσμικά όργανα</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> <o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Η διαδικασία επιλογής-εκλογής τους
είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία εμπέδωσης της εσωτερικής δημοκρατίας και
ενίσχυσης της συμμετοχής.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Πρέπει να γίνεται ΠΑΝΤΟΤΕ από το
αντίστοιχο "σώμα" μελών: Οι Δήμαρχοι π.χ. από τις Tοπικές (κλπ), οι
Βουλευτές από τις Νομαρχιακές, οι Βουλευτές Επικρατείας από την Κεντρική κ.ο.κ.
χωρίς ...«άνωθεν» παρεμβάσεις υπέρ προσώπων "κύρους" και άλλα τέτοια
εξόχως αντιδημοκρατικά. </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Αντιδημοκρατικά κατάλοιπα συστημάτων που έχουν ως
βάση την «ενός ανδρός αρχή»</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> και την
ΜΜΕ-ική «αναγνωρισιμότητα», που, όπως έχει, παγκόσμια, αποδειχτεί, δεν
προσφέρει τίποτε στο Κίνημα και στον Λαό.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Η "Τσιτσιολίνα" δεν
είναι δυστυχώς ούτε το μόνο ούτε το χειρότερο παράδειγμα...</span></span></i></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">ΛΗΨΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ από
"σώματα" ή "όργανα"<o:p></o:p></span></span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Αυτό είναι το "μεδούλι"
της δημοκρατικής λειτουργίας και πάνω του εδράζεται, αναπτύσσεται,
αυτοσυντηρείται η ίδια η δημοκρατία.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Προϋποθέσεις σύγκλησης
συνεδριάσεων - Συνελεύσεων</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Πλήρης ενημέρωση - Επαρκής χρόνος
(όχι ...«κατεπείγοντα») - "Προνοητικό" θεματολόγιο - Εναλλακτικές
Εισηγήσεις έγκαιρα ΚΑΙ από "απλά" μέλη. Τακτές ημέρες τακτικών.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">2. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Διεξαγωγή </span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ακριβής έναρξη - Απαρτία: όσοι
παρόντες - Επαρκής χρόνος παρεμβάσεων - Καθιέρωση τηλεσυμμετοχών (Skype κ.ά.) -
Πάντοτε ανοιχτές στο "πλατύ Κοινό".<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">3. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ψηφοφορίες</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Με Προτιμητικό Σύστημα πάντα και
Αναλογική όπου ταιριάζει. Καθιέρωση ηλεκτρονικής ή/και επιστολικής ψηφοφορίας..
</span></span></span><span style="color: red;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ισαξίωση της λευκής ψήφου, που είναι κατεξοχή
πολιτική ψήφος!</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> </span></span><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Επ' αυτού έχω
αρθρογραφήσει εκτενώς στο </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">"αντί"</span></span></b></i></span><span style="color: black;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> κι αλλού παλιότερα. Εδώ θα παραθέσω «δειγματικά» δύο
συνέπειες:</span></span></i></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> Αν η λευκή ψήφος πάρει σχετική
πλειοψηφία επί προτάσεων, τότε η συζήτηση για το θέμα επαναλαμβάνεται σε
επόμενη συνεδρίαση με άλλες προτάσεις. Αν η λευκή ψήφος πάρει </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">σχετική</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> πλειοψηφία σε εκλογή πολυπρόσωπων οργάνων, τότε η
ψηφοφορία επαναλαμβάνεται για τις «κενές έδρες» με άλλους υποψήφιους. Και αν
τυχόν πάρει την </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">απόλυτη</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> πλειοψηφία τότε
η διαδικασία επαναλαμβάνεται εντελώς εξαρχής, από την ίδια την πρόκριση των
υποψήφιων.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">4. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Ανακλήσεις αποφάσεων
ή/και εκπροσώπων</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Δεν νοείται δημοκρατική λειτουργία
χωρίς τέτοιες δυνατότητες. Αλλοιώς, ταχύτατα και ανεξάρτητα από όποιες αγαθές
προθέσεις, θα καταλήξουμε αναμφίβολα
στην ...quasi δημοκρατία: </span></span><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">«ελέγξτε μας στο τέλος της θητείας μας,
καταψηφίζοντάς μας»</span></span></i></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> και στην ΜΗ
συμμετοχή των μελών.</span></span><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> </span></span></i></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Μεγάλη
προσοχή βέβαια πρέπει να δοθεί στις προϋποθέσεις, τους όρους και τις συνέπειες
της ανάκλησης.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">5. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">«Δημοψηφίσματα»</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Σε όποια θέματα γενικού
ενδιαφέροντος κριθούν (από "όργανα", "σώματα" ή αριθμό
μελών) ως σημαντικά, θα διεξάγεται γενική ψηφοφορία. Πανελλαδική ή μικρότερης
κλίμακας. Με προϋπόθεση την επαρκή ενημέρωση και την εφαρμογή του Προτιμητικού
Συστήματος επί εναλλακτικών προτάσεων αντί ενός "ξερού" ΝΑΙ-ΟΧΙ.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ<o:p></o:p></span></span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">1. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Αριθμός εκπροσώπων<o:p></o:p></span></span></u></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Πρέπει κατά περίπτωση να είναι
τόσος ώστε να εξασφαλίζεται και ο πλουραλισμός και η λειτουργικότητα των
αντίστοιχων "σωμάτων" ή "οργάνων".<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">2. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Επιλογή</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Πέρα απο την εφαρμογή
Αναλογικής-Προτιμητικού που προανάφερα, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">διαδικασία
πρόκρισης των υποψηφίων.</span></span></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">3. </span></span><b><u><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Θητεία εκ περιτροπής -
Ανακλητότητα</span></span></u></b></span><span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"><o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Συμπληρωματικές-παραπληρωματικές
ρυθμίσεις που πρέπει να μελετηθούν και να σχεδιαστούν όσο καλλίτερα γίνεται.
Και βέβαια να υπάρξει δυνατότητα τροποποιήσεών τους, αφού -ουσιαστικά- θα είναι
η πρώτη φορά που θα εφαρμοστούν σε τέτοια έκταση.<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">- - - - - - - - - - - - -<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">(*) Ο ψηφοφόρος δεν βάζει
"σταυρούς" αλλά αξιολογεί-κατατάσσει τους υποψήφιους,</span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> όλους
υποχρεωτικά</span></span></b></i></span><span style="color: black;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">, βάζοντας αριθμούς
1-2-3... σε "κουτάκια".
Το ίδιο εφαρμόζεται και για έγκριση εναλλακτικών προτάσεων. Επιλέγεται ο
υποψήφιος ή η πρόταση που συγκέντρωσε </span></span><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">τον καλλίτερο μαθηματικό συνδυασμό</span></span></b></i></span><span style="color: black;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;"> των 1-2-3-4-5-..., όχι όποιος πήρε τα περισσότερα "1". <o:p></o:p></span></span></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: black;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-small;">Εκτενής περιγραφή υπάρχει στα
psemmatapsemmata.blogspot.gr[2-4-09], 8ymwmenayannena.blogspot.gr[22-6-11],
wraiasklivani.blogspot.gr[16-8-11]</span></span></i></span><span style="color: black; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-59569483366587736352011-08-18T20:21:00.003+03:002011-08-18T20:25:16.581+03:00Νέος "δάκτυλος" του ...ΣΥΡΙΖΑ! Ο κροίσος Warren E. Buffett κατάγγειλε τις νεοσυντηρητικές πρακτικές περί μη φορολογίας των πάμπλουτων!{υπάρχει πάλι πρόβλημα με το"blogger"! Το κείμενο θα τό βρείτε στα σχόλια}Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-58531863450801215702011-07-24T13:31:00.000+03:002012-08-16T13:45:27.269+03:00Τί να κάνουμε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i>Όταν ο Λένιν έγραψε μια
μπροσούρα με αυτόν τον τίτλο ήταν 31 χρονών. Τόσο περίπου, κάπως νεώτερος,
ήμουν όταν τή διάβασα, πριν κάπου 45 χρόνια. Δεν θυμάμαι σπουδαία πράμματα πια
από τις ιδέες που ανέπτυσσε. Δεν έχει και πολλή σημασία άλλωστε νομίζω. Άλλες,
...πολύ "άλλες" οι εποχές τότε... Το 1901.</i></span><br />
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><i>Κράτησα μόνο τον τίτλο.
Και ως ...πιασάρικο αλλά και ως δηλωτικό-εκφραστικό όσων θα διαβάσετε παρακάτω.</i></span><span style="font-size: 14.0pt;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00; font-size: 21.0pt;"><b>Τί να
κάνουμε </b></span>λοιπόν...<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Τί να κάνουμε οι όποιοι αριστεροί και η όποια Αριστερά
που -μόνον εμείς!- τήν απαρτίζουμε.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<i>Μην πείτε ότι είναι ταυτολογία... Υπάρχουν αρκετά άτομα
και αρκετά συλλογικά μορφώματα -κόμματα κ.ά.- τα οποία απλώς ισχυρίζονται ότι
είναι η Αριστερά, χωρίς να είναι τα ίδια (στην πράξη, στη ζωή, όχι στα
λόγια...) αριστερά...</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Θα ξεκινήσω με το ...πολυφορεμένο (άρα, κατά τεκμήριο,
πετυχημένο...):<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>«Ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε».<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Κατά την ...σεμνοταπεινή μου άποψη ΚΑΙ στραβός
είν' ο γιαλός ΚΑΙ στραβά αρμενίζουμε.<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="font-size: 11.0pt;"><i>Θα κάνω μια σύντομη,
συνοπτική εισαγωγή. Πολύ περισσότερα, αναλυτικότερα, θα βρείτε στα μπλογκ μου
nalambis.blogspot.com και 5monkeysbrain.blogspot.com αλλά και στο συλλογικό
neosparatiritis.blogspot.com.</i></span><span style="font-size: 14.0pt;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #2f85c8;"><b>Ο ΣΤΡΑΒΟΣ ΓΙΑΛΟΣ</b></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Ο γιαλός είναι στραβός διεθνώς.</b><span style="font-weight: normal;"> Το απαράγωγο, το ακριδικό, το χρηματιστηριακό
κεφάλαιο, </span><b><i>ΤΟ</i></b><span style="font-style: normal; font-weight: normal;"> κεφάλαιο δηλαδή, όταν άρχισαν να υψώνονται φωνές για
την κρίση του, την λεγόμενη "οικονομική" κρίση, και τις ευθύνες των
σκοτεινών και ανέντιμων προσώπων και κύκλων που τό κατευθύνουν και
εκμεταλλεύονται ΟΛΟΥΣ τους λαούς της γης, πέρασε στην αντεπίθεση:</span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1. Και για να αποσείσει τις ευθύνες του ρίχνοντας τες στις
...υπερβολικές απαιτήσεις των εργαζομένων και στο ...σπάταλο κοινωνικό κράτος.<b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>Φριντμανι(α)κή μέθοδος των
"Παιδιών του Σικάγου",</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>που μέσω της ...άπειρης
πληθώρας εξαγορασμένων ΜΜΕ</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>και δημοσιογράφων-παπαγάλων
τελεσφορεί μέχρι στιγμής.</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
2. Και να αποκομίσει μέγιστα, αμύθητα, ωφέλη από το
ξεπούλημα γης και πόρων, στο οποίο οδηγούν τους, εξαθλιωμένους μέσω της
..."λιτότητας", λαούς, να αποδεχθούν ως ...εθνική σωτηρία από την
κρίση.<b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>Διότι έτσι θα κάνουν
ιδιωτικές «επενδύσεις»,</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>θα βρεί δουλειά ο
"κοσμάκης",</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>θα μειωθεί η
ανεργία και μπλα-μπλα-μπλα-μπλά...</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Ο γιαλός είναι στραβός όμως ιδιαίτερα στην Ελλάδα.</b><span style="font-weight: normal;"> Γιαυτό άλλωστε διαλέχτηκε ως ο
"ασθενέστερος κρίκος", ως η καταλληλότερη για την έναρξη της επίθεσης
ευρωπαϊκή χώρα... Και στα 190 χρόνια από το 1821 (μην γελιώμαστε...) αλλά κύρια
στα τελευταία 55 </span><b><i>(ξέρω τί λέω!)</i></b><span style="font-style: normal; font-weight: normal;"> είναι έρμαιο φαύλων
πολιτικάντηδων διαφόρων ...αποχρώσεων, έρμαιο του πελατειακού, διεφθαρμένου
"γκουβέρνου", δέσμια των υπέρογκων δανείων που συντήρησαν την σπατάλη
και τον ...στρατό των "ημετέρων", ανίκανη να αντιδράσει επίσημα,
αδύναμη να αντισταθεί κοινωνικά.</span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Παρόμοια επίθεση είχαν εφαρμόσει και σέ άλλες χώρες, πριν
από αυτή τη κρίση. Η Ναόμι Κλάϊν στο βιβλίο-ντουκουμέντο " Το δόγμα του
σοκ" τά αφηγείται θαυμάσια <i>{βρείτε το και διαβάστε το!}</i><span style="font-style: normal;"> αλλά η Ελλάδα παρουσιάζει τώρα ειδικό
ενδιαφέρον λόγω της συμμετοχής της στην Ε.Ε. και στην "ζώνη του
ευρού".<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #2f85c8;"><b>ΤΟ ΣΤΡΑΒΟ ΑΡΜΕΝΙΣΜΑ</b></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Η «Αριστερά» μας, η ...χωροταξική «Αριστερά»
μαζί με την μικροκομματική και την ....γκρουπουσκουλική έχει ένα μοναδικό
ιδίωμα: <b>Να <span style="color: #ff0e00;">"αρμενίζει στραβά"</span> αρμενίζοντας
ΙΣΙΑ, καταπάνω στα βράχια του ΣΤΡΑΒΟΥ γιαλού... <o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς πως, όταν είναι
στραβός ο γιαλός κι εσύ αρμενίζεις ίσια (κολλημένος σε αρχαία δόγματα...),
είναι φανερό ότι θα προσκρούσεις και θα τσακιστείς...<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Π.χ. η "οργανωμένη", η "συνεπής", η
"ταξική" πάλη (καθόλου σοσιαλιστική αλλά μάλλον σολιπσιστική θα
έλεγα...) τόσο όσων τήν επικαλούνται ως δόγμα όσο και όσων απλώς τήν μιμούνται,
μη μπορώντας να απαγκιστρωθούν από παλιές -και τόσο αποτυχημένες- πρακτικές και
συνήθειες λόγου και πράξης έτσι ακριβώς λειτουργεί:<b> Ως ...ίσιο
αρμένισμα καταπάνω στα βράχια.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00; font-size: 21.0pt;"><b>Τί να
κάνουμε</b></span><span style="font-size: 14.0pt;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="font-size: 21.0pt;"><b>1. </b></span><b>«Αρχή
σοφίας ονομάτων επίσκεψις»</b><span style="font-weight: normal;"> είπε
κάποιος αρχαίος, (περίπου) πρόγονος ημών... </span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b><i>Ας αρχίσουμε λοιπόν με
τό να ξεκαθαρίσουμε τί λέμε. </i></b></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Να ξεκαθαρίσουμε τί εννοούμε όταν προφέρουμε κάποια βασικά
«ονόματα»-λέξεις. Διότι αν δεν κυριολεκτούμε, αν άλλα λέμε και άλλα εννοούνται,
τότε ΚΑΙ μεταξύ μας δεν μπορεί να υπάρξει συν-εννόηση ΚΑΙ παραπλανούμε τους
"παραέξω".<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>* </b></span>Αλληλολοαποκαλούνται
κάποιοι "σύντροφοι" π.χ.<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Γιατί;;; ...Τρώνε μαζί;;; Μόνον οι ΠΑΣΟΚοι (ειδικά οι
μεγαλόσχημοι) κυριολεκτούν όταν τό χρησιμοποιούν... Κάτι ήξερε ο
Πάγκαλος...<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Για μάς, για όσους από μάς τέλοσπάντων ισχύει, σωστό είναι
το "συναγωνιστές"-"συναγωνίστριες".<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Αγώνα κάνουμε! Συναγωνιστές είμαστε!<b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>{<b>Άν κάνουμε αγώνα
βέβαια...</b></i><span style="font-weight: normal;"><i> Και δεν μπορώ να
βγάλω από το νού μου</i></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> ότι, ακριβώς διότι
συνεπάγεται κάποια υποχρέωση το "συναγωνιστές",</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> γιαυτό δεν αρέσει σε
κάποιους. Και συνηθίζουν να χρησιμοποιούν</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> το
"σύντροφοι", που είναι ουδέτερο...}.</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>* </b></span>Ας
πιάσουμε την "δημοκρατία" μετά. Ως τρόπος λειτουργίας της κοινωνίας
ένα μόνον πράγμα είναι: <span style="color: #ff0e00;">Η μέθοδος, η
διαδικασία, το σύστημα αν θέλετε, με το οποίο η ΒΟΥΛΗΣΗ του λαού γίνεται <b>χωρίς
αλλοιώσεις</b></span><span style="color: #ff0e00;"> νόμοι, κανονισμοί,
ρυθμίσεις, ΠΡΑΞΗ με μία λέξη.</span><b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><i>Όπου
"λαός" είναι το όποιο σύνολο ανθρώπων αφορά το κάθε θέμα, κάθε φορά.</i></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Η δημοκρατία έχει το ...κακό ιδίωμα της πληρότητας, της
ολότητας, κάτι σαν το "ζεν" ας πούμε. Δεν ποσοστώνεται, δεν μπορεί να
είναι περισσότερη ή λιγότερη<i> (όπως μιά γυναίκα δεν μπορεί να είναι
...ολίγον έγκυος)</i><span style="font-style: normal;">, δεν μπορεί να ισχύει σε
έναν τομέα και όχι σε άλλον. Δεν μπορεί να είναι δημοκρατική μιά κοινωνία, αν
δεν λειτουργεί δημοκρατικά η οικογένεια π.χ., δεν μπορεί να έχεις μιά
δημοκρατική χώρα, αν δεν λειτουργεί δημοκρατικά η τοπική
αυτοδιοίκηση, οι συνεργατικές/συνεταιρισμοί, τα συνδικάτα, οι πολιτιστικοί της
σύλλογοι...<b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Εκείνο που ποσοστώνεται, που έχει διαβαθμίσεις είναι
η <b>ολιγαρχία</b><span style="font-weight: normal;">. Αυτή μπορεί να
είναι <i>(και υπάρχουν άφθονα ιστορικά παραδείγματα)</i></span> περισσότερη
ή λιγότερη, σκληρότερη ή ηπιώτερη, ανοιχτή μονοκρατορία-δικτατορία ή
πολυπρόσωπη "δυτικού τύπου".<b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> Και βέβαια η περιβόητη
αρχαία Αθηναϊκή κι αυτή ολιγαρχία ήταν.</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Το να αποκαλούνται όλες αυτές «δημοκρατίες» μόνον τα
συμφέροντα των φενακιστών, των εκμεταλλευτών του λαού εξυπηρετούν, διότι
εκτονώνεται-ακυρώνεται η βούλησή του για πραγματική δημοκρατία.<b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>Γιαυτό κάνουν μεγάλο λάθος
όσοι λένε ότι έχουμε</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> ...<b>έλλειμμα</b></i><span style="font-weight: normal;"><i> δημοκρατίας αντί να λένε ότι έχουμε </i></span><b><i>έλλειψη</i></b><span style="font-weight: normal;"><i> δημοκρατίας...</i></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> Στη Βουλή μας άκουσα,
τον Φ. Κουβέλη να τό λέει. Κρίμα, Φώτη.</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>Ως δικηγόρος θα έπρεπε να
ξέρεις καλλίτερα τη δύναμη των λέξεων...</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>Να είσαι πιο προσεκτικός στη
χρήση τους.</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Θέλω όμως να τονίσω και ένα άλλο σημείο περί δημοκρατίας.
Στο πανελλήνιο κίνημα της "Πλατείας" κυκλοφορεί και μεταδίδεται πολύ
ο όρος ΑΜΕΣΗ δημοκρατία και το παράγωγό του <b>"αμεσοδημοκρατικές
διαδικασίες"</b><span style="font-weight: normal;">. Ακούγεται ελκυστικό...
Μέχρι κι ο πρωθυπουργός μας το χρησιμοποίησε πριν καιρό, τρομάρα μας... </span><b>Είναι
όμως πολύ μεγάλο λάθος.</b><span style="font-weight: normal;"> Άμεση
δημοκρατία, η αποκαλούμενη και "αδιαμεσολάβητη", <i>(συνοπτικά:
όλοι αποφασίζουν για όλα)</i></span> δεν μπορεί να υπάρξει στην
πολυσύνθετη κοινωνία μας αλλ' ούτε και πρέπει να επιδιώκεται να εγκαθιδρυθεί:
Τί ζωή θα ζούμε, αν πρέπει όλοι να είναι ενήμεροι, λεπτομερώς ενήμεροι..., για
όλα; Θα περισσεύει χρόνος-διάθεση για ό,τιδήποτε άλλο;;;<b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>Τό συζητώ από χρόνια με
ποκίλους υποστηρικτές της «άμεσης», τό συζήτησα</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> πολλές φορές και τώρα.
Και "ζωντανά" στην "Πλατεία"[#] και στο διαδίκτυο.</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> Κατά
έναν -καθόλου περίεργο για μένα- τρόπο, όλοι και όλες, όταν ζητούσα</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> να μού εξηγήσουν με
λεπτομέρεια το <b>"πώς θα παίρνονται οι αποφάσεις"</b></i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i>στα επίπεδα γενικού
ενδιαφέροντος (που άρα αφορούν αριθμό ατόμων</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> απαγορευτικό για
"Συνέλευση") όλοι και όλες, μα κυριολεκτικά όλοι και όλες,</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<i> μού περιέγραφαν κάποια
εκδοχή <b>αντιπροσωπευτικής</b></i><span style="font-weight: normal;"><i> δημοκρατίας...</i></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Και..., μην τό χαλάμε, τα πολιτεύματα που ξέρουμε
κοινοβουλευτικές <b>ολιγαρχίες</b><span style="font-weight: normal;"> είναι
(και ήταν), </span><b>δεν μπορούμε να τίς φέρνουμε ως <span style="color: blue;">κακό παράδειγμα</span> δημοκρατίας... </b><span style="font-weight: normal;">Και, πολύ περισσότερο, το διεφθαρμένο μετεμφυλιακό
ελληνικό αυταρχικό, αντιδημοκρατικό "γκουβέρνο"...</span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Προϋπόθεση δημοκρατίας <i>(μία από τις
προϋποθέσεις...)</i><span style="font-style: normal;"> είναι ο
συνεχής-αυστηρός έλεγχος των αντιπροσώπων, των «μεσολαβητών», και η
ανακλητότητά τους. Όχι η περιοδική </span><i>(πότε κάθε χρόνο, πότε κάθε
τέσσερα...)</i><span style="font-style: normal;"> ανούσια σταυροδότησή
τους...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff1400;">* </span>Ένας τρίτος όρος
που θέλει ξεκαθάρισμα είναι ο "<b>πατριωτισμός</b><span style="font-weight: normal;">". Έχουμε ακούσει πολλές φορές στη Βουλή και σε εκπομπές τη φράση <span style="color: blue;"><i>«δεν αμφισβητούμε τον πατριωτισμό κανενός»</i></span> ή
κάποια ανάλογη ή παραπλήσια.</span><b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Τί να είναι ο "πατριωτισμός" που, πάνε να μάς
πείσουν ότι, τόν έχουν όλοι;;; <b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><i>Άμεσα έρχεται στο μυαλό
καθενός πως "πατριωτισμό" έχει κανείς όταν με τα λόγια και τις
πράξεις του φροντίζει το συμφέρον της πατρίδας, του κοινωνικού συνόλου δηλαδή,
ότι τό προτάσσει από το δικό του κοντόθωρο συμφεροντάκι, ότι θεωρεί πως το δικό
του συμφέρον ταυτίζεται με το κοινωνικό.</i></span><b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Γιατί λοιπόν να μην «αμφισβητούμε τον πατριωτισμό» ...ουκ
ολίγων;;; Πολιτικών κυρίως, αλλά και άλλων, που η στάση και οι πράξεις τους
«ακτινοβολούν» και επηρεάζουν ευρύτερα την κοινωνία;;;<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Θα αναφέρω λίγα παραδείγματα πολιτικών.<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
- Ήταν ...πατριωτισμός το γελοίο καλπονοθευτικό σύστημα
του 1956, το "τριφασικό", του Καραμανλή; Ή μήπως η επανεκλογή του
μέσω βίας και νοθείας το 1961;<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
- Ήταν ...πατριωτισμός η ...κωλοτούμπα του Παπανδρέου
στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1986, που τό παρέλαβε
αυταρχικό-αντιδημοκρατικό[##] και τό έκανε αυταρχικώτερο; Η μήπως το διαβότητο
δάνειό του «άτοκο χωρίς χρονοδιάγραμμα επιστροφής»;<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
- Ήταν ...πατριωτισμός η απόρριψη του "πακέτου
Πινέϊρο" για την ΠΓΔΜ από τον Σαμαρά το 1993 με στόχο να κάνει δικό του
κόμμα;<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
- Ήταν ...πατριωτισμός τα ...σημίτεια «ας πρόσεχαν»,
« έτσι είν' η Ελλάδα» και η ..."δημιουργική λογιστική";<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
- Ήταν ...πατριωτισμός η ...καραμάνλεια αντικατάσταση
των "νταβατζήδων" με "κουμπάρους";<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
- Ήταν ...πατριωτισμός, τέλος, η δωλοληψία από
-...άπειρους κατά τον αριθμό- υπουργούς και άλλους κυβερνητικούς;<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Όχι βέβαια!<b><i><o:p></o:p></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>Γιαυτό είναι καθήκον
καθενός αριστερού-πατριώτη να ξεσκεπάζει αυτές τις απάτες</b></span>, που
δείχνουν "λεκτικές" αλλά έχουν τεράστια ουσία και σημασία, <b>και να
μην μπαίνει στο παιχνίδι του ...καλλιεπούς «πολιτικού πολιτισμού»... </b><span style="font-weight: normal;">λέγοντας ότι ...<span style="color: blue;"><i>«δεν
αμφισβητούμε τον πατριωτισμό κανενός»...</i></span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>* </b></span>Ένα άλλο,
πρόσφατο, παράδειγμα όρου που δημιουργεί λαθεμένες αντιλήψεις είναι το εξής:<i>
<b>«Δημιουργία»</b></i><span style="font-style: normal;"><b> πολιτικής ανωμαλίας</b></span>
είπε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στη Βουλή. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<i>Έγραψα σε άρθρο μου στις 2-7-11.</i><span style="font-style: normal;"><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
«««««««««««««««««<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Τί λες φίλτατε Παναγιώτη;;;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Η πολιτική ανωμαλία <b>ενδημεί</b><span style="font-weight: normal;"> στη χώρα μας από το ...1821. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Θα πάω όμως «μόνον» μιά γενιά πίσω...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1. Δεν ήταν πολιτική ανωμαλία το αυταρχικό-ολιγαρχικό
καραμανλικό Σύνταγμα του 1975;;; Δεν ήταν τα καλπονοθευτικά εκλογικά συτήματα
της Ενισχυμένης ΔΥΣαναλογικής, που θεμέλιωσαν και θέριεψαν το πελατειακό κράτος
μέσω των «ισχυρών» κυβερνήσεων;;; Τέλειωσε η πολιτική ανωμαλία το 1974 επειδή έπεσε
η χούντα και ...νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ;;; <b>Φυσικά και ήταν μεγάλη πολιτική
ανωμαλία να αντιμετωπίζεται ως παράνομο... αλλά ούτε η μόνη ήταν ούτε η
σπουδαιότερη...<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
2. Δεν ήταν πολιτική ανωμαλία το
αυταρχικότερο-ολιγαρχικότερο μεταγενέστερο παπανδρεϊκό Σύνταγμα;;; Που εμπέδωνε
και αναδείκνυε σε κορυφαία αντίληψη και πρακτική την «ενός ανδρός αρχή»;;; Με
έναν πρωθυπουργό-αρχηγό κόμματος να νομοθετεί <i>(μέσω του
"λόχου" του)</i><span style="font-style: normal;"> και να
εκτελεί-διοικεί </span><i>(μέσω σφογγοκωλάριων)</i><span style="font-style: normal;">;;;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
3. Δεν ήταν πολιτική ανωμαλία η <i>(μετά την
«σοσιαλιστική» τετραετία 1981-85)</i><span style="font-style: normal;"> υπερίσχυση
και εντατική εφαρμογή των διαβόητων "ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων",
της προώθησης σε κάθε τομέα της Ιδιωτικής Πρωτοβουλίας, <b>που, εξώφθαλμα,
κέρδισε ...επαξίως τον τίτλο Ιδιωτική ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΙΑ</b></span>;;; Ειδικά μετά το
1997 και την ...άνθιση του Χρηματιστήριου;;; Την άνθιση των λαμόγιων και
δωροληπτών, της γενικευμένης διαφθοράς;;;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
4. .....<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
5. ..... και δεν έχει τελειωμό...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Βαρεθήκαμε να σάς βλέπουμε να παίζετε το ρόλο του
..."αριστερού ψάλτη" στη λειτουργία του φαύλου «πολιτικού μας
πολιτισμού», του αποκρουστικού πελατειακού συστήματος των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με κύριο,
αν όχι και μόνο, αποτέλεσμα να τού δημιουργείτε "άλλοθι".<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
»»»»»»»»»»»»»»»»»<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>ΕΧΟΥΜΕ από καιρό πολιτική ανωμαλία, δεν <span style="color: #ff0e00;">...οδηγούμαστε</span> σ' αυτήν.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>* </b></span>Κι ακόμα:
Βομβαρδίζεται η υφήλιος και η Ελλάδα ειδικότερα με τα περί <b>"οικονομικής"</b><span style="font-weight: normal;"> κρίσης. Είναι πολύ βολικό αυτό για όσους
δημιούργησαν και επεκτείνουν την, πολύ συμφέρουσα για τους ίδιους, αντίληψη της
ανταγωνιστικής, της ζουγκλικής-ας μού επιτραπεί ο όρος- κοινωνίας ως ...φυσικού
μονόδρομου, στην οποία η κρίση, που τήν αποκαλούν "οικονομική",
εμφανίζεται σαν ένα δυσάρεστο επεισόδιο, αντιμετωπίσιμο με οικονομίστικες
διεθνείς και τοπικές ρυθμίσεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Η κρίση όμως είναι <b>κοινωνική</b><span style="font-weight: normal;"> και έτσι πρέπει οι όποιοι αρστεροί να τήν λέμε. Όχι
"οικονομική"...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Δεν είναι οικονομικό πρόβλημα η ανεργία, που γεννάει η
στρεβλή -λόγω παντελούς και ανεξέλεγκτης ιδιωτικοποίησης- ανάπτυξη. Κοινωνικό
είναι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Δεν είναι οικονομικό πρόβλημα η καταστροφή του
περιβάλλοντος για να μην θιγεί η ...ανταγωνιστικότητα. Κοινωνικό είναι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Δεν είναι οικονομικό πρόβλημα το ολοένα -και από σκοπού!-
διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς. Ανθρώπους και χώρες.
Κοινωνικό είναι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Δεν είναι οικονομικό πρόβλημα η εμπορευματοποίηση του
χρήματος, η τοκογλυφία. Κοινωνικό είναι. Πανάρχαια βέβαια αλλά τί σημασία
έχει;;; Και η δουλεία, η δουλοκτησία, πανάρχαια είναι... Δεν θα πει ότι πρέπει
να τήν ανεχόμαστε! Και -πολύ περισσότερο!- να τήν προωθούμε κιόλας!<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>* </b></span><span style="color: black;">Έναν άλλο</span> όρο που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι η<b>
"Αναλογική"</b><span style="font-weight: normal;">, ως εκλογικό
σύστημα. Θεωρώ ότι είναι κάποιου είδους αρρώστεια μας να τήν ονομάζουμε </span><b>«απλή»</b><span style="font-weight: normal;"> Αναλογική. </span><b><i>Η αναλογία είναι πάντοτε
μία</i></b><span style="font-weight: normal;"><i>, οι δυσαναλογίες πολλές.</i></span>
Χρησιμοποιώντας τον όρο «απλή» δημιουργούμε σύγχυση στους πολίτες, παίζουμε το
παιχνίδι των πολιτικών απατεώνων, οι οποίοι ποικίλα καλπονοθευτικά συστήματα τά
ονομάζουν «ενισχυμένη ...αναλογική», ενώ για διαστρέβλωση-νόθευση των
αποτελεσμάτων πρόκειται, ώστε να εκλέγονται οι διαβόητες «ισχυρές»,
μονοκομματικές κυβερνήσεις. Αυτές που είναι οι μόνες υπεύθυνες για το τερατώδες
έκτρωμα του πελατειακού κράτους, της εκτεταμένης διαφθοράς, των επάλληλων
αντιλαϊκών μέτρων, του ξεπουλήματος δημόσιας γης και πόρων τώρα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Αν ήδη εδώ και 37 χρόνια (για να μην πώ 60...) δεν
συναινούσαμε, έστω παθητικά, σ' αυτή την σύγχυση, σ' αυτήν την κοροϊδία του
λαού, νομίζω πως θα ήταν αλλοιώς τα πράγματα... Αν μη τί άλλο, θα ήταν αλλοιώς
τουλάχιστον σε επίπεδο γνώσης των πολιτών ότι <b>μια βασική προϋπόθεση για να
είναι δημοκρατία η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είναι κάθε αντιπρόσωπος να
αντιστοιχεί στον ίδιο αριθμό πολιτών που τόν υπόδειξαν.</b><span style="font-weight: normal;"> Και αυτό παντού βέβαια, όχι μόνον στη Βουλή...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<i>Παρενθετικά θα αναφέρω εδώ δύο άλλες προϋποθέσεις
"εκ των ών ουκ άνευ" για την λειτουργία πραγματικής δημοκρατίας: Την
λευκή ψήφο και το προτιμητικό σύστημα επιλογής προτάσεων και αντιπροσώπων. <o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<i>Η <b>λευκή ψήφος</b></i><span style="font-weight: normal;"><i>,
που τόσο άσχημα έχει δυσφημιστεί από το ΚΚΕ -αλλά και από άλλους όμοιας
νοοτροπίας- ως «απολίτικη» ψήφος, </i></span><b><i>είναι κατ' εξοχή πολιτική</i></b><span style="font-weight: normal;"><i> και πρέπει να καθιερωθεί ως
"δραστική", αν πλειοψηφήσει: Επανάληψη της συζήτησης, με προτάσεις
από άλλους εισηγητές, και επανάληψη εκλογής προσώπων με άλλη διαδικασία
ανάδειξης υποψηφίων ή/και άλλους υποψήφιους.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: green;"><b><i>Αν, παραδείγματος χάρη, η
κυβέρνηση κάνει δημοψήφισμα με ερώτημα «μνημόνιο ή πτώχευση», τότε η σωστή
ψήφος είναι η λευκή, που, πλειοψηφώντας, θα υποχρεώνει σε αλλαγή του
ερωτήματος...<o:p></o:p></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<i>Στο προτιμητικό σύστημα όποιος ψηφίζει δεν βάζει
"ξερούς" και χωρίς διάκριση σταυρούς σε ονόματα, ούτε λέει ένα
-επίσης "ξερό"- ναί/όχι για τις προτάσεις, αλλά <b>ΑΞΙΟΛΟΓΕΙ <span style="color: red;">υποχρεωτικά</span> όλους τους υποψήφιους και όλες τις
προτάσεις</b></i><span style="font-weight: normal;"><i> και τους κατατάσσει
βάζοντας αριθμούς 1,2,3 κλπ.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<i>Προκρίνεται όποιο πρόσωπο ή πρόταση πάρει τον καλλίτερο
μαθηματικό συνδυασμό {με την σειρά Fibonacci -"χρυσή τομή"- στους
παρονομαστές}.<o:p></o:p></i></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<i>Είναι φανερό πόσο ενισχύει την συνειδητοποίηση των
πολιτών μιά τέτοια διαδικασία και, αν τό σκεφτεί κανείς βαθύτερα, πόσο
αδυνατίζει την αποτελεσματικότητα των κομματαρχών και άλλων
"επαγγελματιών" της ψηφοθηρίας.</i><span style="font-style: normal;"> <b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>* </b><span style="font-weight: normal;">Είναι
ξεκάθαρο νομίζω από τα παραπάνω ποιό είναι το πρώτο καθήκον μας ως αριστερών
αλλά και της Αριστεράς που απαρτίζουμε:</span><b> <o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>Να μην κουβαλάμε νερό στο
μύλο τους χρησιμοποιώντας την βολική τους ορολογία αλλά την ακριβή, την
αληθινή. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>Να μην συμμετέχουμε στην
εξαπάτηση, στον φενακισμό του λαού αλλά, αντίθετα, εξηγώντας τις διαφορές να
ενισχύουμε την πολιτική συνειδητοποίηση.</b></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="font-size: 21.0pt;"><b>2. </b></span><b>«Άκου
να δείς, είτε φταις είτε όχι, αν δεν μπορείς άλλο να παλαίψεις, θα πεθάνεις»</b><span style="font-weight: normal;"> έχει γράψει κάπου ο Μπέρτολντ Μπρεχτ.</span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Για να κανονίζουμε το αρμένισμα, έτσι ώστε να μην
συντριβούμε στα βράχια του στραβού γιαλού, χρειάζεται <span style="color: red;"><b>διαρκής
αγώνας</b></span>. Και γιατί γύρω μας μαίνεται μιά φριχτή καπιταλιστική
καταιγίδα, που δεν θα κοπάσει εύκολα, και γιατί και όταν τής ξεφύγουμε και
μπούμε σε ήρεμα νερά πρέπει να αγωνιζόμαστε να μην πέσουμε σε υφάλους που
υπάρχουν ΚΑΙ στα ήρεμα "νερά"... Όπως π.χ. ο σεχταρισμός.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Αυτά ως «λογοτεχνική» εισαγωγή. <b>Ο διαρκής αυτός αγώνας
όμως για να έχει επιτυχία πρέπει να ξεκινήσει από εμάς τους ίδιους.</b><span style="font-weight: normal;"> Και για να μην βρεθούμε μπροστά στο... «δάσκαλε που
δίδασκες» αλλά κυριώτερα διότι είναι ανερμάτιστο να περιμένει κανείς να
αρμενίσει καλά το καράβι, αν το πλήρωμα είναι ανεκπαίδευτο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Ας «εκπαιδευτούμε» λοιπόν στον αγώνα,
"σκοτώνοντας" πρώτα-πρώτα τον ...φασίστα μέσα μας. Τον φόβο. Τον κάθε
είδους, απόχρωσης και έντασης φόβο. Και έχουμε δυστυχώς αρκετούς φόβους,
ποικίλων αποχρώσεων και εντάσεων. Όλους μέσα μας. Που κάποιους τούς
"μασκαρεύουμε" ως επιφύλαξη, ως καχυποψία, ως αόριστη ανασφάλεια, ως
«πρόνοια», ως «σύνεση» κ.ά. για να αποφύγουμε την μείωση της αυτοεκτίμησής μας.
Όλες όμως οι φοβίες, ασχέτως χαρακτηρισμού, οδηγούν στον ατομισμό, στην
αντικοινωνικότητα, στο "κοίτα την πάρτη σου"...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Ταυτόχρονα σχεδόν πρέπει να ελέγξουμε και να δούμε αν όσα
κάνουμε είναι σύμφωνα με τις αρχές μας. Αν ταιριάζουν με όσα υποστηρίζουμε ότι
πρέπει να έχει η κοινωνία ως αρχές και κανόνες, ως χαρακτηριστικά. Αν η ίδια η
δραστηριότητά μας στους «χώρους μας» συμβαδίζει με αυτά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Ως αριστεροί ευαγγελιζόμαστε την δημοκρατία και την
συνεργασία, είμαστε αντίθετοι στην εκμετάλλευση. Τά εφαρμόζουμε όμως αυτά π.χ.
στην οικογένειά μας; Ας βεβαιωθούμε ότι δεν εκμεταλλευόμαστε την -ας πούμε-
δεσπόζουσα θέση του "γονιού" για να επιβάλουμε την άποψή μας...<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Στη δουλειά μας, στο Σωματείο τά εφαρμόζουμε; Ή μήπως
κάνουμε ότι οι ...αείμνηστοι κλαδικάριοι ΠΑΣΟΚοι... που δικαιολογούσαν
μεροληψίες και προκλητικές εύνοιες με το διαβόητο «Πώς θα κάνουμε την
"Αλλαγή" χωρίς τους "δικούς μας"»;;;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Αυτά και τα παρόμοια θα γίνουν, αν αφήσουμε να μάς
υποδουλώσει «ο φασίστας που κουβαλάμε μέσα μας».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Πάντως οι μεγαλύτερες -και συνηθέστερες- παγίδες σ' αυτόν
τον τομέα είναι κατά τη γνώμη μου:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
1. Η επίκληση ..."ειδικών συνθηκών".<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Οι συνθήκες πάντα "ειδικές" είναι... Ας μη τίς
χρησιμοποιούμε ως επιχείρημα για να παρακάμπτουμε ή και να παραβιάζουμε τις
αρχές μας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
2. Το... «έ! Λιγουλάκι δεν βλάφτει, δεν θα φέρει την
καταστροφή». Όμως αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ διδάσκει η θεωρία του Χάους: Ότι η ...λιγουλάκι
παράβαση αρχών μπορεί πολύ καλά να προκαλέσει ιδιαίτερα μεγάλα προβλήματα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
3. Η ...αυτοϊκανοποίησή μας (και ο συναφής εφησυχασμός)
ότι έχουμε καλές προθέσεις. Αλλά, καταπώς λέγεται, «ο δρόμος για την κόλαση
είναι στρωμένος με καλές προθέσεις»...<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>Πράξη χρειάζεται, καθημερινή... Δεν αρκούν για τίποτε οι προθέσεις.<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Αλληλεγγύη κι όχι ανταγωνισμός.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Κάτω οι πρωτιές κι ο πρωτα</b><span style="font-weight: normal;">(θ)</span><b>λητισμός!<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Το «διαίρει και βασίλευε».<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="font-size: 21.0pt;"><b>3.</b></span><b> «Για
να γυρίσ' ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»</b><span style="font-weight: normal;"> λέει
ο ποιητής.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Συνοψίζω:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
Για να κανον<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Επιμονή και υπομονή.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Ο δρόμος μακρύς και γεμάτος αγκαθάκια και
...αγκαθάρες. <o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Βραδύτατες οι κοινωνικές αλλαγές.<o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b>Αγωνιζόμαστε
για κάποια μελλοντική </b></span><span style="color: #ff0e00;">(μπορεί
και <b>πολύ</b></span><span style="color: #ff0e00;"> μελλοντική...)<b> κοινωνία</b></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<b> με ΑΜΕΣΟ
προσωπικό μας ώφελος<o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<span style="color: #ff0e00;"><b> μόνον
την ηρεμία και την χαρά που δίνει ο αγώνας για το δίκιο.</b></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<span style="font-size: 21.0pt;"><b>4. </b></span><b>Δημοψήφισμα
ΟΥΣΙΑΣ. <o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Ανάδειξη Συντακτικής Συνέλευσης. Με
προτιμητικό-αναλογική.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Και δημοψήφισμα ΟΥΣΙΑΣ πάλι... Και μετά πάλι
αγώνας. <o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<b>Πάλι αγώνας... αλλά πολύ διαφορετικός τότε.<o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<span style="color: #840480;"><i>{Θα
μού πάρει κάποιον χρόνο ακόμα για να ολοκληρώσω αυτό το άρθρο.</i></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-align: right; text-autospace: none;">
<span style="color: #840480;"><i> Συγγνώμη
για την αποσπασματική «έκθεσή» του εδώ.}</i></span><b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- -<b><o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; text-autospace: none;">
<i>[#] Στα Γιάννενα <o:p></o:p></i></div>
<span style="font-family: "Times New Roman"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL; mso-fareast-language: EN-US;"><i>[##] Σε ανακοίνωσή του στις 23-12-74
χαρακτήριζε το Σύνταγμα που είχε καταθέσει η κυβέρνηση Καραμανλή
ως: «απολυταρχικό με κοινοβουλευτικό μανδύα», «υπόδειγμα εξυπηρέτησης των
συμφερόντων του κατεστημένου», «προέκταση και επιφανειακή μόνον αλλοίωση του
Συντάγματος του Παπαδόπουλου»!!!</i></span>
</div>
Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-77792000916801882332010-02-22T15:30:00.009+02:002010-02-22T16:32:03.525+02:00Μιά θέση ...61 ετών αλλά τόσο νέα...<font size="6" color=#00dddd><b>Γιατί σοσιαλισμός;</b></font><br /><b>του ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΪΝΣΤΑΪΝ</b><br />Albert Einstein, «Why Socialism?».<br />Δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του "Monthly Review"-ΗΠΑ, τον Μάϊο του 1949.<br /><font size="1"><i>Η ελληνική του μετάφραση, από τον Νίκο Παπαπολύζο, δημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιανουάριου 2005, της ελληνικής έκδοσης του "Monthly Review-Ανεξάρτητο Σοσιαλιστικό Περιοδικό" και ξανά στο επετειακό τεύχος για τα 60 χρόνια του, τον Δεκέμβριο του 2009 {τεύχος no. 60/125}, μαζί με άλλα πολύ ενδιαφέροντα κείμενα και συνεντεύξεις του Πώλ Σουήζυ, του Χάρρυ Μάγκντοφ και του Πώλ Μπαράν.<br />Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.</i></font><br /><br />Είναι συγγνωστό για κάποιον που δεν είναι ειδικός σε οικονομικά και κοινωνικά θέματα να εκφράζει απόψεις για το αντικείμενο του σοσιαλισμού; Για αρκετούς λόγους πιστεύω πως είναι.<br /><br />Ας εξετάσουμε το ερώτημα πρώτα από τη σκοπιά της επιστημονικής γνώσης. Μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχουν ουσιώδεις μεθοδολογικές διαφορές ανάμεσα στην αστρονομία και στα οικονομικά: και στα δύο πεδία οι επιστήμονες επιχειρούν να ανακαλύψουν νόμους με γενική δυνατότητα εφαρμογής για μιαν ομάδα σαφώς περιγεγραμμένων φαινομένων, με σκοπό να κάνουν τη διασύνδεση μεταξύ των φαινομένων αυτών κατανοητή με τη μεγαλύτερη δυνατή σαφήνεια. Στην πραγματικότητα, όμως, τέτοιου είδους μεθοδολογικές διαφορές όντως υφίστανται. Την ανακάλυψη γενικών νόμων στο πεδίο των οικονομικών δυσχεραίνει το γεγονός ότι τα οικονομικά φαινόμενα συχνά επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες, οι οποίοι είναι πολύ δύσκολο να αποτιμηθούν χωριστά. Επιπρόσθετα, η πείρα που έχει συσσωρευτεί από την αρχή της λεγόμενης «πολιτισμένης περιόδου» της ανθρώπινης ιστορίας έχει επηρεαστεί και οριοθετηθεί –όπως είναι πολύ καλά γνωστό– σε μεγάλο βαθμό από αιτίες οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν είναι οικονομικές στη φύση τους. Για παράδειγμα, τα περισσότερα μεγάλα κράτη στην ιστορία οφείλουν την ύπαρξή τους στις κατακτήσεις. <span style="font-weight:bold;">Οι κατακτητές λαοί εδραίωσαν εαυτούς, νομικά και οικονομικά, ως την προνομιούχο τάξη των κατακτημένων χωρών. Άδραξαν για λογαριασμό τους ένα μονοπώλιο γαιοκτησίας και διόρισαν ένα ιερατείο μέσα από τις δικές τους τάξεις.</span> Οι ιερείς, ελέγχοντας την εκπαίδευση, μετέτρεψαν τον ταξικό διαχωρισμό της κοινωνίας σε μόνιμο θεσμό και δημιούργησαν ένα σύστημα αξιών το οποίο έκτοτε καθοδηγεί, σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητα, την κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων.<br /><br />Όμως η ιστορική παράδοση ανήκει, τρόπος του λέγειν, στο χθες· πουθενά δεν έχουμε ξεπεράσει πραγματικά αυτό που ο Θόρσταϊν Βέμπλεν αποκάλεσε «αρπακτική φάση» της ανθρώπινης εξέλιξης. Τα παρατηρήσιμα οικονομικά γεγονότα ανήκουν σε αυτήν τη φάση, ενώ ακόμη και οι νόμοι που μπορούμε να αντλήσουμε από αυτά δεν είναι εφαρμόσιμοι σε άλλες φάσεις. <span style="font-weight:bold;">Εφόσον ο πραγματικός σκοπός του σοσιαλισμού είναι ακριβώς να ξεπεράσει την αρπακτική φάση της ανθρώπινης εξέλιξης και να προχωρήσει πέρα απ’ αυτήν, η οικονομική επιστήμη στην παρούσα κατάστασή της μπορεί να ρίξει αμυδρό μόνο φως στη σοσιαλιστική κοινωνία του μέλλοντος.</span><br /><br />Δεύτερο, ο σοσιαλισμός διευθύνεται προς έναν κοινωνικό-ηθικό απώτερο στόχο. Η επιστήμη, εντούτοις, δεν μπορεί να δημιουργεί απώτερους στόχους και, ακόμη λιγότερο, να τους ενσταλάζει στα ανθρώπινα όντα· η επιστήμη, το πολύ, μπορεί να παρέχει τα μέσα για την επίτευξη συγκεκριμένων απώτερων στόχων. Όμως οι απώτεροι στόχοι καθαυτοί συλλαμβάνονται από προσωπικότητες με ανώτερα ιδεώδη και –όταν αυτοί οι απώτεροι στόχοι δεν είναι θνησιγενείς, αλλά ζωτικοί και ρωμαλέοι– υιοθετούνται και υπηρετούνται από τα πολυάριθμα εκείνα ανθρώπινα όντα που, μισο-ασυνείδητα, καθορίζουν την αργή εξέλιξη της κοινωνίας.<br /><br />Γι’ αυτούς τους λόγους, θα έπρεπε να είμαστε σε επιφυλακή, ώστε να μην υπερεκτιμούμε την επιστήμη και τις επιστημονικές μεθόδους προκειμένου για ζητήματα ανθρώπινων προβλημάτων· και δεν θα έπρεπε να δεχόμαστε πως οι ειδικοί είναι οι μόνοι που έχουν δικαίωμα να εκφράζονται για ζητήματα που θίγουν την οργάνωση της κοινωνίας.<br /><br />Αμέτρητες φωνές διατείνονται εδώ και αρκετό καιρό ότι η ανθρώπινη κοινωνία περνά κρίση, ότι η σταθερότητά της έχει υποστεί βαρύ πλήγμα. <span style="font-weight:bold;">Χαρακτηριστικό μιας τέτοιας κατάστασης είναι το ότι τα άτομα αισθάνονται αδιάφορα, ή ακόμη και εχθρικά, απέναντι στην ομάδα, τη μικρή ή τη μεγάλη, στην οποία ανήκουν.</span> Για να διασαφηνίσω τι εννοώ, ας καταγράψω εδώ μια προσωπική εμπειρία. Συζητούσα πρόσφατα με έναν ευφυή και καλοπροαίρετο άνθρωπο την απειλή ενός ακόμη πολέμου, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο την ύπαρξη της ανθρωπότητας, και παρατήρησα ότι μόνο ένας υπερεθνικός οργανισμός θα παρείχε προστασία από έναν τέτοιο κίνδυνο. Ευθύς αμέσως ο επισκέπτης μου, πολύ ήρεμα και ψύχραιμα, μου είπε: <i>«Γιατί αντιτίθεσαι τόσο πολύ στην εξαφάνιση της ανθρώπινης φυλής;».</i><br /><br />Είμαι σίγουρος ότι μόλις έναν αιώνα πριν κανείς δεν θα έκανε μια δήλωση αυτού του είδους με τόση ελαφρότητα. Είναι η δήλωση ενός ανθρώπου που έχει μάταια μοχθήσει να πετύχει ισορροπία μέσα του και που έχει λίγο πολύ χάσει την ελπίδα να το καταφέρει. Είναι η έκφραση μιας οδυνηρής μοναξιάς και απομόνωσης, από τις οποίες τόσο πολλοί άνθρωποι υποφέρουν στις μέρες μας. Ποια είναι η αιτία; Υπάρχει διέξοδος;<br /><br />Είναι εύκολο να θέτει κανείς τέτοια ερωτήματα, αλλά δύσκολο να τα απαντήσει με κάποιο βαθμό βεβαιότητας. Ωστόσο, πρέπει να το προσπαθήσω όσο καλύτερα μπορώ, αν και έχω πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι τα συναισθήματα και οι μόχθοι μας είναι συχνά αλληλοσυγκρουόμενα και ασαφή, και ότι δεν μπορούν να εκφραστούν με εύκολες και απλές διατυπώσεις.<br /><br />Ο άνθρωπος είναι, την ίδια στιγμή, ένα μοναχικό αλλά και ένα κοινωνικό ον. Ως μοναχικό ον, επιχειρεί να προστατεύσει τη δική του ύπαρξη αλλά και αυτήν των πιο κοντινών του προσώπων, να ικανοποιήσει τις προσωπικές του επιθυμίες και να αναπτύξει τις έμφυτες ικανότητές του. Ως κοινωνικό ον, επιδιώκει να κερδίσει την αναγνώριση και τη στοργή των συνανθρώπων του, να μοιραστεί τις χαρές τους, να τους παρηγορήσει στις λύπες τους και να βελτιώσει τις συνθήκες της ζωής τους. Η ύπαρξη και μόνο αυτών των ποικίλων, συχνά συγκρουόμενων, μόχθων εξηγεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα ενός ανθρώπου, και ο συγκεκριμένος συνδυασμός τους ορίζει την έκταση στην οποία ένα άτομο μπορεί να επιτύχει εσωτερική ισορροπία καθώς και να συνεισφέρει στην ευημερία της κοινωνίας. Είναι αρκετά πιθανό ότι η σχετική δύναμη αυτών των δύο ορμών καθορίζεται, ως επί το πολύ, από την κληρονομικότητα. Αλλά η προσωπικότητα που τελικά προκύπτει διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον στο οποίο συμβαίνει να βρίσκεται ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής του, από τη δομή της κοινωνίας στην οποία μεγαλώνει, από τις παραδόσεις αυτής της κοινωνίας και από την επιδοκιμασία της προς συγκεκριμένους τύπους συμπεριφοράς. Η αφηρημένη έννοια «κοινωνία» σημαίνει για το μεμονωμένο ανθρώπινο ον το τελικό σύνολο των άμεσων και έμμεσων σχέσεών του με τους συγχρόνους του, αλλά και με όλους τους ανθρώπους των προηγούμενων γενεών. Το άτομο είναι σε θέση να σκέφτεται, να αισθάνεται, να μοχθεί και να εργάζεται μόνο του, όμως εξαρτάται τόσο πολύ από την κοινωνία –για τη σωματική, την πνευματική και τη συναισθηματική του ύπαρξη– ώστε είναι αδύνατο να το εννοήσουμε ή να το κατανοήσουμε έξω από το κοινωνικό πλαίσιο. Η «κοινωνία» είναι αυτή που προμηθεύει στον άνθρωπο τροφή, ένδυση, μια στέγη, τα σύνεργα της δουλειάς, τη γλώσσα, τις μορφές της σκέψης και το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου της σκέψης· <span style="font-weight:bold;">η ζωή του γίνεται εφικτή μέσω της εργασίας και των επιτευγμάτων πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, παρελθόντων και παρόντων, όλων αυτών που κρύβονται πίσω από τη μικρή λέξη «κοινωνία».</span><br /><br />Γι’ αυτούς τους λόγους, είναι προφανές ότι η εξάρτηση του ατόμου από την κοινωνία αποτελεί ένα γεγονός που –όπως ακριβώς συμβαίνει με τα μυρμήγκια και τις μέλισσες– δεν μπορεί να εξαλειφθεί. Εντούτοις, ενώ ολόκληρη η διαδικασία της ζωής των μυρμηγκιών και των μελισσών είναι καθορισμένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια από άκαμπτα, κληρονομικά ένστικτα, ο κοινωνικός σχηματισμός και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι στοιχεία εξαιρετικά μεταβλητά και υποκείμενα σε αλλαγές. Η μνήμη, η ικανότητα δημιουργίας νέων συνδυασμών και το χάρισμα της προφορικής επικοινωνίας έκαναν εφικτές στους κόλπους των ανθρώπινων όντων εξελίξεις οι οποίες δεν υπαγορεύονται από βιολογικές αναγκαιότητες. Τέτοιες εξελίξεις εκδηλώνονται στις παραδόσεις, στους θεσμούς και στις οργανώσεις· στη λογοτεχνία· στα επιστημονικά και τεχνικά επιτεύγματα· στα έργα τέχνης. Τούτο εξηγεί πώς συμβαίνει, ώστε, κατά μίαν έννοια, ο άνθρωπος να μπορεί να επηρεάζει τη ζωή του μέσα από τη δική του συμπεριφορά, και ώστε σε αυτήν τη διαδικασία να παίζει ρόλο η ενσυνείδητη σκέψη και βούληση.<br /><br />Ο άνθρωπος αποκτά εκ γενετής μέσω της κληρονομικότητας μία βιολογική σύσταση, συμπεριλαμβανόμενων των φυσικών παρορμήσεων οι οποίες είναι χαρακτηριστικές για το ανθρώπινο είδος, την οποία πρέπει να θεωρήσουμε καθορισμένη και αναλλοίωτη. Επιπρόσθετα, κατά τη διάρκεια της ζωής του αποκτά μία πολιτιστική σύσταση, την οποία υιοθετεί από την κοινωνία μέσω της επικοινωνίας και μέσω πολλών άλλων τύπων επιρροής. Είναι αυτή η πολιτιστική σύσταση η οποία, με το πέρασμα του χρόνου, υπόκειται σε αλλαγές και η οποία καθορίζει σε πολύ μεγάλη έκταση τη σχέση μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας. Η σύγχρονη ανθρωπολογία, μέσα από τη συγκριτική διερεύνηση των λεγόμενων «πρωτόγονων πολιτισμών», μας έχει διδάξει ότι η κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπινων όντων μπορεί να διαφέρει πολύ, ανάλογα με τα κυρίαρχα πολιτιστικά σχήματα και τους τύπους οργάνωσης που επικρατούν στην κοινωνία. <span style="font-weight:bold;">Πάνω σε αυτό είναι όπου βασίζουν τις ελπίδες τους όσοι μοχθούν να βελτιώσουν το πεπρωμένο της ανθρωπότητας: τα ανθρώπινα όντα δεν είναι καταδικασμένα να αλληλο-εκμηδενίζονται ή να βρίσκονται στο έλεος μιας σκληρής, αυτεπάγγελτα επιβαλλόμενης μοίρας, λόγω της βιολογικής τους σύστασης.</span><br /><br />Αν αναρωτηθούμε πώς θα έπρεπε να αλλάξουν η δομή της κοινωνίας και η πολιτιστική στάση του ανθρώπου, προκειμένου να κάνουν την ανθρώπινη ζωή όσο πιο ικανοποιητική γίνεται, θα έπρεπε να έχουμε διαρκώς συνείδηση του γεγονότος ότι υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες τις οποίες δεν είμαστε σε θέση να τροποποιήσουμε. Όπως προαναφέρθηκε, η βιολογική φύση του ανθρώπου, σε κάθε περίπτωση, δεν υπόκειται σε αλλαγές. Επιπλέον, οι τεχνολογικές και δημογραφικές εξελίξεις των λίγων τελευταίων αιώνων δημιούργησαν συνθήκες οι οποίες έχουν πλέον μονιμοποιηθεί. Σε πληθυσμούς με σχετικά πυκνή εγκατάσταση, μαζί με τα αγαθά τα οποία είναι απαραίτητα για τη συνέχιση της ύπαρξής τους, ένας άκρως λεπτομερής καταμερισμός της εργασίας και ένας εξαιρετικά συγκεντρωτικός παραγωγικός μηχανισμός είναι απόλυτα αναγκαίοι. Η εποχή –η οποία, κοιτάζοντας πίσω, μοιάζει τόσο ειδυλλιακή– που τα άτομα ή οι σχετικά μικρές ομάδες μπορούσαν να ζουν με πλήρη αυτάρκεια έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ελάχιστη μόνο υπερβολή θα ήταν, αν λέγαμε ότι η ανθρωπότητα συνιστά, ακόμη και τώρα, μια πλανητική κοινότητα παραγωγής και κατανάλωσης.<br /><br />Έχω φτάσει πλέον στο σημείο όπου μπορώ να επισημάνω εν συντομία τι συνιστά, κατ’ εμέ, την ουσία της κρίσης της εποχής μας. Αφορά τη σχέση του ατόμου με την κοινωνία. Το άτομο έχει συνειδητοποιήσει περισσότερο από ποτέ την εξάρτησή του από την κοινωνία. Δεν βιώνει όμως αυτήν την εξάρτηση ως ένα θετικό περιουσιακό στοιχείο, ως έναν οργανικό δεσμό, ως μία προστατευτική δύναμη, αλλά μάλλον ως μιαν απειλή για τα φυσικά του δικαιώματα, ή ακόμη και για την οικονομική του υπόσταση. Ακόμη, η θέση του στην κοινωνία είναι τέτοια, ώστε υπερτονίζονται διαρκώς οι εγωιστικές ορμές της ψυχοσύνθεσής του, ενώ οι κοινωνικές ορμές του, οι οποίες είναι φύσει ασθενέστερες, υφίστανται σταδιακή επιδείνωση. Όλα τα ανθρώπινα όντα, όποια κι αν είναι η θέση τους στην κοινωνία, υποφέρουν από αυτήν τη διαδικασία επιδείνωσης. <span style="font-weight:bold;">Ανεπίγνωστοι δεσμώτες του ίδιου του εγωισμού τους, νιώθουν ανασφαλή, μόνα και στερημένα από την πρωτόλεια, απλή και ανεπιτήδευτη απόλαυση της ζωής. Ο άνθρωπος μπορεί να βρει νόημα στη ζωή, τη σύντομη και την επικίνδυνη, μόνο μέσα από την αφοσίωσή του στην κοινωνία.</span><br /><br />Η οικονομική αναρχία της καπιταλιστικής κοινωνίας, όπως αυτή υφίσταται σήμερα, είναι, κατά τη γνώμη μου, η πηγή του κακού. Βλέπουμε μπροστά μας μια τεράστια κοινότητα παραγωγών, τα μέλη της οποίας μοχθούν αδιάκοπα να στερήσουν το ένα από το άλλο τους καρπούς της συλλογικής εργασίας τους – όχι διά της βίας, αλλά, στο σύνολό τους, με την ευπειθή συμμόρφωση σε νομικά καθιερωμένους κανόνες. Από αυτήν την άποψη, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι τα μέσα παραγωγής (δηλαδή, η συνολική παραγωγική ικανότητα που χρειάζεται για την παραγωγή καταναλωτικών ειδών καθώς και πρόσθετων κεφαλαιουχικών αγαθών) μπορούν, σύμφωνα με το νόμο, να είναι –και στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι– ατομική ιδιοκτησία.<br /><br />Χάριν απλότητας, στη συζήτηση που ακολουθεί ονομάζω «εργαζομένους» όλους εκείνους που δεν κατέχουν μερίδιο στην κτήση των μέσων παραγωγής – αν και αυτό δεν αντιστοιχεί ακριβώς στη συνήθη χρήση του όρου. Ο κάτοχος των μέσων παραγωγής είναι σε θέση να αγοράζει την εργατική δύναμη του εργαζομένου. Χρησιμοποιώντας τα μέσα παραγωγής, ο εργαζόμενος παράγει καινούρια αγαθά, τα οποία περιέρχονται στην ιδιοκτησία του καπιταλιστή. Το ουσιώδες σημείο αυτής της διαδικασίας είναι η σχέση μεταξύ του τι παράγει ο εργάτης και του τι πληρώνεται –μετρημένα και τα δύο με όρους πραγματικής αξίας. Στο μέτρο όπου η σύμβαση εργασίας είναι «ελεύθερη», το τι απολαμβάνει ο εργαζόμενος δεν καθορίζεται από την πραγματική αξία των αγαθών που παράγει, αλλά από το ελάχιστο των αναγκών του καθώς και από τη ζήτηση εργατικού δυναμικού εκ μέρους του καπιταλιστή σε συνάρτηση με τον αριθμό των εργατών που ανταγωνίζονται για θέσεις εργασίας. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι, ακόμη και στη θεωρία, η αμοιβή του εργαζομένου δεν καθορίζεται από την αξία του προϊόντος που παράγει.<br /><br />Το ιδιωτικό κεφάλαιο τείνει να συγκεντρώνεται σε λίγα χέρια, εν μέρει λόγω του ανταγωνισμού μεταξύ των καπιταλιστών και εν μέρει επειδή η τεχνολογική εξέλιξη και ο αυξανόμενος καταμερισμός εργασίας ενθαρρύνουν το σχηματισμό μεγαλύτερων μονάδων παραγωγής σε βάρος των μικρότερων. Το αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων είναι μια ολιγαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου, η τεράστια ισχύς της οποίας δεν μπορεί να ελεγχθεί αποτελεσματικά, ακόμη και από μια δημοκρατικά οργανωμένη πολιτική κοινωνία. Αυτό ισχύει, εφόσον τα μέλη των νομοθετικών σωμάτων επιλέγονται από πολιτικά κόμματα που σε μεγάλο βαθμό χρηματοδοτούνται ή επηρεάζονται με άλλους τρόπους από ιδιώτες καπιταλιστές, οι οποίοι, σε κάθε περίπτωση, διαχωρίζουν το εκλογικό από το νομοθετικό σώμα. Η συνέπεια είναι ότι, στην πραγματικότητα, οι αντιπρόσωποι του λαού δεν προστατεύουν επαρκώς τα συμφέροντα των μη προνομιούχων τμημάτων του πληθυσμού. Ακόμη, υπό τις υφιστάμενες συνθήκες, οι ιδιώτες καπιταλιστές αναπόφευκτα ελέγχουν, άμεσα ή έμμεσα, τις κύριες πηγές πληροφόρησης (τον Τύπο, το ραδιόφωνο, την εκπαίδευση). Είναι λοιπόν εξαιρετικά δύσκολο –και μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις, μάλλον απίθανο– ο μεμονωμένος πολίτης να καταλήξει σε αντικειμενικά συμπεράσματα και να κάνει νοήμονα χρήση των πολιτικών δικαιωμάτων του.<br /><br />Η κρατούσα κατάσταση σε μιαν οικονομία που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία του κεφαλαίου χαρακτηρίζεται λοιπόν από δύο κύριες αρχές: πρώτο, υπάρχει ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής (του κεφαλαίου), και οι ιδιοκτήτες τους τα διαθέτουν όπως αυτοί νομίζουν· δεύτερο, οι συμβάσεις εργασίας είναι ελεύθερες. Βέβαια, δεν υφίσταται καμία καθαρά καπιταλιστική κοινωνία υπ’ αυτήν την έννοια. Εν προκειμένω, θα έπρεπε να παρατηρήσουμε ότι οι εργαζόμενοι, μέσα από μακρούς και πικρούς πολιτικούς αγώνες, έχουν πετύχει την εξασφάλιση μιας κάπως βελτιωμένης μορφής «ελεύθερων συμβάσεων εργασίας» για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων. Αλλά, ιδωμένη στο σύνολό της, η σημερινή οικονομία δεν διαφέρει πολύ από τον «καθαρό» καπιταλισμό.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Η παραγωγή διεξάγεται χάριν του κέρδους, όχι χάριν της χρήσης.</span> Καμία πρόνοια δεν υπάρχει ώστε όλοι όσοι είναι ικανοί και θέλουν να δουλέψουν να είναι πάντοτε σε θέση να βρουν απασχόληση· σχεδόν πάντοτε υπάρχει ένας «στρατός ανέργων». Ο εργαζόμενος φοβάται διαρκώς ότι θα χάσει τη δουλειά του. Εφόσον οι άνεργοι και οι κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι δεν αποτελούν προσοδοφόρο αγορά, η παραγωγή καταναλωτικών αγαθών περιορίζεται, και συνέπεια είναι η μεγάλη οικονομική δυσπραγία. Η τεχνολογική πρόοδος συχνά καταλήγει σε μεγαλύτερη ανεργία αντί σε ελάφρυνση του φόρτου εργασίας για όλους. <span style="font-weight:bold;">Το κίνητρο του κέρδους, σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό μεταξύ των καπιταλιστών, ευθύνεται για μιαν αστάθεια στη συσσώρευση και τη χρησιμοποίηση του κεφαλαίου, η οποία οδηγεί σε διαρκώς σοβαρότερες υφέσεις.</span> Ο δίχως όρια ανταγωνισμός οδηγεί σε τεράστια σπατάλη εργασίας καθώς και σε εκείνο το σακάτεμα της κοινωνικής συνείδησης των ατόμων το οποίο προανέφερα.<br /><br />Αυτό το σακάτεμα των ατόμων θεωρώ ως το χειρότερο κακό του καπιταλισμού. Ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα υποφέρει από αυτό το κακό. Εμφυσάται μία καθ’ υπερβολή ανταγωνιστική στάση στον μαθητή, ο οποίος, ως προετοιμασία για τη μελλοντική του σταδιοδρομία, εκπαιδεύεται να λατρεύει την κτητική επιτυχία.<br /><br />Είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να εξαλειφθούν αυτά τα βαριά δεινά· <span style="font-weight:bold;">η εγκαθίδρυση, δηλαδή, μιας σοσιαλιστικής οικονομίας, συνοδευόμενης από ένα εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα ήταν προσανατολισμένο σε κοινωνικούς στόχους.</span> Σε μια τέτοια οικονομία, τα μέσα παραγωγής είναι κτήμα της ίδιας της κοινωνίας και χρησιμοποιούνται με σχεδιασμένο τρόπο. Μια σχεδιασμένη οικονομία, η οποία προσαρμόζει την παραγωγή στις ανάγκες της κοινότητας, θα κατένεμε την εργασία που θα έπρεπε να γίνει σε όλους όσοι είναι ικανοί να εργαστούν, και θα εγγυόταν τα προς το ζην σε κάθε άντρα, γυναίκα και παιδί. Η εκπαίδευση του ατόμου, παράλληλα με την καλλιέργεια των δικών του έμφυτων ικανοτήτων, θα επιχειρούσε να αναπτύξει μέσα του ένα αίσθημα ευθύνης για τους συνανθρώπους του στη θέση της δοξολόγησης της ισχύος και της επιτυχίας στη σημερινή κοινωνία μας.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">Παρ’ όλα αυτά, είναι αναγκαίο να θυμόμαστε ότι μια σχεδιασμένη οικονομία δεν είναι ακόμη σοσιαλισμός. </span>Μια σχεδιασμένη οικονομία μπορεί καθαυτή να συνοδεύεται από την ολοκληρωτική υποδούλωση του ατόμου. <span style="font-weight:bold;">Η επίτευξη του σοσιαλισμού προαπαιτεί την επίλυση κάποιων εξαιρετικά δύσκολων κοινωνικο-πολιτικών προβλημάτων: πώς είναι δυνατό, ενόψει του εκτεταμένου συγκεντρωτισμού της πολιτικής και οικονομικής ισχύος, να αποτραπεί η εξέλιξη της γραφειοκρατίας σε παντοδύναμη και αλαζονική;</span> Πώς μπορούν να προστατευτούν τα δικαιώματα του ατόμου και να εξασφαλιστεί δι’ αυτού του τρόπου ένα δημοκρατικό αντίβαρο στην ισχύ της γραφειοκρατίας;<br /><br />Στη μεταβατική εποχή μας η σαφήνεια ως προς τους στόχους και τα προβλήματα του σοσιαλισμού έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Εφόσον, κάτω από τις παρούσες περιστάσεις, η ελεύθερη και ανεμπόδιστη συζήτηση αυτών των προβλημάτων έχει καταντήσει ισχυρό ταμπού, θεωρώ την ίδρυση αυτού του περιοδικού ως σημαντική δημόσια υπηρεσία.Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-5969183828932838952009-05-17T17:57:00.004+03:002009-07-07T13:52:49.953+03:00ΠΡΟΟΙΜΙΟΔεν είναι ευφυολόγημα το "αριστερή Αριστερά" αγαπητοί συναγωνιστές, συναγωνίστριες, συναγωνιστάκια ή απλοί επισκέπτες/αναγνώστες.<br />Είναι αυτό που λείπει... Κι όχι μόνο από μάς, από τον κόσμον όλον λείπει. Λείπει η αριστερή, η ανθρωποκεντρική (κι όχι πλουτοκεντρική, κρατοκεντρική ή θεοκεντρική...) πολιτική, με βασικό σύνθημα αυτό που προβάλλεται στα κοινωνικά Φόρουμ(*):<br /><font color=#ff0000 size=3><b><i>Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη.</font></b></i><br />Μα, θα πείτε, όλα τα κόμματα, ακόμα και τα αποκαλούμενα "δεξιά", δεν θα υποστήριζαν κάτι διαφορετικό, αν τά ρωτούσε κανείς. Όλα ανθρωποκεντρικά δηλώνουν... Ειδικά μετά την ανάπτυξη κάποιας οικολογικής συνείδησης σε πλατιά στρώματα των ψηφοφόρων.<br />Έτσι δηλώνουν... Κι όποιον κοροϊδέψουν, κορόϊδεψαν.<br />Όμως ό,τι και να κάνει προπαγανδιστικά (τώρα τό έχουν βαφτίσει"επικοινωνιακά" αλλά εγώ ...δεν μασσάω, ούτε σείς πρέπει...) ο κ. Αλογοσκούφης π.χ. <b><i>δεν μπορεί να πείσει ότι «με την μείωση της φορολογίας των πλουσίων, θα παρακινηθούν να κάνουν επενδύσεις, οπότε θα δημιουργηθούν δουλιές για τον ...κοσμάκη»</b></i> γιατί κάτι τέτοιο, εφαρμοσμένο κι αλλού, από την εποχή του Ρήγκαν και της Θάτσερ, απλώς μεγαλώνει το χάσμα μεταξύ πλουσίων-φτωχών, αυξάνει την προκλητική σπατάλη των πρώτων κι όχι τις επενδύσεις.<br />Και τί είναι πλέον αυτή η καραμέλλα επενδύσεις-επενδύσεις-επενδύσεις, ανάπτυξη-ανάπτυξη-ανάπτυξη... Ποιές επενδύσεις και ποιά ανάπτυξη, κυρίως ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ανάπτυξη;;;<br />Να καταστρέφουμε τα τροπικά δάση π.χ. για να έχει να επιδεικνύει το πάτωμα ο κ. τάδε με Μαόνι ή Ιρόκο;;; Να εξαθλιώνονται οι αφρικανοί, να τους θερίζει το AIDS, για να έχουν οι δικτάτορές τους τελευταίου τύπου τζέτ;;; Κι οι εκμεταλλεύτριες εταιρείες πολλά λεφτά, μα εξωφρενικά πολλά λεφτά, για τους C.E.O.(**) τους και τους μεγαλομετόχους;;; <b>Αυτά ακριβώς εννοούν "ανάπτυξη"...</b><br />Δεν θα πω περισσότερα για την κοινωνία της «ελεύθερης» αγοράς. Θα βρείτε αρκετά στα μή-λάϊφ-στάϊλ έντυπα. Ούτε για το παραμύθι του ανταγωνισμού, που δήθεν μειώνει τις τιμές, αφού την διάψευσή του τήν βλέπετε κάθε μέρα μόνοι σας.<br />Όμως το χάσμα μεταξύ πλουσίων-φτωχών γίνεται επικίνδυνο, όσο μεγαλώνει. Αυτό είχε καταλάβει ο Κέϋνς. Και πρότεινε την ορθολογική διαχείρισή του, την μερική αναδιανομή. Έτσι αναπτύχθηκαν, όπως αναπτύχθηκαν, οι λεγόμενες δυτικές χώρες. Η λαιμαργία όμως, η ματαιόδοξη διάθεση για επίδειξη, νίκησε τελικά και τον Κέϋνς... Άρα όσοι σήμερα προτείνουν απλή διαχείριση του συστήματος, πέφτουν έξω ...παρασάγγας.<br /><br />Μιά <b><i>αριστερή Αριστερά</b></i> πρέπει κατ' εμέ από ΕΚΕΙ ν' αρχίσει, από την αντίληψη του ανθρώπου για τη ζωή του, από το ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΗ ΖΩΗ. Τό να πετάμε π.χ. τα ρούχα πρίν παλιώσουν, διότι ...άλλαξε η μόδα;;; Τό να πλημμυρίζουμε τις πόλεις με Ι.Χ. θηριωδών κυβικών;;; Ή μήπως τό να καταφεύγουμε σε εξαρτησιογόνες ουσίες για «τέλειες» συγκινήσεις;;; Και μετά ν' αναρωτιόμαστε γιατί δέρνονται οι "ίμο" με τους "τρέντυ" ή γιατί σφάζονται (κάποιες φορές και κυριολεκτικά...) οι "βάζελοι" με τούς "γάβρους";;; <b>Αυτά είναι καλή ζωή;</b> Όχι δεν είναι ασκητική η προσέγγισή μου, κάθε άλλο! Ανθρώπινη είναι.<br /><b><i>Το «κλειδί» για την προώθηση ανθρώπινων ιδεών είναι το αρχαίο <font color=#ff0000 size=3>ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ</font>. Άμα ξέρεις τί <font color=#ff0000 size=3>ΕΙΣΑΙ</font>, δεν θα σού χρειαστεί να επιδεικνύεις πόσα πολλά <font color=#ff0000 size=3>ΕΧΕΙΣ</font> για να αποδείξεις στους γύρω πως είσαι κάτι...</b></i><br />Με αυτήν την οπτική δεν θεωρώ ότι ήταν αριστερή η Σοβιετική Ένωση. Δεν είχε προωθήσει το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ των πολιτών της αλλά αντίθετα πήγαινε να μοιάσει και να ξεπεράσει τα δυτικά πρότυπα «ανάπτυξης», την ανύψωση του υλικού βιοτικού επιπέδου "νέτα-σκέτα", και κατάληξε στα ειδικά καταστήματα delicatessen τροφίμων και άλλων ειδών για τους «απάρατσικ», τους ανθρώπους του κομματικού μηχανισμού, στο λαθρεμπόριο δολλαρίων στην 5πλάσια τιμή από την επίσημη και στις διηγήσεις των ναυτικών ότι με ένα ζευγάρι νάϋλον κάλτσες μπορούσες να γ....ήσεις οποιαδήποτε ρωσσίδα, ουκρανίδα, ρουμάνα..., για να αναφέρω μόνο τα πιό κραυγαλέα χαρακτηριστικά της σήψης.<br />---------<font size=2><i><br />(*) ...άντε... και "Φόρα" για τους λατινόπληκτους.<br />(**) C.E.O: Chief Executive Officers=κορυφαία διοικητικά στελέχη, οι διαβόητοι "μάνατζερ".<br /></font></i><br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 10.2.08}<br /><i>Τα γεγονότα από τότε έως σήμερα {7.7.09} επαλήθευσαν τραγικά τις παραπάνω θέσεις...</i></font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-6999333517818425132009-05-17T10:20:00.009+03:002009-07-07T13:57:36.848+03:001. Παιδεία: Αυτεξούσιοι, άφοβοι πολίτεςΟ δρόμος για την "κατάκτηση" του <b><i>ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ</b></i> είναι ένας και μοναδικός, δεν στοιχίζει πολλά, δεν θα συναντήσει πολλά κοινωνικά αντισώματα, δεν θα προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις στην επιφάνεια. Πολιτική βούληση χρειάζεται μόνο και μιά στοιχειώδη προετοιμασία.<br />Ο δρόμος, ο μοναδικός δρόμος, είναι η Γενική Παιδεία, από 6 έως 18-19 χρονών. Δεν προαπαιτεί ούτε να περάσουν όλοι οι δάσκαλοι κι οι καθηγητές από μετεκπαιδεύσεις ούτε να αλλάξουν πολλά πράγματα σε κτίρια. Κάποια λεφτά για εξοπλισμούς των σχολικών χώρων θέλει, όχι όμως δυσβάστακτου ύψους. <font color=0066cc>Άντε να στοιχίσουν καμμιά εικοσαριά ...Μιράζ ή F-16/17/18... Ή απλώς τις «μίζες» που πέφτουν σε τέτοιες αγορές όπλων...</font><br />Η <font color=#ff0000><b>στόχευση</b> της Γενικής Παιδείας</font> πρέπει ν' αλλάξει ριζικά. Εκεί η ανατροπή θα είναι μεγάλη: Να "παράγει" νιάτα όχι στουπωμένα με ξερές γνώσεις και παπαγαλίες, όχι εξετασοτρομοκρατημένα και υποψήφιους Δημόσιους Υπάλληλους, αλλά <font color=#ff0000>νιάτα που <b>να ξέρουν ΤΙ είναι,</b> νιάτα που να μπορούν <b>να βρούν μόνα τους ΠΟΥ να πάνε.</b></font> Θα τό αντέξει αυτό η κοινωνία των μή-νέων;;; Εκεί θα παίξει το ρόλο της η <b>αριστερή Αριστερά: Να πείσει την κοινωνία να τό αντέξει!</b><br /><br />Το «Αναλυτικό Πρόγραμμα» της 12ετούς (ή 13ετούς) Γενικής Παιδείας με στόχευση την ανάδειξη ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΩΝ (άρα και αυτόβουλων, αυτεξούσιων...) ατόμων σημαίνει:<br /><font color=#33ff00 size=3><b>1. </b></font>Να ξέρουν γραφή, ανάγνωση, αριθμητική, διατύπωση σκέψης. Και πληκτρολόγηση βέβαια... και κάνα δύο ξένες γλώσσες.<br /><font color=#33ff00 size=3><b>2. </b></font>Να έχουν γνώση του σώματός τους, των άλλων υπάρξεων και του περιβάλλοντος και των νόμων που τα ορίζουν (φυσικοχημεία), γενικές γνώσεις ιστορίας, γεωγραφίας, κοσμολογίας.<br /><font color=#33ff00 size=3><b>3. </b></font>Να έχουν καλή επαφή με τον πολιτισμό (λογοτεχνία, μουσική, θέατρο, καλές τέχνες κλπ) αλλά και την φιλοσοφία. Και βέβαια να ξέρουν να τραγουδούν και να χορεύουν!<br /><font color=#33ff00 size=3><b>4. </b></font>Να έχουν "εκπαιδευτεί" στοιχειωδώς στις απλές τέχνες από χτίσιμο έως κλάδεμα και μελισσοκομία. Και, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ, στο κολύμπι και τις πρώτες βοήθειες!!! <br /><font color=#33ff00 size=3><b>5. </b></font>Να ξέρουν πώς να χρησιμοποιούν το πλυντήριο ή την κουζίνα κλπ, πως να αλλάζουν μια ηλεκτρική ασφάλεια και τα ανάλογα... Κι ακόμα (γιατί όχι;) πως να οδηγούν αυτοκίνητο.<br /><font color=#33ff00 size=3><b>6. </b></font>Να ξέρουν πώς να κρατούν ένα βιβλίο εσόδων-εξόδων, πώς να συντάσσουν μια απλή φορολογική δήλωση ή μια κατάσταση ΦΠΑ ή ΙΚΑ... Πώς να αρχειοθετούν...<br /><font color=#33ff00 size=3><b>7. </b></font>Να ξέρουν την δομή και οργάνωση της κοινωνίας και τους κράτους, σε όλες τους τις εκφάνσεις. Και βέβαια τα σύν και τα πλήν των διαφόρων επαγγελμάτων.<br /><font color=#33ff00 size=3><b>8. </b></font>Να έχουν "εκπαιδευτεί" στις ανθρώπινες σχέσεις, την ομαδική ζωή, τις δημοκρατικές διαδικασίες.<br />Αυτά τουλάχιστον... Μπορεί να έχω ξεχάσει μερικά αλλά νομίζω είναι σαφής η<br />θέση μου. <br /><b><i>Και φυσικά θα πρέπει να χύσουν μπόλικο ιδρώτα οι ειδικοί για να κάνουν τα παραπάνω πραγματικό Αναλυτικό Πρόγραμμα... Κι όχι μόνο να τό κάνουν αλλά και να ελέγξουν την εφαρμογή του, να επιφέρουν τυχόν διορθώσεις, συμπληρώσεις κλπ.</b></i><br /><br />Μάλλον αρκεί γι' αυτά η δωδεκάχρονη θητεία στα σχολεία. Αν όμως όχι, ας προστεθεί ένας χρόνος ακόμη. Δεν θα στάξει η ουρά του γαϊδάρου... Ίσα-ίσα που θα μειωθεί και το ποσοστό ανεργίας.<br /><font color=#ff0000>Και βέβαια μιλάμε πάντα για ολοήμερα σχολεία, υποχρεωτικά πλέον για την σημερινή διάρθρωση της κοινωνίας και της εργασίας.</font><br /><b><i>Θα έχουμε όμως έτσι 18χρονους ή 19χρονους ΑΡΤΙΟΥΣ πολίτες, που δεν θα φοβούνται το κράτος ή τη ζωή... Εκεί είναι το «κουμπί»! Κι εκεί είναι η ρίζα της επίλυσης και άλλων δυσχερέστερων, πιό περίπλοκων προβλημάτων, όπως της ανεργίας π.χ.: <font color=#ff0000>Όποιος ΔΕΝ φοβάται τη ζωή, σπάνια δεν θα βρει τρόπους για να μην μετατραπεί σε κοινωνικό πρόβλημα.</font></b></i><b><i> Ας τό σκεφτούμε καλά αυτό!</b></i><br /><font color=#33ff00 size=3>Αν θελήσουν να γίνουν επιστήμονες ή ειδικοί σε κάποιον κλάδο, ο δρόμος θα είναι ανοιχτός είτε για ΑΕΙ είτε για ΤΕΙ.<br />Με ένα χρόνο όμως ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΙΚΟ (καθαρό "φροντιστήριο" δηλαδή) στον ανάλογο κλάδο, που θα τον κάνουν μέσα στις ίδιες τις ανώτατες σχολές.</font><br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 10.2.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-64303047212881561392009-05-17T10:19:00.007+03:002009-07-07T15:34:44.017+03:002. Δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίαςΠολλές φορές έχει γραφεί και ακουστεί, στη Βουλή κυρίως, ότι υπάρχει "έλλειμμα δημοκρατίας" στον τόπο μας. Και παντού αλλού θα προσθέσω εγώ. Την αιτιολόγηση θα τήν δείτε στη συνέχεια.<br />Φυσικά δεν εννοούμε ως δημοκρατία το σημερινό ...κατάπλασμα της "ενός ανδρός αρχής" από την κυβέρνηση ξεκινώντας και φτάνοντας ως την (ΜΗ ΓΕΛΑΣΕΤΕ, είναι σοβαρό το θέμα!) Συνέλευση των ενοίκων μιάς πολυκατοικίας.<br />Δεν λειτουργεί δημοκρατικά η κοινωνία μας. Ούτε κι οι άλλες, οι "δυτικές" λεγόμενες, τώρα και κάποιες "ανατολικές", όποιες δεν έχουν ανοιχτή ή μασκαρεμένη δικτατορία. Απλώς στην Ελλάδα τα πράγματα είναι αρκετά χειρότερα. Ούτε αλλού όμως είναι καλά. Γιαυτό κι ο λαός τούς έχει ...μουντζώξει και, όπου η ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική, η συμμετοχή στις εκλογές είναι πολύ χαμηλή. <font color=#006699>Πουθενά η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ λαϊκή βούληση, του όποιου σώματος (πολίτες, μέλη κομμάτων, συνδικάτων, συλλόγων, εταιρειών κλπ) δεν μετατρέπεται σε διοικητική/κυβερνητική πράξη.</font> Όλοι εκλέγουν κάποιους αντιπροσώπους, μέσω κάποιων μηχανισμών περισσότερο ή λιγότερο ολιγαρχικών, για να καταλήξει η υπόθεση στον ΕΝΑΝ, τον αρχηγό, τον πρόεδρο, τον γραμματέα, τον C.E.O.(*) κλπ. ή το πολύ σε μιά μικροομάδα, που κοιτάζει τά δικά της συμφέροντα.<br />Η <font color=#ff0000>αριστερή πρόταση</font> είναι να καθιερωθεί και ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ η δημοκρατική λειτουργία σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους "χώρους", σε όλους τους φορείς, έως το τελευταίο κοινωνικό κύτταρο, την οικογένεια. Και βέβαια εννοώ την <font color=#ff0000><b>ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ</font></b> δημοκρατία σε όλες τις περιπτώσεις. <i>Eκτός από την οικογένεια που θα είναι, σε ωρισμένες περιπτώσεις και εκεί, <b>ΑΜΕΣΗ.</b></i><br /><font size=1><b>Εδώ νομίζω χρειάζεται μια παρένθεση γιατί κάποιοι/κάποιες έχουν ...ζαλιστεί ελαφρώς από πρόσφατες διακηρύξεις για άμεση δημοκρατία σε, από τη φύση τους, πολυάριθμα σώματα. Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι φενάκη αν όχι και καλοστημένη παγίδα για τους όποιους εκλογείς.</font></b><br /><br /><font size=2 color=#38b63c><b>H ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ... ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΕΦΙΚΤΗ</font></b><br /><font size=1><i>Ο πληθυσμός της γής έχει ξεπεράσει τα 6 δισεκατομμύρια, της Ευρώπης τα 500 εκατομμύρια, της Ελλάδας τα 11. Οι κοινωνίες (όποιας βαθμίδας: ενός κράτους, μιάς επαρχίας, μιάς πόλης) είναι, παντού και όλες, πολυάνθρωπες, οι ανάγκες πολυσύνθετες, τα προβλήματα πολλά και πολύπλοκα. Ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητες οποιουδήποτε ατόμου. Όχι για να τά λύσει, αλλ' ούτε κάν να τά συλλάβει, να τά βάλει στο νού του.</font><br /><font color=#006699 size=1>Πώς λοιπόν μπορούμε να μιλάμε για άμεση δημοκρατία;;; Επειδή με τους Η/Υ και το διαδίκτυο, μπορούμε εύκολα να πατήσουμε κάποια κουμπιά και να στείλουμε την γνώμη μας για κάτι στο πίτς-φυτίλι;;; Φενάκη!!! <b>Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ η ευκολία και η ταχύτητα έκφρασης μιάς γνώμης αλλά ο ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ αυτής της γνώμης.</b></font><br /><font size=1>Διότι ΚΑΙ τα στοιχεία για να σχηματίσει κανείς μιά εμπεριστατωμένη γνώμη είναι πολλά, ΚΑΙ τα ζητήματα που κάθε τόσο απαιτούν αντίστοιχη γνώμη πολλά...<b> ΚΑΙ ο χρόνος καθενός μας λίγος. </b>Και όλον το χρόνο του να διαθέσει κανείς, κάν να μην εργάζεται, κάν να μην ...κοιμάται, αποκλείεται να προλάβει να μελετά τα αναγκαία στοιχεία και να διαμορφώνει γνώμη για κάθε τί. «Φλούδα» η άμεση δημοκρατία λοιπόν.<br /><i>Και η κατανομή των ζητημάτων/προβλημάτων στους ανάλογους χώρους, <b>η λεγόμενη "αποκέντρωση", που σίγουρα πρέπει να γίνει,</b> θα πούμε παρακάτω γι' αυτό, δεν δίνει "πόντους" στην άμεση δημοκρατία.</i><br />Ας πάρουμε ένα ζήτημα που από τη φύση του είναι απλό και αποκεντρωμένο στην, όπως είναι διαμορφωμένη σήμερα, ελληνική κοινωνία: Η προμήθεια πετρελαίου κεντρικής θέρμανσης μιάς πολυκατοικίας, δέκα διαμερισμάτων, πείτε. Για να εφαρμοστεί η άμεση δημοκρατία θα πρέπει ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ από τους δέκα:<br />1. Να ψάξει να βρεί 5 τουλάχιστον προμηθευτές<br />2. Να μάθει την τιμή και τον τρόπο πληρωμής<br />3. Να μάθει για τυχόν άλλες παροχές (π.χ. καθαρισμός καυστήρα ή έκδοση λογαριασμών κοινοχρήστων)<br />4. Να σιγουρέψει τον χρόνο παράδοσης<br />5. Να ρωτήσει ΤΙ ΔΩΡΟ θα έχει ο ίδιος, αν προτιμήσει αυτόν τον προμηθευτή (έχουν πονηρέψει τα πράγματα...)<br />6. Να κάνει τους αναγκαίους υπολογισμούς για τη σύγκριση των προσφορών<br />7. Να ελέγξει το "ποιόν" κάθε προμηθευτή (έχουν πονηρέψει πολύ-πολύ-πολύ τα πράγματα...)<br />8. Να αναπτύξει, υποστηρίξει την πρότασή του στην Συνέλευση και, αν είναι έξυπνος, να αναφέρει και το ΔΩΡΟ!<br />9. Να συγκρίνει τη δικιά του πρόταση με τις άλλες 9<br />10. Να ψηφίσει την κατά την γνώμη του καλλίτερη.</i><br /><b>Θα τά κάνουν όλα αυτά και οι δέκα;;;<br />Έχουν χρόνο; Έχουν γνώσεις; Έχουν κέφια;<br />Φρούδα η άμεση δημοκρατία... Ακόμα και για το πετρέλαιο θέρμανσης...</b></font><br />Τί θα γίνει λοιπόν, δεν θα πάρουμε πετρέλαιο, κρύωσε ο καιρός...<br /><font size=1>Και πετρέλαιο θα πάρουμε και το ασσανσέρ θα συντηρήσουμε και τον κήπο θα περιποιηθούμε και τους τοίχους θα φρεσκάρουμε και τα γραμματοκιβώτια θα επισκευάσουμε και τους κοινόχρηστους χώρους θα κρατάμε καθαρούς και την ταράτσα θα μονώσουμε και τα κουδούνια θα αλλάξουμε με θυροτηλεόραση και και και... <b>Αλλά με ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟ! Τον γνωστό μας διαχειριστή.</b><br />Ο οποίος θα είναι υποχρεωμένος κάθε φορά να ...βγάζει κάνα δυό-τρία φίδια από την τρύπα και να μάς τά φέρνει να διαλέξουμε, με εμπεριστατωμένες περιγραφές για το καθένα:<br />Φίδι λεπτό και παρδαλό, πανέμορφο, και που σφυρίζει ωραία... τόσα ευρά. Φίδι χοντρό και μακρύ, μονόχρωμο, που τρώει τα ποντίκια αλλά όχι τις σαύρες... τόοοοοοσα ευρά. Φίδι μαύρο με κίτρινες βούλες, που σφυρίζει, τρώει ΚΑΙ ποντίκια ΚΑΙ σαύρες ΚΑΙ κατσαρίδες... τόοοοοοοοοοοοοοοσα ευρά, αλλά σε 6 μηνιαίες δόσεις.</font><br />Και εμείς θα διαλέξουμε, με όποια κριτήρια θεωρεί σημαντικότερα ο καθένας.<br />Εντάξει, θα πείτε, όχι άμεση αλλά ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ δημοκρατία, αλλά είναι πολύπλοκη, αδερφέ, θέλει πολλές διαδικασίες...<br />Ενώ με τα συνεχή και αλλεπάλληλα δημοψηφίσματα "καθαρίζεις" αμέσως.<br />Και θα έχετε ένα κάποιο δίκιο, όχι απόλυτο όμως... μικρούτσικο.<br />Γιατί η εμπειρία μας είναι από διαδικασίες ΔΗΘΕΝ δημοκρατικές, όπου οι στόχοι είναι αφενός να χειραγωγηθεί το αποφασίζον σώμα αφετέρου να διαχέεται η ευθύνη και να μην βρίσκεις άκρη, να μην βρίσκεις υπεύθυνο.<br />Πιό κάτω θα δούμε τους κανόνες της έμμεσης δημοκρατίας, τώρα όμως πρέπει να δούμε και δύο άλλα θέματα με νηφαλιότητα: Τί είδους ΕΝΤΟΛΗ δίνουμε σε όσους εκλέγουμε και αν η εντολή μας αυτή πρέπει να είναι ανακλητή ή όχι.<br /><br /><font size=4 color=#38b63c><b>Επιτακτική ή ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ στους Αντιπροσώπους μας;</b></font><br />Από όσο ξέρω η επιτακτική εντολή δεν έχει ως τώρα εφαρμοστεί κάπου, γιατί δείχνει ...ανεφάρμοστη. Έχει τα ανάλογα μειονεκτήματα με την άμεση δημοκρατία: Αν πείς σε κάποιον σε εκλέγω σ' αυτή τη θέση για να κάνεις 1, 2, 3 ,4... πράγματα και μόνον αυτά, ή, πιό τυπικό παράδειγμα, για να εφαρμόσεις ακριβώς το πρόγραμμα που εξήγγειλες απλώς θα τόν εξαναγκάσεις να σού τήν ...επιστρέψει, εφόσον είναι τίμιος: Η ζωή είναι πολύπλοκη και στο χρόνο που θα μεσολαβήσει μεταξύ εκλογής και εκτέλεσης σίγουρα θα έχουν αλλάξει ένα σωρό πράγματα, που θα κάνουν τον εντεταλμένο να μην έχει δυνατότητα ΑΚΡΙΒΟΥΣ εφαρμογής.<br />Μόνο αντιπροσωπευτική μπορεί να είναι μια εντολή: Σέ εκλέγω για να κάνεις κατά την κρίση σου, ό,τι καλλίτερο μπορείς για τα τάδε, τάδε, τάδε θέματα προς αυτές τις κατευθύνσεις.<br /><font color=cc0000><b>Για να μετριάζεται όμως η τάση για αυθαιρεσίες, τόσο συνήθεις δυστυχώς, και διαστρεβλώσεις των κατευθύνσεων (εφαρμογή προγράμματος π.χ.) θα πρέπει η αντιπροσωπευτική εντολή να συνδιάζεται με ΑΝΑΚΛΗΤΟΤΗΤΑ των αντιπροσώπων μας.</b></font><br />Εφαρμόζεται σε μερικές χώρες, ας μελετηθεί πως μπορεί να εφαρμοστεί κι εδώ.<br /><br /><font size=4 color=#38b63c><b>ΛΙΓΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΧΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ</b></font><br /><font size=1>Θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω πρώτα την γνώμη του Τόμας Χόμπς στον "Λεβιάθαν" [1651]:<br /><b>« Η καλή διακυβέρνηση μιάς οικογένειας δεν απαιτεί, σε σχέση με την καλή διακυβέρρνηση ενός βασιλείου, διαφορετικό βαθμό σωφροσύνης αλλά διαφορετικά είδη εργασίας, όπως ακριβώς και το ζωγράφισμα μιάς εικόνας σε διαστάσεις μικρότερες, ίδιες ή μεγαλύτερες από τις φυσικές, δεν απαιτεί διαφορετικό βαθμό τεχνικής ικανότητας».</b> {εκδόσεις "ΓΝΩΣΗ", μτφρ. Γρ. Πασχαλίδη}.</font><br />Η γνήσια δημοκρατία, <font color=cc0000><b>η αριστερή δημοκρατία</b></font> απαιτεί ελάχιστους και απλούς κανόνες, ΟΜΟΙΟΥΣ σε κάθε "χώρο", σε κάθε "επίπεδο".<br />1. Ποιός είναι ο σκοπός της όποιας συλλογικότητας και για ποιά θέματα έχει αρμοδιότητα.<br />2. Ποιός έχει δικαίωμα γνώμης/ψήφου. {πώς ...μπαινοβγαίνουν τα μέλη δηλαδή, εισφορές/φόροι}<br />3. Ποιά είναι τα "νομοθετικά"/αποφασιστικά, ποιά τα "εκτελεστικά"/διοικητικά και ποιά τα "ελεγκτικά"/δικαστικά όργανα που θα εκλεγούν, όπου αρμόζει, και για πόση θητεία το κάθε ένα (Καλό είναι να «σταυρώνουν» οι θητείες. Εφαρμόζεται σε πολλά κράτη, όχι στην Ελλάδα, δεν βόλευε τον δι-αρχηγισμό...).<br />4. Καθηκοντολογία των παραπάνω.<br />5. Πως παίρνονται οι αποφάσεις (μεταξύ των οποίων και η εκλογή αντιπροσώπων σε κάθε όργανο).<br /><br />Αυτά είν' όλα; Τελειώσαμε με 5 διατάξεις; Έ! δεν θα είναι πέντε... Διότι κάθε κανόνας παραπάνω έχει μερικές επί μέρους διατάξεις. Καμμιά εικοσαριά θα είναι για τις απλούστερες περιπτώσεις (πολυκατοικίες, σύλλογοι) ώς καμμιά πενηνταριά για σωματεία, εταιρείες, κόμματα, δήμους και καμμιά εκατοστή για νομαρχίες/περιφέρειες και το κράτος.<br />Θα είναι όλες όμως στο ίδιο ακριβώς "μοτίβο", αυτό έχει σημασία! Όποιος έχει συμμετάσχει στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων π.χ. να μήν έχει κανένα πρόβλημα να συμμετάσχει και σε έναν Δήμο, ένα Κόμμα ή τη Βουλή!<br /><i>Νομίζω πως πρέπει να δώσω ένα παράδειγμα εδώ, που να δείχνει τί εννοώ «ίδιο μοτίβο»: Γίνεται μιά πρόταση σε μιά συνεδρίαση, οποιουδήποτε σώματος, και κάποιος υποβάλλει μια ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ σε αυτήν την ΠΡΟΤΑΣΗ. Το πότε θα ψηφιστεί η ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ, <b>πρίν την ψήφιση της πρότασης ή μετά,</b> δεν μπορεί να είναι ρυθμισμένο αλλοιώς στην Ένωση Κτηνοτρόφων κι αλλοιώς στο Δήμο ...Μετσόβου, ας πούμε.</i><br /><font size=1> Έχω δει πολλά αλλούτερα τέτοια γιατί, μέσα σ' όλα τα ...προσόντα μου είμαι και Καταστατικολόγος (σοβαρά τό λέω).<br />Σπάνια ειδικότητα... αλλά το πότε, πώς, με ποιόν και γιατί τήν απόχτησα, θα σάς τό διηγηθώ μιά άλλη φορά, δεν ενδιαφέρει εδώ.</font><br />Οι πιό πάνω κανόνες 1 έως 4, όπως καταλαβαίνετε, πρέπει να είναι εξειδικευμένοι για κάθε χώρο και δεν έχει κανένα νόημα να ασχοληθούμε εδώ.<br />Μόνο με τον πέμπτο θα δούμε τί πρέπει να γίνεται, που άλλωστε είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας: <b>Η διαδικασία λήψης αποφάσεων, η διαδικασία μετατροπής της ΒΟΥΛΗΣΗΣ ενός σώματος σε ΠΡΑΞΗ.</b><br /><br /><font size=4 color=#38b63c><b>ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ</b></font><br /><font color=#ff0000><b><i>Θεωρώ σκόπιμο να τονίσω τώρα ότι η δημοκρατία μία ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ είναι και ΜΟΝΟΝ μιά διαδικασία!!!<br />Απολύτως τίποτε άλλο!</font></b></i><br />Κατά καιρούς έχω ακούσει, στις πολλές και ποικίλες πολιτικές και κοινωνικές συλλογικές δραστηριότητες που έχω συμμετάσχει, να διαστρεβλώνεται αυτό και να ανάγεται η δημοκρατία σε «ύψιστο αγαθό», να γίνεται πλήρης σύγχυση σκοπού και μέσου.<br />Έχω δεί ακόμα, μέσα σ' αυτή την σύγχυση, ακόμα και σε αριστερούς ή "αριστερούς" χώρους και από, κατά τεκμήριο, αριστερά άτομα, να απαξιώνεται η διαδικασία, ως περιττή, χρονοβόρα και "αντιδραστική" ακόμα, μπροστά στην όποια "ουσία" προβάλλονταν κάθε φορά.<br />Πολλοί, ιστορικά, έχουν παρασύρει πάμπολλους σε τέτοιους γλιστερούς δρόμους με θλιβερή κατάληξη.<br /><b><i>Θεωρώ ότι είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ αυτή η απαξίωση. Και ίσως η σπουδαιότερη αιτία που μέχρι σήμερα έχουν αποτύχει οι προσπάθειες, ακόμα και ΕΝΤΙΜΩΝ αγωνιστών, να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα, να ξεφύγουμε από αυτήν την ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ (με όποιες διαβαθμίσεις...) κοινωνία σε μιά πιό ανθρώπινη.</b></i><br />Γι' αυτό ακριβώς απότυχε ο «δημοκρατικός συγκεντρωτισμός», αφού ήταν πολύ συγκεντρωτισμός και ...λίγη δημοκρατία...<br />Γι' αυτό ακριβώς είναι ΑΠΟΛΥΤΗ φενάκη, ΑΠΟΛΥΤΗ απάτη το διαβόητο «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα»!!!<br />«Μόνο τα ...άγια μέσα οδηγούν σε ...άγιο σκοπό». Έτσι πρέπει να λέμε!<br />Μόνο η σωστή διαδικασία είναι που οδηγεί σε, κάποια, σωστή "ουσία". Η λάθος διαδικασία, η κολοβή, οδηγεί στο «πουθενά». Ή, αλλοιώς, οδήγησε στο σήμερα...<br />Η σωστή διαδικασία είναι μία και μόνη: Η δημοκρατική.<br /><b><i>Η "ουσία" μπορεί τώρα να μάς φαίνεται ότι πρέπει να είναι ΑΥΤΗ, αλλά στην πορεία μπορεί ν' αλλάξει, να γίνει ΑΛΛΗ, καθόλου δεν πειράζει αυτό.</b></i><br />Είναι το «προνόμιο» μιάς κοινωνίας που λειτουργεί δημοκρατικά: Να προσαρμόζει ΚΑΘΕ φορά τους στόχους ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες, ανάλογα με την εξέλιξή της. Να προσαρμόζει την επιθυμητή "ουσία".<br />Κατά κάποιον τρόπο, κήρυκας των παραπάνω ήταν κι ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής μας, ο Καβάφης. Για σκεφτείτε λίγο βαθύτερα εκείνο το <font color=00FF80><b>«...η Ιθάκη σ' έδωσε το ωραίο ταξείδι».</b></font> Ταξείδι είν' η δημοκρατία, συναγωνιστές και φίλοι μου, ένα ωραίο ταξείδι για μιά κάποια Ιθάκη.<br /><br /><font size=4 color=#38b63c><b>ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΤΥΠΟΥΣ;;; Ναιαιαιαι !!!</b></font><br /><font color=#ff0000><b><i>Έχει ένα "κακό" η δημοκρατία: Δεν έχει διαβαθμίσεις, δεν μπορεί να είναι «κάπως λιγότερη». Όπως δεν μπορεί μιά γυναίκα να είναι ...ολίγον έγκυος...</font></b></i><br />Όταν χωνέψουμε ότι η δημοκρατία μιά διαδικασία είναι και τίποτε άλλο, τότε θα είναι εύκολο να ξεφύγουμε από τις "σειρήνες", που πάνε να μάς παρασύρουν σε σκέψεις ότι δεν χάλασε κι ο κόσμος, αν ...λιγουλάκι, όσο πατάει η γάτα, παρακάμψουμε τους τύπους, προκειμένου να προχωρήσουμε προς τον τάδε σκοπό ΓΡΗΓΟΡΑ (η συνήθης πρόφαση) αλλά στην πραγματικότητα για να πάμε εκεί που θέλουν οι "σειρήνες".<br /><b>Όταν χωνέψουμε ότι η δημοκρατία μιά διαδικασία είναι και τίποτε άλλο, τότε θα είμαστε άτεγκτοι στο να τηρούνται οι κανόνες της ΠΑΝΤΟΤΕ και ΑΥΣΤΗΡΑ.</b> Αλλοιώς... άλλα πράμματα μάς προκύπτουν... Ενός ανδρός αρχή (..."δημοκρατικά" συγκαλυμμένη, βεβαίως-βεβαίως)... Ή και καμμιά δικτατορία άμα λάχει...<br /><font size=1>Εδώ θεωρώ σκόπιμο να κάνω δύο αναφορές: Μία σε έναν αμερικανό (των ΗΠΑ δηλαδή...) αρχιδικαστή, τον Hugo Black, και μία στον μακαρίτη αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, που νομίζω ότι «κολλάνε» περίφημα στα παραπάνω.<br />Πριν μέ ...πυροβολήσετε με κάνα «άσε μας μωρέ, μ' αυτούς τους ...κατάμαυρους, δικαστές και παπάδες»... διαβάστε τις παρακάτω ιστορίες, τη μιά για έναν έξοχο δημοκράτη και την άλλη για έναν "μάγο" της διαδικασίας, και τά λέμε πάλι...</font><br /><br /><font color=#38b63c><b>Ένας έξοχος δημοκράτης</b></font><br /><font size=1>Προς το τέλος της δεκαετίας του1950, στο "φόρτε" του ψυχρού πολέμου, στο Ανώτατο Δικαστήριο (Α.Δ.-Supreme Court) των ΗΠΑ (το ανάλογο του δικού μας Αρείου Πάγου) κατατέθηκε μια "αναίρεση" από το Κομμουνιστικό Κόμμα Αμερικής {ΚΚΑ}, υπάρχει και τέτοιο..., εναντίον ενός νόμου που όριζε τα εξής πανέμορφα:<br />Αφού το ΚΚΑ κατά το καταστατικό του επιδιώκει την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος, πρέπει και στο καθεστώς να δοθούν τα μέσα για να αμυνθεί κατά της ανατροπής του. Για το σκοπό αυτό επιβάλλονταν, όταν κάποιος γινόταν μέλος του ΚΚΑ, να κάνει αμέσως μιά δήλωση στις Αρχές, του τύπου: «Από την {τάδε ημερομηνία} ανήκω στο ΚΚΑ που επιδιώκει την ανατροπή του καθεστώτος κλπ κλπ.» Αλλά και το ΚΚΑ, ως κόμμα, και μόνον αυτό, είχε την υποχρέωση άμεσα να κάνει στις Αρχές μιά δήλωση του τύπου: «Από την {τάδε ημερομηνία} έγινε μέλος μας ο/η {τάδε} που μαζί με μάς επιδιώκει την ανατροπή του καθεστώτος κλπ κλπ.»<br />Ωραία;;;<br />Ωραιότατα! Κανείς δεν τούς πείραζε τους Κουκουάδες, έχουν "δημοκρατία" εκεί, μόνο τις δηλώσεις ήθελε το μετα-μακαρθικό αμερικανικό δημόσιο! Να ξέρει κι αυτό τί τού γίνεται! Ποιοί και πόσοι επιδιώκουν την ανατροπή του. Λογικώτατο. Χμ... Υπήρχε και μιά ουρά... Το πρόστιμο που προβλέπονταν για ΜΗ δήλωση ήταν... 1 (ένα) εκατομμύριο δολλάρια για το μέλος και 20 (είκοσι) εκατομμύρια δολλάρια για το ΚΚΑ. Μόνο...<br />Η "αναίρεση" (appeal τήν λέν αυτοί, κάτι σαν προσφυγή δηλαδή) συζητήθηκε στο Α.Δ. {5μελές νομίζω} και απορρίφθηκε ΜΕ ΜΙΑ ΨΗΦO "υπέρ", του Hugo Black.</font><br />Στην πολυσέλιδη αιτιολόγηση της υπέρ του ΚΚΑ ψήφου του(**) ο Hugo Black, αφού ανέλυε γιατί, συνταγματικά, δεν πρέπει να ισχύσει αυτή η διάκριση κατά του ΚΚΑ, κατάληγε με το εξής ανυπέρβλητα δημοκρατικό: <b>«Άμα παραβούμε μία φορά, έστω και μιά φορά, τις αρχές μας, να μην παραξενευτούμε πού θα οδηγηθούμε».</b><br /><br /><font color=#38b63c><b>Ένας "μάγος" της διαδικασίας</b></font><br /><font size=1>Το 1976, αν δεν μέ απατά η μνήμη, μιά Μητρόπολη "χήρευε", δεν είχε Δεσπότη, γιατί ο μακαρίτης Σεραφείμ το κλωθογύριζε επί χρόνια. Τότε η εκλογή Μητροπολιτών δεν γινόταν από την Ιεραρχία, το σύνολο δηλαδή όλων των 80, αλλά από την Ιερά Σύνοδο, 7μελή νομίζω, και ο Σεραφείμ δεν είχε την πλειοψηφία για τέτοιο θέμα: Οι 4 αντίθετοί του Συνοδικοί δεν ευνοούσαν την δικιά του προτίμηση σε συγκεκριμένο αρχιμανδρίτη. Οπότε, όπως είχε την δυνατότητα ως πρόεδρος της Ι.Σ., δεν τό έβαζε καθόλου το θέμα στην ημερήσια διάταξη επί χρόνια. Άφηνε την Μητρόπολη "χηρεύουσα" και περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία να εκλέξει τον δικό του.<br />Και ήρθε αυτή η ευκαιρία: Ένας από τους αντίθετους έπεσε κατάκοιτος και ένας άλλος είχε πάει ταξείδι στο εξωτερικό για ιατρικές εξετάσεις. Συγκαλεί ο Σεραφείμ την Ι. Σύνοδο με μερικά ανούσια θέματα και στο τέλος της ημερήσιας διάταξης, όπως συνηθίζεται άλλωστε, έβαλε ως θέμα: "Διάφορα Θέματα". Με 5 μέλη παρόντα, υπήρχε απαρτία. Με 3 ψήφους στις 5, είχε πλειοψηφία. Αφού πέρασαν τα τυπικά, ο Σεραφείμ θέτει το θέμα εκλογής του Μητροπολίτη στην "χηρεύουσα". Λύσσαξαν οι άλλοι, δεν μπορούσαν όμως νόμιμα να κάνουν τίποτα. Ο Σεραφείμ εξέλεξε τον "δικό του". </font><br />Το κόλπο ήταν που δεν τό 'χε βάλει ονομαστικά στην ημερήσια διάταξη, εκμεταλλευόμενος το ότι δεν υπήρχε διάταξη στον Κανονισμό της Ι.Σ. που να επιβάλει ΕΙΔΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ για να συζητηθεί ένα θέμα από τα "διάφορα".<br />Οι "παροικούντες στην Ιερουσαλήμ" έλεγαν τότε πως, αν τό είχαν μυριστεί οι άλλοι, ο μεν στο εξωτερικό θα επέστρεφε την ίδια νύχτα και τον κατάκοιτο θα τον έφερναν με ...φορείο στη συνεδρίαση για την εκλογή σε ΤΕΤΟΙΑ Μητρόπολη που πολλοί εποφθαλμιούσαν...<br />Αυτή είναι η δημοκρατία, φίλτατοι συναγωνιστές, συναγωνίστριες, συναγωνιστάκια: Μια ορθολογική σειρά απλών διατάξεων που να αποκλείουν τέτοια και άλλα "κόλπα". Μια ΣΩΣΤΗ διαδικασία λήψης αποφάσεων, μετασχηματισμού της όποιας βούλησης του όποιου σώματος σε πράξη. ΣΩΣΤΗ διαδικασία είναι η δημοκρατία, τίποτε άλλο! Γιαυτό πρέπει να την προσέχουμε "ως κόρην οφθαλμού" και να μην λέμε, άντε δεν πειράζει... Παράκαμψε τούτο, παράκαμψε το άλλο... Για λόγους ταχύτητας συνήθως, περιωρισμένου χρόνου...Που μεθοδεύεται πράγματι, από τους Επαγγελματίες της Διαδικασίας{ΕτΔ}(***), να είναι περιωρισμένος για να εκμαιεύονται αποφάσεις τις αρεσκείας τους χωρίς "χρονοβόρες" και "βαρετές" διαδικασίες.<br /><b><i>Άμα από την δημοκρατία αφαιρέσεις την διαδικασία, απλώς δεν μένει ΤΙΠΟΤΕ.</b></i><br /><br /><font size=4 color=#38b63c><b>Η "πεμπτουσία": Η διαδικασία λήψης αποφάσεων</b></font><br />Επειδή τράβηξε λίγο σε μάκρος, δημοκρατία όμως είναι αυτή Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ, μην είστε ανυπόμονοι/-ες/-α, να θυμίσουμε ωρισμένα βασικά:<br />Οι τέσσερις πρώτες ομάδες κανόνων δημοκρατικής λειτουργίας οποιουδήποτε συλλογικού σώματος (Σύλλογου Γονέων, Εταιρείας, Συνδικάτου, Ομοσπονδίας, Κόμματος, Βουλής κ. ά.) και εντέλει της κοινωνίας αφορούν στο κάθε σώμα και ρυθμίζονται ανάλογα, ομοιόμορφα πάντοτε όμως!, έτσι ώστε όταν κάποιος πολίτης πάει από το ένα στο άλλο {ή, το συνηθέστερο, ΚΑΙ στο άλλο) με μιά απλή ανάγνωση των σχετικών άρθρων να μπαίνει αμέσως στο νόημα.<br />Η πέμπτη ομάδα όμως, το πώς λαμβάνονται οι αποφάσεις, πρέπει να είναι στην ουσία η ίδια παντού και να διαφορίζεται μόνο αριθμητικά, ανάλογα με το μέγεθος και το είδος του σώματος. Αυτό είναι η ρίζα του δέντρου (...για τους οικολογούντες) ή το βάθρο (...για τους μνημειακούς) της δημοκρατικής λειτουργίας. Ας ξεκινήσουμε από το "άλφα"της 5ης:<br /><b><i><font color=#a9501b>5.1. Ποιοί αποφασίζουν</font></b></i><br />Εδώ εμφανίζεται και η πρώτη ανομοιογένεια σήμερα: Στις εκλογές βουλευτών, ευρωβουλευτών και δημάρχων ψηφίζουν όλοι οι πολίτες πάνω από μιά ηλικία, ΑΣΧΕΤΑ αν έχουν πληρώσει τους φόρους τους ή όχι, σε όλα τα άλλα Σώματα όμως ισχύει ο κανόνας του «Ταμειακώς Εντάξει» μέλους, πράγμα αντιδημοκρατικό. <b><i>Είναι κάκιστο να χρησιμοποιείται η συμμετοχή στις αποφάσεις ως εισπρακτικό μέσον και πρέπει μια <font color=cc0000>αριστερή Αριστερά</font> να ζητήσει την γενική κατάργησή του.</b></i><br />Αν ένα Σώμα δεν μπορεί να αυτοσυντηρηθεί με εθελούσιες συνδρομές των ex officio μελών του (π.χ. Σύλλογος Γονέων) τότε ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. Όσα Σώματα συντηρούνται τεχνητά ή με καταναγκασμούς νοθεύουν την δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας. Είναι διαφορετικό, αν σε κάποιο χώρο τα μέλη ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να συντηρήσουν το Σώμα για οικονομικούς λόγους. Άλλο αυτό. Εκεί χρειάζεται η συνδρομή της κοινωνίας μέσα από το κράτος. Ποτέ άλλοτε.<br />Από την άλλη μεριά, ένα Σώμα συνετών πολιτών θα βρει τρόπους να εξοβελίσει τους τυχόν "μάγκες", που αποφεύγουν την καταβολή συνδρομής χωρίς να έχουν οικονομική αδυναμία, χωρίς καταστατικές ρυθμίσεις οι οποίες νοθεύουν τη δημοκρατική διαδικασία.<br /><b><i><font color=#a9501b>5.2. Απαρτίες</font></b></i><br />Πρέπει να ρυθμίζονται ως ποσοστά των μελών, διαφορετικά για κάθε κατηγορία θεμάτων, αναλόγως της σπουδαιότητας και κυρίως του βαθμού «ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΟΦΗΣ» των αποτελεσμάτων αυτής ή της άλλης απόφασης. Άλλη απαρτία δηλαδή για το άν θα βάψουμε τα γραφεία του κόμματος κοκκινοπρασινογαλαζοπορτοκαλί κι άλλη αν θα αυτοδιαλυθούμε προσχωρώντας σε μεγαλύτερο κόμμα {μού 'χουν τύχει και τα δύο...}. Οι κατηγορίες αυτές όμως πρέπει, με κάποια γενικότητα και πλαστικότητα, να είναι ίδιες για όλων των ειδών τα Σώματα.<br /><b><i><font color=#a9501b>5.3. Εισηγήσεις, Συζητήσεις και προϋποθέσεις ψηφοφοριών</font></b></i><br />Και αυτές πρέπει να ρυθμίζονται διαφορετικά κατά κατηγορίες θεμάτων, οι οποίες όμως δεν είναι υποχρεωτικό να συμπίπτουν με τις προηγούμενες. Και πάντοτε να είναι ίδιες (ή σχεδόν) για όλων των ειδών τα Σώματα.<br /><b><i><font color=#a9501b>5.4. Τρόποι Ψηφοφορίας, Εκλογικά Συστήματα, Έγκυροι Ψήφοι</font></b></i><br />Στον τομέα αυτόν γίνονται οι περισσότερες «μαγκιές» από τους διαβόητους (αλλά τόσο αναγκαίους...) ΕτΔ.<br /><b><i><font color=#006699>Πικρό γέλιο αλλά και δάκρυα πρέπει να φέρνει σε κάθε γνήσιο δημοκράτη πολίτη το κουτσογιώργικο "κόλπο" με τα μη ομοιόχρωμα ψηφοδέλτια ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ για την εξασφάλιση της εκλογής ως Προέδρου της Δημοκρατίας του Χρ. Σαρτζετάκη.</font></b></i><br />Από τότε είχε φανεί πως δεν έφταιγε ο γιαλός. Το καράβι αρμένιζε στραβά... <br />Πρέπει να είναι ξεκάθαρο, πάλι κατά κατηγορίες θεμάτων, πότε γίνεται «δια βοής» η ψηφοφορία (καλλίτερα: Ποτέ...), πότε με ανάταση χειρός, πότε με πάτημα κουμπιού, πότε με ψηφοδέλτια κλπ<br />Και φυσικά πότε απαιτείται απλή πλειοψηφία, πότε ενισχυμένη, πότε δύο ή περισσότερες επάλληλες ψηφοφορίες κλπ<br />Για τις εκλογές εκπροσώπων έχει χυθεί πολύ μελάνι, έχουν "ξοδευτεί" πολλά πολλά bits+bytes... "Τηλεγραφικά" θα παραθέσω τη γνώμη μου:<br />Στις εκλογές πολυπρόσωπων οργάνων (Βουλή, Συμβούλια) ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ. Η λεγόμενη, εκ περισσού νομίζω, και ΑΠΛΗ. Οι επονομαζόμενες «ενισχυμένες» ...αναλογικές, απλώς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ. Μια συνηθισμένη ψευτιά των πολιτικάντηδων είναι, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η «ενός ανδρός αρχή» και τίποτε άλλο. Τα περί «ισχυρών» κυβερνήσεων είναι ..."τρίχες κατσαρές και μπερδεμένες" και έχουν διαψευστεί από τα πράμματα ΟΛΕΣ τις φορές. Αρθρογραφώ από το 1974 εναντίον τους. Όποιος/-α/-ο θέλει, ας μού ζητήσει φωτοαντίγραφα.<br />Σε μονοπρόσωπες εκλογές απόλυτη πλειοψηφία (50%+1), που αν δεν επιτευχθεί, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μεταξύ των δύο πρώτων.<br />Και σ' αυτή την περίπτωση πάντως και στην προηγούμενη, ενδιαφέρον παρουσιάζει και το λεγόμενο "προτιμητικό" σύστημα που εφαρμόζεται στην Αυστραλία. Δεν τό έχω μελετήσει/σκεφτεί καλά. Εν καιρώ.<br />ΕΓΚΥΡΕΣ ψήφοι είναι όλες οι ...μη άκυρες!!! Βεβαίως και οι ΛΕΥΚΕΣ!!! Εκεί είναι το ζουμί!!! Έχω καταθέσει εκτενώς τις απόψεις μου στο <font color=#ff0000 size=3><b><i>«αντί»</font></b></i> (στα τεύχη 843/20-5-05 και 864/10-3-06) θα τραβούσε σε πολύ μάκρος να τις ξαναβάλω εδώ. Όποιος/-α/-ο θέλει, ας μού ζητήσει φωτοαντίγραφα.<br />Θα περιοριστώ στον «αφρό»:<br />Η ΛΕΥΚΗ ψήφος (όταν πάρει τον σεβασμό που τής οφείλεται) καθόλου απολίτικη δεν είναι! Ίσα-ίσα ! Είναι ψήφος του συνετού και μελετημένου πολίτη, ο οποίος ΔΕΝ απορρίπτει συλλήβδην (και φασιστικά) όλους διότι «ίδιοι είναι» αλλά θέλει να χαλιναγωγήσει τους αυθαιρετούντες ΕτΔ!<br /><font color=#38b63c><b>Λαμπρό παράδειγμα η θέση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1973 για το χουντικό δημοψήφισμα: ΛΕΥΚΟ ρίξτε, διαμήνυσε ο Ανδρέας από τη Σουηδία</font></b> (ενώ Κ.Καραμανλής, Γ. Μαύρος και ΚΚΕ είπαν ψηφίστε ΟΧΙ) <font color=#38b63c><b>διότι δεν νομιμοποιείται ο δικτάτορας να βάλει τον Ελληνικό Λαό σε δίλημμα ΝΑΙ-ΟΧΙ.</font></b><br />Γκέγκε, μπίρο μ';;;<br />Το ΛΕΥΚΟ χαλιναγωγεί τους ΕτΔ και βοηθάει τους πολίτες να εκπαιδευτούν στην δημοκρατική λειτουργία.<br /><font color=#ff0000 size=3><b><i>Τρεις ΑΠΛΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ για το ΛΕΥΚΟ</font></b></i><br />1. Αν υπερισχύσει το λευκό σε ψηφοφορία λήψης απόφασης η συζήτηση επαναλαμβάνεται με άλλες εισηγήσεις και εισηγητές.<br />2. Το ποσοστό που πιάνει το λευκό σε εκλογές προσώπων ΜΕΙΩΝΕΙ τον αριθμό των εκλεγομένων. Αν η μείωση αυτή υπερβεί ένα όριο τότε ξαναγίνονται εκλογές με ΑΛΛΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ για τις έδρες αυτές. Αν υπερβεί ένα άλλο, πιό μεγάλο, όριο, τότε οι εκλογές επαναλαμβάνονται εξ ολοκλήρου με ΑΛΛΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ.<br />3. Αν υπερβεί ένα όριο σε μονοπρόσωπες εκλογές, τότε επαναλαμβάνονται με ΑΛΛΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ. Πιθανόν και με ΑΛΛΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ επιλογής υποψηφίων (όχι από την Βουλή π.χ. αλλά από ευρύτερο σώμα)<br /><br /><font color=#ff0000 size=3><b><i>Να ...χαράξω και δυό φωνήεντα ακόμα...</font></b></i><br /><b><i>Φωνήεν πρώτο:</b></i> Να σταματήσει αυτή η γελοιότητα με τον όρο «αξιωματική» αντιπολίτευση, που νοθεύει τη δημοκρατική αντίληψη {θυμάμαι τον Πασσαλίδη το 1958, που οι σκιτσογράφοι τόν παρίσταναν με ...κροσσωτές επωμίδες παλιού στρατηγού, κι ακόμα γελάω...) και η άλλη με την δήθεν δημοκρατική κατανομή του τηλεοπτικού χρόνου ...αναλογικά, λέει. ΕΚΕΙ θυμήθηκαν την ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ... ΕΚΕΙ που έπρεπε να ισχύσει ισοκατανομή!<br /><b><i>Φωνήεν δεύτερο:</b></i> Η δημοκρατική λειτουργία ΔΕΝ είναι και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ βιαστική, στριμωγμένη χρονικά, επείγουσα. Ποτέ δεν είναι πράγματι ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ. Κόλπο ή (το επιεικέστερο!) ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ των ΕτΔ είναι η δήθεν έλλειψη χρόνου. Είναι η συνήθης πρακτική τους για να καπελλώνουν εύκολα τα Σώματα. Βιάζεται μόνον όποιος ενδιαφέρεται να αρπάξει (και να εκμεταλλευτεί) την εξουσία... Και ΕΚ-ΒΙΑΖΕΙ το Σώμα να κάνει γρήγορα... <font color=#ff0000 size=2><b><i>Τα Σώματα, των όποιων συλλογικών χώρων, ποτέ δεν πρέπει να σπεύδουν να πάρουν κάποια απόφαση.</font></b></i> Ουτε και να επιτρέπουν να <b><i>βιάζονται</b></i> από κάποιους για να την πάρουν...<br />---------<font size=2><i><br />(*) C.E.O: Chief Executive Officers=κορυφαία διοικητικά στελέχη, οι διαβόητοι "μάνατζερ".<br />(**) Αν θέλει κανείς ολόκληρο το απαράμιλλο αυτό κείμενο του Hugo Black, να τού πω πως θα τό εντοπίσει.<br />(***)Επαγγελματίες της Διαδικασίας {ΕτΔ} αποκαλώ συλλήβδην συνδικαλιστές, πολιτικούς, δημοτικούς άρχοντες, κομματικά στελέχη, CEO κι ακόμα τους ...συνήθεις Προέδρους Πολιτιστικών Συλλόγων κλπ</font></i><br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 28.2.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-76214048892203053842009-05-17T10:18:00.006+03:002009-05-17T18:31:19.387+03:003. Κόμματα - Λίκνα ιδεών αλλά και...Δεν ξέρω ποιός και πώς μετάφρασε τη γαλλική λέξη Partie {Party, Partei, Partido σε άλλες λατινογενείς γλώσες} σε <font color=#ff0000><b>Κόμμα</font></b>. Ίσως να ήταν ο Κοραής... Ή άλλος, δεν έχει πολλή σημασία. Ήταν όμως λάθος μετάφραση:<br />Ως <b>Μερίδιο</b> έπρεπε να μεταφραστεί...<br />Το γεγονός όμως ότι οι φίλοι μας οι εγγλέζοι, που ως γνωστό έχουν αναπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ {αμετάφραστο κι αυτό όπως και το δικό μας "φιλότιμο"}, χρησιμοποιούν την ίδια λέξη <font color=#0066cc><b>«party»</font></b> για να σηματοδοτήσουν μια γιορταστική εκδήλωση, ένα ΓΛΕΝΤΙ, πρέπει να μάς κάνει να σκεφτούμε κάποια πράμματα "αλλοιώς":<br />Ρέ σείς, μην τυχόν, λέω τυχόν..., κάποιοι δικοί μας τα κόμματα ως <font color=#0066cc><b>ΓΛΕΝΤΙ, πάρτυ</font></b> τα εκλαμβάνουν;;; Ειδικά όταν δια του κόμματος καταλαμβάνουν ένα τμήμα της εξουσίας κι αρχίζουν να δουλεύουν για <font color=#0066cc><b>πάρτη</font></b> τους...<br />Υποθέτοντας ότι δεν υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες, πάω παρακάτω: Εμείς, όσοι δεν έχουμε κρατική εξουσία, πώς θα πρέπει να δούμε τα κόμματα και το ρόλο τους μέσα στην και ΓΙΑ την δημοκρατία;<br /><b>ΜΙΚΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ</b><br />Τα κόμματα στα ανά τον κόσμο κράτη στηρίχτηκαν στο αρχαίο: «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει». Αφού έχουμε, έστω περίπου, ίδιες ιδέες ή τάσεις, ας συσπειρωθούμε για να τις προωθήσουμε (κάποιοι τό αντιλαμβάνονται ως "επιβάλουμε") στο σύνολο της κοινωνίας. Και πώς θα τίς προωθήσουμε καλλίτερα, ταχύτερα; Μα φυσικά παίρνοντας την εξουσία!<br />Το πράμμα στράβωσε από όταν, εξ αρχής δηλαδή..., τα κόμματα έκαναν μόνον αυτό: Να πάρουν την εξουσία... Είχαν από τότε, και δυστυχώς ακόμα σήμερα, γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια την δημοκρατία <font color=#ff0000><b>-την δημοκρατική λειτουργία της κοινωνίας εννοώ πάντοτε εγώ εδώ !-</font></b> γι αυτό άλλωστε δεν τήν εφάρμοσαν ΠΟΤΕ στο εσωτερικό τους {κι όχι μόνον τα ελληνικά, μην χάνεστε...} διότι κάτι τέτοιο θα ...καθυστερούσε την κατάληψη της εξουσίας.<br />Υπάρχει κάποιος που δεν έχει ακούσει το ...τρομερό επιχείρημα <font color=#0066cc><b>«τώρα έχουμε εκλογές, με τις διαδικασίες θα ασχολούμαστε;»</font></b> Κι αυτοί που τό επικαλούνται έχουν συνήθως το θράσος να τό προβάλλουν ως ΠΟΛΙΤΙΚΗ θέση και να μυκτηρίζουν τους διαφωνούντες ως ...απολίτικους και κολλημένους στον "τύπο", λες και η δημοκρατία είναι κάτι άλλο εκτός από τύπος...<br />Θα απαριθμήσω όσα κόμματα θυμάμαι , καθαρά πολιτικά -όχι της πλάκας όπως "των κυνηγών"- ότι ιδρύθηκαν/έδρασαν την μεταχουντική περίοδο, κι ας μού πει κάποιος, όποιος έχει αντίρρηση, ποιά λειτούργησαν, έστω για λίγο..., δημοκρατικά:<br />Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΚΚΕ - ΚΚΕεσ (-->ΕΑΡ --> ΣΥΝ) - ΕΚΝΔ (Μαύρος, Ζίγδης) - Κόμμα Φιλελευθέρων (Μητσοτάκης) - Χριστιανική Δημοκρατία (Ψαρουδάκης, Παπαθεμελής κ.ά.) - Σοσιαλιστική Πορεία (Ν. Κωνσταντόπουλος, Π. Ευθυμίου κ.ά.) - Σοσιαλιστική Πρωτοβουλία (Γ.Α.Μαγκάκης, Δ.Τσάτσος κ.ά.) - ΚΟΔΗΣΟ - Έλληνες οικολόγοι - Οικολόγοι/Εναλλακτικοί - ΔΗΑΝΑ (Στεφανόπουλος) - ΣΕΚ (Αρσένης, Σπυρόπουλος) - ΔΗΚΚΙ - ΑΝΟΙΞΗ (Σαμαράς) - ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ (Μάνος) - ΚΕΠ (Αβραμόπουλος) -ΛΑΟΣ - ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ (Παπαθεμελής) - ΔΕΑ - ΕΚΕΠ και ...άπειρα άλλα της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στα οποία το «διαφωνούμε, φεύγουμε και ιδρύουμε άλλο κόμμα» ήταν το "modus vivendi".<br /><b><i>«Και άν το άλας μωρανθεί εν τίνι αλισθήσεται»,</b></i> φέρεται να είπε κάποτε ο Ναζωραίος.<br />Έμ! Εκεί είναι το ζουμί συναγωνιστές, συναγωνίστριες, συναγωνιστάκια μου ή απλοί, ολίγον φιλοπερίεργοι, αναγνώστες, που είχατε την υπομονή να φτάσετε διαβάζοντας ως εδώ.<br />Εν τίνι αλισθήσεται η δημοκρατία;;; Εν κόμμασι δημοκρατικώς λειτουργούσιν αλισθήσεται, αλλοιώς... θα (ξανα)τινάξει τα πέταλα η, ψυχορραγούσα ήδη, δημοκρατία μας... Κι άστε τους πολιτικάντηδες να λένε πως τώρα έχουμε ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ δημοκρατία από ότι πριν τη χούντα...<br />Τό 'πα και δεν θα κουραστώ να τό επαναλαμβάνω {ούτε εσείς να κουραστείτε να τό ξαναδιαβάζετε}:<br /><font color=#ff0000><b>Η δημοκρατία ΔΕΝ ποσοστώνεται! </font></b>Δεν μπορεί να είναι ...ολίγον έγκυος! Ή εγκυμονεί και γεννάει μια μετρημένη, σεμνή και ταπεινή, ανθρώπινη κοινωνία ή είναι στείρα και δεν γεννάει τίποτα.<br />Δεν παραβλέπω, δεν μηδενίζω τις διαφορές, τις μεγάλες διαφορές που σίγουρα υπάρχουν, προχουντικά και μεταχουντικά. Μόνο που αυτές οι διαφορές δεν δείχνουν διαβαθμίσεις ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (δεν υπάρχει διαβάθμιση δημοκρατίας) αλλά διαβαθμίσεις της «ενός ανδρός αρχής»... Που σήμερα είναι σίγουρα πιό αδύνατη απ' ότι προχουντικά, καμμιά σχέση όμως δεν έχει η αδυναμία της με την δημοκρατία.<br />Η δημοκρατία είναι μία, μοναδική, χωρίς διαβαθμίσεις. Η «ενός ανδρός αρχή» έχει διαβαθμίσεις: Από την ανοιχτή δικτατορία ως την ολιγαρχία και ως το σημερινό ...κατάπλασμα.<br /><font size=1><b>Σκεφτείτε λίγο, μαθηματικά κάπως, το εκλογικό σύστημα: Το έχουν "μασκαρέψει" σε ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗ ...αναλογική. Όμως ΔΕΝ είναι έτσι, δεν μπορεί να είναι έτσι: Η ΑΝΑΛΟΓΙΑ είναι μία στα μαθηματικά. Οι ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΙΕΣ άπειρες. Το «αναλογικότερος» είναι έννοια χωρίς περιεχόμενο. Το «δυσαναλογικότερος» έχει περιεχόμενο. Το κάθε εκλογικό εφεύρημα, κατά τις ανάγκες ή βλέψεις του κυβερνώντος κόμματος, μπορεί να είναι περισσότερο ή λιγότερο ΔΥΣαναλογικό, όχι αναλογικό... Άστε τους πολιτικάντηδες να λένε... Μην μασσάτε...</font></b><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>"Σχολές" δημοκρατίας - Φυτώριο ΕτΔ</font></b><br />Σιγά το βύσσινο, θα πείτε. Ταυτολογίες είν' αυτά που λές. Και δεν θά έχετε άδικο! Μιλώντας για το μέρος, το<b> "μερίδιο"</b> που ανάφερα στην αρχή, που είναι (πρέπει να είναι...) κατ' εικόνα και ομοίωση του όλου, ταυτολογία βγαίνει. Ένα δημοκρατικό κόμμα, μόνο ..."αντίτυπο" της σκοπούμενης δημοκρατικής κοινωνίας μπορεί να είναι, αλλοιώς παραμένει μηχανισμός κατάληψης της εξουσίας και τίποτε άλλο.<br />Η πρώτη "Σχολή" δημοκρατίας είναι βέβαια η οικογένεια. Ακολουθούν όλες οι άλλες κοινωνικές ομαδοποιήσεις με κορυφαία, ως προς τον αριθμό των μελών, τα κόμματα.<br />Κι επειδή αυτά είναι τα κατεξοχή πολιτικά εργαλεία, αυτά είναι που πρέπει να λειτουργούν υποδειγματικά.<br /><i>Και μην εμπλακείτε στο γνωστό ψευτοδίλημμα «κόττα-αυγό»... Μαζί έγιναν κόττα και αυγό! Από το αυγό βγήκε κόκκορας, που γονιμοποίησε την κόττα για να κάνει άλλο αυγό και πάει λέοντας... Έχετε καμμιά καλλίτερη "λύση" του διλήμματος;;;</i><br />"Σχολές" δημοκρατίας (και Φυτώριο ΕτΔ, όπως θα δούμε παρακάτω) πρέπει να είναι τα κόμματα μέσα από την ίδια τους την λειτουργία.<br />Και τότε είναι που δεν θα έχουν πρόβλημα μελών, τότε είναι που δεν θα αποδιώχνουν τους πολίτες να συμμετέχουν.<br />Θα είναι "σχολές", αν έχουν τυπική και τυποποιημένη οργάνωση και λειτουργία, όπου οι δημοκρατικές (διαδικαστικές ΜΟΝΟΝ, μήν τό ξεχνάμε!) αρχές, που αναφέραμε πριν, ακολουθούνται χωρίς παρεκκλίσεις, χωρίς διαστρεβλώσεις με το {σύνηθες...} επιχείρημα της έλλειψης χρόνου ή των "ειδικών" συνθηκών. Όλα μπαρούφες είναι αυτά για να χειραγωγούνται τα όποια Σώματα παίρνουν τις αποφάσεις. <b><i>Ποτέ η "βιασύνη" ή οι "ειδικές" συνθήκες δεν πρέπει νά οδηγούν σε παράβαση των δημοκρατικών κανόνων.</b></i><br />Θυμηθείτε τον Hugo Black... Ή τον Νίκο Πουλαντζά.<br />Τα κόμματα ταυτόχρονα, εφόσον πάντοτε μιλάμε για ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ, έμμεση, δημοκρατία, πρέπει να λειτουργούν ως "φυτώριο" ...παραγωγής ΕτΔ (Επαγγελματιών της Διαδικασίας). Κι αν είναι υγιή τα ίδια, υγιείς ΕτΔ θα βγάζουν, υπηρέτες της κοινωνίας κι όχι εραστές και απομυζητές της όποιας εξουσίας.<br />Τους ΕτΔ δεν πρέπει να τους συγχέουμε με τα «επαγγελματικά» στελέχη διαφόρων σημερινών κομμάτων, στελέχη που έχουν ανάγει την κομματική τους θητεία σε βιοπορισμό, που το μέλλον τους είναι συνυφασμένο με το status quo του κόμματος. Ο ρόλος τέτοιων στελεχών είναι κατά κανόνα αρνητικός και τυχόν εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν... Από τον τρόπο με τον οποίο έχουν αναδειχθεί (ή υποδειχθεί, καλλίτερα) απαρτίζουν μιά συντηρητική δύναμη, που ως πρώτο μέλημα έχουν την διατήρηση των κομματικών πραγμάτων «όπως τά βρήκαν» από την οποία διατήρηση εξαρτάται και η δικιά τους υπόσταση.<br />Οι ΕτΔ στους οποίους αναφερόμαστε είναι κοινωνικά στελέχη, που έχουν εκπαιδευτεί στις δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στο κόμμα, και που μπορούν να λειτουργήσουν σε κάθε χώρο, ομάδα, σώμα κλπ αναλόγως των άλλων προσόντων τους (ειδικότητα, ικανότητα, σπουδές κλπ) μεταλαμπαδεύοντας αυτήν ακριβώς την δημοκρατική τους λειτουργία και τις κομματικές θέσεις στα όποια προβλήματα, αλλά παράληλλα λειτουργώντας ως αγωγός των αναγκών και των επιθυμιών της κοινωνίας προς το κόμμα.<br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Τυπική και τυποποιημένη οργάνωση</font></b><br />Για να λειτουργήσει όμως το κομματικό σύστημα προς όφελος της κοινωνίας και όχι ως μηχανισμός ...πρωθυπουργοποίησης κάποιου, υπουργοποίησης κάποιων άλλων, "τακτοποίησης" κάποιων παρ' άλλων κλπ, θα πρέπει η οργάνωση και η λειτουργία τους να είναι τυπική, τυποποιημένη, η ίδια για όλα (άρα τμήμα του Συντάγματος) και να μην αφήνεται όπως σήμερα -δήθεν ως ελεύθερο δικαίωμα...- στην προαίρεση του εκάστοτε αρχηγού ή κάποιας αρχηγικής ομάδας.<br /><b>Η δημοκρατική λειτουργία, όπως πολλές φορές έχω τονίσει, ΔΕΝ έχει διαβαθμίσεις ΟΥΤΕ ΑΠΟΧΡΩΣΕΙΣ !</b><br />Είναι μία και μοναδική, μια ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ είναι, είτε στον σοσιαλισμό στοχεύει κανείς και την αταξική κοινωνία είτε στον καπιταλισμό και την, δήθεν ελεύθερη, αγορά.<br /><font color=#ff0000><b>Ο οποιοσδήποτε ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ θα επιτευχθεί με μιά σειρά από αποφάσεις που οδηγούν σ' αυτόν. Η δημοκρατική λειτουργία εξασφαλίζει το ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ, άσχετα με το ποιός είναι ο στόχος.</font></b><br />Όταν τό χωνέψουμε καλά αυτό και τό εφαρμόζουμε, παντού και πάντα με επιμέλεια και προσήλωση, τότε μόνον μπορούμε, κατά την γνώμη μου, να απονείμουμε στον εαυτό μας τον επίζηλο χαρακτηρισμό του δημοκρατικού πολίτη.<br />Ο στόχος, συναγωνιστές, συναγωνίστριες, συναγωνιστάκια μου, μπορεί να αλλάξει κι όλας στην πορεία, αν εκτιμηθεί από την κοινωνία ότι άλλαξαν οι συνθήκες, ότι υπάρχει κάτι καλλίτερο από αυτό που αρχικά είχε τεθεί... Η "δουλειά" μας είναι να εξασφαλίσουμε ότι αυτές οι αλλαγές, οι εκτιμήσεις γίνονται με τη σωστή <b>διαδικασία</b>, την μία και μόνη, την δημοκρατική.<br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Θερμοκήπια Ιδεών</font></b><br /><i>Φυτώρια, θερμοκήπια... πολύ στην ...φυτολογία τό 'ριξα, όπως ένας φίλος σχολίασε. Από δώ και πέρα λοιπόν θα χρησιμοποιώ την λέξη λίκνο. Τό εγκρίνεις, φίλτατε «Καρφωτέ»;;;</i><br /><font color=#ff0000><b>Λίκνα ιδεών</font></b> πρέπει να γίνουν τα κόμματα, να αξιοποιήσουν το «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει», να παράσχουν το πλαίσιο ανταλλαγής απόψεων μεταξύ αυτών των «ομοίων», που ποτέ δεν είναι δά ακριβώς όμοιοι..., έτσι ώστε οι ΣΤΟΧΟΙ που προαναφέραμε να αναπροσαρμόζονται αέναα προς ένα καλλίτερο μέλλον.<br />Μόνο τότε θα έχουν δικαιώσει την υπαρξή τους τα κόμματα, μόνο τότε θα αιτιολογήσουν την αναγκαιότητά τους, διότι, με δημοκρατικές διαδικασίες, η κοινωνία μπορεί να αναδεικνύει και μόνη της τους ηγέτες της, <b>δεν έχει ανάγκη τα κόμματα, ως μηχανισμούς ανάδειξής τους...</b><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Παρενέργειες: Θεραπεία τωρινών, πρόληψη μελλοντικών</font></b><br />Η αντιμετώπιση των παρενεργειών, που μπορεί να προκύψουν ακόμα και μέσα σε ένα κόμμα που λειτουργεί δημοκρατικά, λόγω παρασπονδιών και ατομικών βλέψεων κάποιων ΕτΔ, πρέπει να προβλεφθεί στο ίδιο το συνταγματικό πλαίσιό τους.<br />Η συνηθέστερη, που κουβαλάει πίσω της και τις περισσότερες άλλες, είναι ο ...καρεκλοκενταυρισμός των ΕτΔ. Αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί με προκαθορισμένη θητεία και εναλλαγή θέσεων, ρόλων, καθηκόντων. Το επιχείρημα της "πείρας" δεν έχει αξία σε ένα κόμμα (και την κοινωνία ολόκληρη φυσικά) που λειτουργεί δημοκρατικά, <font color=#ff0000><b>διότι αλλοίμονό τους (του κόμματος, της κοινωνίας) αν ΕΝΑΣ και μόνο αποχτά πείρα σε κάθε θέμα.</font></b><br /><i><b>Το γελοίο, ΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟ !!!, φαινόμενο κάποιων ηγετών, ειδικά "αριστερών", που μόνο πεθαίνοντας αφήνουν την καρέκλα, είναι απλώς η καλλίτερη απόδειξη ότι ήταν/είναι ΑΝΑΞΙΟΙ, ΦΙΛΑΥΤΟΙ, ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ ηγέτες, και ΚΑΘΟΛΟΥ δημοκράτες βέβαια..., αφού η δημιουργία διαδόχων τους δεν ήταν το ΠΡΩΤΟ μέλημά τους.</b></i><br />Άλλες παρενέργειες (ή ασθένειες, αν θέλετε) του κομματικού συστήματος όπως ο παραγοντισμός, ο σεχταρισμός, η κομματική "πίστη" (που συνήθως μασκαρεύεται ως κομματική πειθαρχία) αντιμετωπίζονται με καθιέρωση ελάχιστων επιπέδων εκλογής προσώπων {από τον Γραμματέα "Κ.Ο.Β." έως τον πρόεδρο/γραμματέα του κόμματος}, με την λειτουργία, δημοκρατική πάντα, "τάσεων" μέσα στο κόμμα, με περιοδική/εναλασσόμενη/μερική εκλογή αντιπροσώπων στα διάφορα όργανα κ.ά.. Οι ίδιες δηλαδή μέθοδοι και ρυθμίσεις που προτείνουμε να ισχύουν για κάθε κοινωνική συλλογικότητα.<br />Θέλω όμως ειδικότερα να αναφερθώ στην διαβόητη -και αντισυνταγματική!- "κομματική πειθαρχία", που ναί μεν ήταν απότοκη, ως "δεδηλωμένη", ως αντίδραση στις παλατιανές συνομωσίες προχουντικά, αλλά καμμία θέση δεν έχει στην δημοκρατία, την αληθινή (και μόνη...) βέβαια, αφού μόνο νόθευση και διαστρέβλωση προκαλεί.<br />Η υποχρέωση των βουλευτών να ψηφίζουν ως "στρατιωτάκια" τον οποιονδήποτε νόμο συνέλαβε η φαντασία (ή το συμφέρον...) κάποιου υπουργού ή και του ίδιου του πρωθυπουργού, ΚΑΙ αντισυνταγματική είναι ΚΑΙ δυναμιτίζει ακόμα κι αυτήν την ξέπνοη σημερινή μας «δημοκρατία».<br />Ένα σωρό νόμοι έχουν ψηφιστεί στη βάση της "κομματικής πειθαρχίας" και πλην της άμεσης εξυπηρέτησης κάποιων «ημετέρων» έμειναν μετά αδρανείς, στα "χαρτιά".<br />Μόνον την στερέωση και μακροημέρευση της «ενός ανδρός αρχής» εξασφαλίζει και καταπολεμείται με την εφαρμογή αναλογικού/προτιμητικού εκλογικού συστήματος και την καθιέρωση 2 Νομοθετικών Σωμάτων ("Γερουσία" και Βουλή, ή "άνω" και "κάτω" Βουλή, τέτοια).<br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 3.3.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-12541421849156053292009-05-17T10:17:00.005+03:002009-05-17T19:19:42.112+03:004. "Γηράσκω αεί ...εργαζόμενος"<font color=#ff0000 size=5><b>(Κοινωνική συνοχή = Δια βίου εργασία)</font></b><br /><font size=1>Ο νέος τίτλος αυτού του "κεφαλαίου" είναι παρμένος από άρθρο του Παντελή Μπουκάλα στην «Καθημερινή» στις 22-3-08, που κι αυτός τον πήρε από "πανώ" της διαδήλωσης των Δασκάλων κατά του νόμου για το "Ασφαλιστικό", τον οποίο προωθούσε, και εντέλει ψήφισε, η Ν.Δ.<br />Δεν υποθέτω ότι οι Δάσκαλοι που έφτιαξαν και κράταγαν αυτό το "πανώ", με την προσφυή παράφραση της αρχαίας ρήσης, είχαν κατά νουν αυτά που αναπτύσσω παρακάτω... Σίγουρα δεν τά είχε ο Π. Μπ. στο άρθρο που διάβασα... <b>Ελπίζω όμως ότι και οι μέν και ο δέ, θα συμφωνήσουν, ότι τα προτεινόμενα εξυψώνουν την εργασία, δεν την υποβαθμίζουν, όπως ο νόμος της Ν.Δ.</font></b><br /><br /><b>Μή βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες,<br />το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί.<br />Μη βροντοχτυπάς τα ζάρια, όσοι είναι παληκάρια,<br /><font color=#ff0000>τη ζωή τους</font> τήν περνούν στις σκαλωσιές.</b><br /><font size=2><i>Προτείνεται ΕΠΙΣΗΜΩΣ, έχω κολλήσει και χαρτόσημο!, ως</font> <font color=#ff0000 sizeε=2>Κοινωνικός Ύμνος,</font> <font size=2>ισόκυρος με τον Εθνικό...</font></i><br /><br /><b>«Άχ! νά 'ταν η ζωή μας Σαββατόβραδο...»:</b> <font size=2><i>Μουσική Μίκη Θεοδωράκη. Τότε δεν είχε καθιερωθεί η εργάσιμη βδομάδα των 5 ημερών... Δούλευε και τα Σάββατα όλος ο κόσμος.</font></i><br /><b>«...κι η Δευτέρα νά 'ταν μόνο, κάνα δυό φορές το χρόνο...»:</b> <font size=2><i>Τραγούδι της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Δεν θυμάμαι αν έπαιζε την κόρη βιομήχανου ή εφοπλιστή...</font></i><br /><b>«Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»:</b> <font size=2><i>Από τον Άμλετ του Shakespeare</font></i><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Κάτι σάπιο υπάρχει στην τρέχουσα αντίληψη για την εργασία</font></b><br />Η αντίληψη ότι η εργασία είναι ΤΙΜΩΡΙΑ κάποιου είδους, ότι είναι κάτι που πρέπει να επιδιώκουμε να τό αποφύγουμε, κάτι που μόνο αναγκασμένοι από την «βιωτική μέριμνα» κάνουμε, αλλοιώς ...θα καθώωωωωωωμαστε, είναι δυστυχώς πολύ παλιά.<br />Για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους είναι ήδη γραμμένη στην αρχή-αρχή αυτού που αναγνωρίζουν ως πρώτο τους ιερό βιβλίο, στην Παλιά Διαθήκη. Για τις άλλες θρησκείες δεν ξέρω.<br />Υποψιάζομαι όμως ότι και σ' αυτές τέτοια σπέρματα αντιλήψεων πρέπει να υπάρχουν, αφού η διαπλοκή Ιερατείων και παντός είδους "κοσμικών" αρχηγών, βασιλιάδων κλπ ήταν πάντοτε σφιχτή, όταν δεν υπήρχε πλήρης ταύτιση των προσώπων βασιλιά/αρχιερέα.<br />Διότι το «με τον ιδρώτα του προσώπου σου...» με το οποίο όπως γράφει η "Γένεση" ο θεός τιμώρησε τους πρωτόπλαστους για το ...αμάρτημά τους να φάνε από τον καρπό της ΓΝΩΣΗΣ{*}, ήταν πάραπολύ βολικό σε παντός είδους αρχηγούς, διότι αυτοί, ως κατά τεκμήριο αναμάρτητοι, έστω εξαγνισμένοι, καμμιά ανάγκη δεν είχαν να δουλεύουν, δούλευε γι αυτούς η «τιμωρημένη» αμαρτωλή ...πλέμπα.<br /><b>Βλέπετε καμμιά καλλίτερη εκδοχή της ταύτισης της εργασίας με την δουλεία;;;</b><br /><font color=#0066cc>Αυτό είναι το σάπιο που υπάρχει στην τρέχουσα αντίληψη για την εργασία. Κι από εκεί ακριβώς εκπηγάζουν τα ...τρία κακά της μοίρας μας... Από το δουλεύω για να <b>ΕΧΩ,</b> τούτο, κείνο, τ' άλλο... μέχρι την εκμετάλλευση, την κεφαλαιοποίηση της «υπεραξίας».</font><br />Μιά άλλη πλευρά, έμμεσης τώρα, δυσφήμισης, απαξίωσης της εργασίας είναι αυτή που εδράζεται στην αυτάρεσκη αλλά, αποδεδειγμένα πιά, ηλίθια αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι το ...τελειότερο δημιούργημα του Πλάστη και όλα τα υπόλοιπα πλάστηκαν για την ευχαρίστησή του.<br />Οπότε αν την ...αράξεις κάπου (οι βασιλιάδες στο θρόνο τους) κι απλώνοντας το χέρι αριστερά κόβεις φρούτα, δεξιά με ένα μαχαίρι σφάζεις την κόττα, το γουρουνάκι ή τον συνάνθρωπο..., νόστιμος είναι κι αυτός, είσαι εντελώς μέσα στο κλίμα της προδιαγεγραμμένης ευτυχίας, της προωρισμένης για το "τέλειον" είδος...<br />Μόνο τα ρολόγια και τα κορόϊδα δουλεύουν λέγαμε παλιότερα...<br />Και στο δεύτερο πάντως "βάθρο" των, λεγόμενων, δυτικών γλωσσών, τα λατινικά, παραπλήσια κακή αντίληψη υπάρχει για την εργασία: Το LABOR στην αρχική του σημασία σημαίνει «μπελάς»...<br />Δεν έχω γνώσεις για τους άλλους δύο μεγάλους κλάδους των ευρωπαϊκών γλωσσών, τα σαξωνικά και τα κέλτικα. Αν κάποιος φίλος έχει, ας μάς διαφωτίσει.<br />Ώρα είναι να σημειώσουμε όμως και μιά φωτεινή εξαίρεση, από την Παλιά Διαθήκη πάλι: Το ότι το μέρος στο οποίο κατεύθυνε ο Μωϋσής τον λαό του Ισραήλ αποκλήθηκε «Γή της Επαγγελίας», δεν τό θεωρώ τυχαίο. Διότι το "επάγγελμα" είναι από την ίδια ρίζα βεβαίως. Στη γή της επαγγελίας τούς οδηγούσε για να ασκήσουν τα επαγγέλματά τους, για να εργασθούν ελεύθερα, όχι διότι εκεί έτρεχαν ποτάμια με μέλι και γάλα...<br />Μπορεί να σάς φαίνεται «περασμένη στο φτερό» η άποψη αυτή, ίσως δεν είναι όμως. Όσοι ξέρουν Hebrew ή αραβικά, ας μάς διαφωτίσουν, για την προέλευση των αντίστοιχων λέξεων για την εργασία στις γλώσσες αυτές.<br />Ενδιαφέρον πάντως θα έχει να μαθαίναμε και την προέλευση των λέξεων για την εργασία στις, λεγόμενες, γλώσσες της Ανατολής. Τα ινδικά, τα κινέζικα, τα γιαπωνέζικα κλπ. Διότι εκεί επικρατεί μια γενικότερα διαφορετική αντίληψη για τη ζωή από ότι στους μονοθεϊστικούς πολιτισμούς.<br />Ίσως μάκρυνε κάπως η ...γλωσσολογία. Τα ονόματα, οι λέξεις και το νόημά τους όμως, σπάνια είναι τυχαία, κάτι δείχνουν, κάπου οδηγούν. Θυμηθείτε και το «αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις»...<br />-------<br /><font size=2><i>{*} Άλλο μελανό, κατάμαυρο..., σημείο αυτό! Αμάρτημα η γνώση! Και κάποιοι επιμένουν να διδάσκεται στα ΣΧΟΛΕΙΑ ! Τέτοια "σοφία"...</font></i><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Να ανυψώσουμε την εργασία στο βάθρο της</font></b><br />Αν όμως η εργασία δεν είναι κάτι απευκταίο, κάτι που μόνο καταναγκαστικά κάνουμε, μόνο όταν δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την επιβίωσή μας "αλλοιώς", τί ακριβώς είναι;<br />Ας καταφύγουμε πάλι στην Παλιά Διαθήκη, που αν δεν είσαι "στραβός θεολόγος", κάτι βγάζεις κι από κεί: Η ζωή των πρωτόπλαστων στον Παράδεισο αναπαριστά την περίοδο καρποσυλλογής του ανθρώπινου γένους. Άπλωναν το χέρι, έκοβαν καρπούς, έτρωγαν, χόρταιναν. Και τα νερά άφθονα, έσκυβαν, έπιναν, ξεδίψαγαν. Ήταν λίγοι τότε. Όμως έπρεπε να μετακινούνται. Και στη συνέχεια μιμήθηκαν τα σαρκοβόρα ζώα. Πρώτα από τυχαία ευρήματα καμμένων ζώων, τροφή ήταν κι αυτά. Το μυαλό τους συν τω χρόνω αναπτύσσονταν, άρχισαν να τρώνε ...τον καρπό της γνώσης. Και κατέφυγαν (και) στο κυνήγι. Μετά άρχισαν να καλλιεργούν για να περιορίσουν τις μετακινήσεις που συνεπάγονταν πολλούς κινδύνους, ειδικά για την πιτσιρικαρία... Χρειάστηκαν εργαλεία γι' αυτό. Και για την καλλιέργεια και για το κυνήγι. Ύστερα σκέφτηκαν τον καταμερισμό: Οι γυναίκες καλλιεργούσαν, πιό ταιριαστό με την φροντίδα των παιδιών, οι άντρες κυνηγούσαν. Πολλαπλασιάζονταν ταυτόχρονα, δεν τούς χωρούσε ο τόπος. Και τότε ο Κάϊν σκότωσε τον Άβελ.<br />Αρκετά με την Π.Δ.<br /><font color=#ff0000><b><i>Η εργασία είναι δημιουργία. Εργάζομαι, παράγω έργο, με ό,τι βρίσκω έτοιμο στη φύση δημιουργώ κάτι που εξυπηρετεί καλλίτερα τις ανάγκες μου.</font></b></i><br />Το πώς πρόκυψαν μερικοί, που "πούλησαν" στους άλλους ασφάλεια, αρχηγηλήκι, για να την "αράζουν" οι ίδιοι τρώγοντας από όσα παρήγαν οι υπόλοιποι, έχει μάλλον να κάνει με την ύπαρξη ζώων που δεν τρώγονταν αλλά, αντίθετα, κατασπάραζαν τους ανθρώπους: Όσοι, οι πιό δυνατοί, οι πιό γρήγοροι φυσιολογικά, ασχολήθηκαν με την αντιμετώπιση, με το σκότωμα τέτοιων ζώων, δεν έφερναν στην ομάδα τίποτε φαγώσιμο. Έπρεπε να τρώνε από όσα παρήγαν, μάζευαν, συλλάμβαναν οι υπόλοιποι.<br />Σιγά-σιγά λοιπόν κατάλαβαν ότι ο <b>ΦΟΒΟΣ</b> των άλλων είναι μέσον για την δικιά τους την προσωπική επιβίωση, καλοπέραση. Κι όταν αργότερα βρέθηκαν και άλλα μέσα προστασίας της ομάδας π.χ. κατοικία σε σπηλιές, φράχτες, και ο φόβος των άγριων ζώων μειώθηκε, άρα και η δικιά τους πέραση ως προστατών της ομάδας, εφεύραν άλλους τρόπους να εμπνέουν <b>ΦΟΒΟ</b> στην ομάδα για να τήν βολεύουν "αραχτοί": Τα φυσικά φαινόμενα, τα πνεύματα, τους θεούς κι αργότερα βέβαια τις ΑΛΛΕΣ, τις αλλοιώτικες ομάδες, τους "εχθρούς".<br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Συνταξιούχοι: Βάρος της κοινωνίας είστε... Ζείτε πολύ!</font></b><br />Δημιουργία είναι η εργασία, όχι καταναγκασμός, όχι δουλεία, όχι μπελάς. Και ως τέτοια πρέπει να τήν ασκούμε μέχρι να πεθάνουμε, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να μην δημιουργούμε κάτι μέχρι να πάψουμε να υπάρχουμε. <font color=#ff0000><b><i>Ακόμα και οι πολύ άρρωστοι κάτι μπορούν να δημιουργήσουν.</font></b></i> Μιά ιστορία π.χ. για τα παιδάκια. Κι αυτό δημιουργία είναι. Κι αυτό εργασία είναι. Κι αυτό κοινωνική προσφορά είναι.<br /><b>Κι αυτό έχει μιά κάποια ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ, τόση ώστε να μην θεωρούμε ότι κάνουμε <font color=#ff0000>χάρη </font>στον άρρωστο που τόν φροντίζουμε!!!</b><br />Αναρωτιέστε μήπως, οικονομίστικα, πόση ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΑ μπορεί να έχει;;; Μα ΑΚΡΙΒΩΣ τόση, όσο μάς «κοστίζει» η φροντίδα του, θέμα κοινωνικών αξιών είναι το πόσο αποτιμάται η προσφορά κάποιου! Όχι βέβαια θέμα της «ελεύθερης» αγοράς. Όσοι έτσι τό βλέπουν, έχουν ολισθήσει στην μετατροπή του ανθρώπου σε εμπόρευμα, όπως στον καιρό της δουλείας.<br />Δικιά μας είναι η κοινωνία, ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ και οι κοινωνικές αξίες, ό,τι θέλουμε τίς κάνουμε! Θέλουμε μια ανθρωπιστική ανθρώπινη κοινωνία; Τότε η προσφαρά καθενός είναι αυταξία: ΠΑΝΤΟΤΕ αξίζει ακριβώς όσο κοστίζει η αξιοπρεπής διαβίωσή του. Θέλουμε κοινωνία ζούγκλας, το δίκιο του ισχυρότερου, την κυριαρχία του πιό «μάγκα», ο θάνατός σου η ζωή μου, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό;;; Αυτά θέλουμε;;; Τότε η προσφορά καθενός αξίζει όσο «πιάνει στην αγορά»...<br /><b>Τέτοια κοινωνία έχουμε σήμερα. Γιαυτό πρέπει να την αλλάξουμε!</b><br />Τη στιγμή που "σταθερή" κοινωνική αξία μας είναι πόσο πλούτο μπορούμε να σωρεύσουμε εκμεταλλευόμενοι την εργασία των άλλων, τότε είχε δίκιο ο κ. Σπράος (σύμβουλος του κ. Σημίτη...) που, στα "εργαλεία" τα οποία είχαν πιά παλιώσει και δεν παρήγαγαν πλέον αρκετό πλούτο για τ' αφεντικά, και στα οποία τούς πετάξαμε ένα κόκκαλο να γλείφουν, μιά "σύνταξη γήρατος", είχε δίκιο να δηλώνει ο κ. Σπράος ότι το πρόβλημα είναι πως έχει αυξηθεί πολύ το προσδόκιμο ζωής... Πως ζούνε πολλά χρόνια οι συνταξιούχοι... <br /><b>Άντε, άντεεεεε, άχθη αρούρης, πεθάνετε γρήγορα για να ανακάμψει η εθνική οικονομία, να λυθεί το "ασφαλιστικό"!</b><br />Ήταν πολύ διαβασμένος ο κ. Σπράος. Είχε μάλιστα εντρυφήσει, λένε..., διεξοδικά στην Αρχαία Ιστορία και μάλιστα σε εκείνο το κεφάλαιο που περιέγραφε την τότε πρακτική των Κείων, των κατοίκων της Κέας: Το «Κείων νόμιμον»! Με κώνειο ξεφορτώνονταν οι αρχαίοι Κείοι τους γέροντες που δεν είχαν εξασφαλίσει τα πρός το ζήν, που δεν μπορούσαν να αυτοσυντηρούνται...<br />Αυτοί τουλάχιστον δεν ήταν υποκριτές, όπως εμείς... Που τούς πετάμε μια συνταξούλα, κάτω από (ή ίσα-ίσα με) το όριο της φτώχειας, και τούς στήνουμε με τις ώρες στις ουρές των Ιατρείων, ώστε και γρήγορα να "τά τινάξουν" και τη συνείδησή μας να έχουμε αναπαυμένη...<br />Κι αν κάποια φορά απαυδήσουν και κάνουν καμμιά ενοχλητική διαδήλωση μπροστά στο πρωθυπουργικό μέγαρο, στέλνουμε τα "ΜΑΤ" {Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης, μήν τό ξεχνάμε...} να τούς συνετίσουν τους παλιόγερους...<br /><font size=1><i>Κάπου εκεί μεταξύ 1965-70, αν δεν με απατά η μνήμη, είχαν προβληθεί δύο ταινίες:<br />* New York 03.00 am - Νέα Υόρκη, πρωί ώρα 3 <br />* Soylent Green - Νέα Υόρκη 2040<br />Η πρώτη, σπονδυλωτή, ρεαλιστική, δείχνει μεταξύ άλλων τη σχέση ενός συνταξιούχου πατέρα με τον, "επιτυχημένο", γυιό του. Βρείτε την..., σε καμμιά κινηματογραφική λέσχη ίσως, και δείτε την. Είναι σπουδαία έτσι κι αλλοιώς.<br />Η δεύτερη, φουτουριστική και σχεδόν προφητική δυστυχώς, δείχνει, μεταξύ άλλων κι αυτή, μια εκδοχή "ευθανασίας"... Ευθανασίας όμως ΟΧΙ για απελπισμένους, χωρίς προοπτική θεραπείας, ασθενείς αλλά για υγιείς ΑΠΟΜΑΧΟΥΣ, συνταξιούχους... Βρείτε την και δείτε την κι αυτήν, αξίζει.</font></i><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των "συντάξεων γήρατος". Αργία μήτηρ πάσης κακίας...</font></b><br />Δεν είναι και τίποτα σπουδαίο να καταργηθεί κάθε έννοια σύνταξης γήρατος. Αν αποφασίσουμε βέβαια ως κοινωνία να πάψουμε να υποκρινόμαστε και να στρουθοκαμηλίζουμε. Θα τά πούμε παρακάτω.<br />Τώρα ας δούμε πως πρόκυψε η καθιέρωση της "σύνταξης γήρατος", ποιός είχε και έχει συμφέρον από αυτή.<br />Σίγουρα ΟΧΙ οι Συνταξιούχοι..., σάς προκαταλαμβάνω.<br />Το πιό ευλογοφανές επιχείρημα για τις συντάξεις γήρατος είναι ότι πρόκειται για μιά <b>αναγκαστική αποταμίευση</b> κατά την περίοδο εργασίας {στην οποία συμμετέχει και το κράτος και οι εργοδότες, η ...διαβόητη "τριμερής" χρηματοδότηση, θα δούμε πόσο μεγάλο ψέμμα είναι αυτό...} το προϊόν της οποίας αποδίδεται στον εργασθέντα, όταν σταματήσει να εργάζεται λόγω ηλικίας.<br />Αν δεν ήταν θεσμοθετημένη η παρακράτηση κάποιου ποσού από τις αμοιβές του σε τακτά διαστήματα, δεν θα το έκανε μόνος του άρα δεν θα μπορούσε να επιβιώσει «μετά».<br /><font color=#0066cc><B>Ευλογοφανές; Σίγουρα! Εύλογο; Καθόλου! Απάτη, φενάκη, ψέμμα; Σίιιιιιιιιιιιιιιιγουρα!!!</B></font><br /><font size=2><i>1. Κράτηση μισθού. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε στον εργαζόμενο ότι ο μισθός σου είναι 1000 αλλά θα σού δίνουμε 900 και τα 100 θα πάνε στο Ταμείο σου για «μετά». Έτσι για να τον κοροϊδεύουμε ότι παίρνει 1000...<br />2. Εργοδοτική εισφορά. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε ότι ο μισθός σου είναι 1000 αλλά δίνω κι άλλα 200 στο Ταμείο σου για «μετά». Έτσι για να δείχνουμε την κοινωνική ευαισθησία της εργοδοσίας... Ενώ αν λέγαμε ότι ο μισθός είναι 1200 (όπως άλλωστε υπολογίζεται για να βγεί το κέρδος του εργοδότη...) αλλά παίρνεις 900 δεν θα χτυπούσε όμορφα, δεν θα παραπλανούσε ωφέλιμα...<br />3. Κρατική ενίσχυση. Τί ακριβώς είναι αυτό; Λέμε ότι ναι μεν πληρώνεις φόρο Μ.Υ. 50, άρα σού μένουν 850..., αλλά ενισχύω το Ταμείο σου με 50 για «μετά».<br />4. Δηλαδή αν έλεγε το κράτος κατευθείαν: Παίρνεις 850 και από τους φόρους που εισπράττω από τον εργοδότη και από σένα σού καλύπτω την επιβίωση «μετά», δεν θα ήταν τουλάχιστον ειλικρινέστερο;;; Ή αλλοιώς: Πάρε 1200 και ...κόψε το λαιμό σου «μετά»{*}. Και στις δύο περιπτώσεις θα γλιτώναμε, το λιγότερο..., τους παχυλούς μισθούς των διορισμένων διοικήσεων των «Ταμείων» και την καταλήστευση των αποθεματικών τους από τους ατσίδες των ...(σο)δομημένων ομολόγων...</font></i><br /><font color=#ff0000><B> Η απατηλή, η δήθεν ΤΡΙΜΕΡΗΣ, χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων πρέπει να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ. Όλα τα λεφτά, λεφτά των εργαζόμενων είναι! Όλες οι εισφορές δικές τους! Είναι ανόητο, από πλευράς των εργαζόμενων, και απατεωνίστικο, από πλευράς εργοδοτών/κράτους, να μιλάμε για ...ΤΡΙΜΕΡΗ χρηματοδότηση! Ο μισθός είναι τόσος (μεγαλύτερος), οι κρατήσεις σου είναι τόσες (μεγαλύτερες κι αυτές) και πάνε στο Ταμείο σου γι' αυτόν κι αυτόν κι αυτόν τον σκοπό. Αυτό επιτάσσει η λογική και η εντιμότητα! Άμεσα!<br /><i>Και έτσι βέβαια δεν θα είχε κανένα δικαίωμα η κάθε κυβέρνηση να διορίζει τις διοικήσεις των Ταμείων για να βολεύει τους δικούς της σε θέσεις με νόμιμο (και παράνομο όπως αποδείχτηκε) κονόμι και να καταληστεύει τα αποθεματικά τους.</b></i></font><br /><b><i>Είναι άξιο απορίας πώς δεν τό έχουν κάνει ΒΑΣΙΚΗ τους επιδίωξη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ αυτό και εξακολουθούν να παλεύουν για την «τριμερή» απάτη...</b></i><br />Η ίδια η έννοια όμως της «αποταμίευσης», αναγκαστικής, όπως πιό πάνω, είτε εκούσιας, είναι ένα μασκάρεμα της κοινωνικής ζούγκλας και λειτουργεί μιθριδατικά: Ενσταλάζει τις ιδέες της κοινωνικής ανασφάλειας και του γιατρικού της, της σώρευσης του πλούτου. Είναι το αποφασιστικό βήμα για να δικαιολογούμε μέσα μας την εκμετάλλευση που υφίστανται οι εργαζόμενοι, ώστε κάποιοι να κεφαλαιοποιούν την υπεραξία των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών, να τήν έχουν για «μετά» οι καϋμένοι...<br /><font color=#0066cc><b>Απλό το "σχήμα": Επειδή δεν υπάρχει σοβαρή και υπεύθυνη κοινωνική μέριμνα, μάζεψε χρήματα, κάνε κομπόδεμα να τά έχεις για «ώρα ανάγκης». H αποθέωση του ατομισμού.</b></font ><br />Άρα και ο άλλος, ο ευνοημένος, ο καπάτσος, ο άνθρωπος της "κατάστασης", των "περιστάσεων, ο τυχερός κλπ κλπ έχει κι αυτός δικαίωμα να κάνει ένα μεγαλύτερο ...κομπόδεμα για τις μεγαλύτερες ανάγκες του... Άμα τού 'ρθει δηλαδή να προσφέρει στην καλή του φρέσκες ολλανδέζικες τουλίπες, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗ..., να μην έχει χρήματα να πληρώσει να έρθουν αεροπορικώς;;;<br />Αυτός είναι ο μιθριδατισμός της αποταμίευσης... Κατά τα άλλα, μασκάρεμα (αλλά και ομολογία...) της αποτυχίας της κοινωνίας μας είναι.<br />Δεν ξέρω πότε και πως εφευρέθηκαν οι "συντάξεις γήρατος", κάποιος πιό διαβασμένος στα οικονομικά/εργασιακά ας μάς διαφωτίσει. <b>Μπορεί και να μασκαρεύτηκαν ως εργατική κατάκτηση!</b> Δεν τό αποκλείω.<br />Είναι όμως φανερό ποιόν συμφέρει αυτή η κοροϊδία: Με μέρος από το προϊόν της εργασίας των εργαζόμενων, φτάχνουμε, ως εργοδοτικό κράτος, ένα απόθεμα επαρκές για να πετάμε ένα κόκκαλο επιβίωσης σε όσους δεν είναι πλέον αποδοτικοί στις πλουτοφόρες για μάς δραστηριότητές μας. Αποφεύγουμε την κατακραυγή, ελαχιστοποιούμε τις κοινωνικές αντιδράσεις και παριστάνουμε και τον ...ευεργέτη των "απόμαχων" με δικά τους κόλλυβα...<br />Υπέροχη σύλληψη, άψογη σκηνοθεσία, απαράμιλλο θέατρο με συναίνεση/συμμετοχή και των θυμάτων δυστυχώς.<br /><font color=#ff0000><b>Οι "συντάξεις γήρατος", το προϊόν της αναγκαστικής αποταμίευσης, πρέπει να καταργηθούν. Όλοι πρέπει να εργάζονται και να πληρώνονται, ΑΝΤΑΞΙΑ της συνολικής προσφοράς τους, μέχρι να πεθάνουν.</b></font><br />Κι ο Γιωργάκης; {όχι ο Γ.Α.Π. παρακαλώ} Ο Γιωργάκης, μικρός αδερφός φίλης μου, που όταν τόν ρωτούσαν το "κλασσικό" «τί θέλεις να γίνεις, Γιωργάκη, όταν μεγαλώσεις» απάνταγε με στόμφο: Συνταξιούχος!<br />Αυτό πρίν 50 χρόνια, ακριβώς, να σκεφτείτε...<br /><i>Τίιιιιι θα κάνουμε με τον Γιωργάκη;;;</i><br />Μ' όλους τους σημερινούς «Γιωργάκηδες», όλους μας δηλαδή, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, όλους εμάς που το άνευ κόπου βόλεμα τό θεωρούμε ως ύψιστη «μαγκιά» μας, ως το "κλειδί" για τον ...παράδεισο;;;<br /><i>Τίιιιιι θα κάνουμε, συναγωνιστές, συναγωνίστριες, συναγωνιστάκια μου;;;</i><br />Μα φυσικά πρώτα-πρώτα πρέπει να ...ξαναδιαβάσουμε το πρώτο "κεφάλαιο" της αριστερής Αριστεράς για την Γενική Παιδεία που πρέπει να στοχεύει στην ανάδειξη όχι στουπωμένων με γνώσεις και "καπάτσων" άνεργων νέων αλλά αυτεξούσιων πολιτών που δεν φοβούνται τη ζωή...<br />-------<br /><font size=2><i>{*} Δεν "κηρύσσω" ούτε τον άκρατο κρατισμό (ΕΣΣΔ) ούτε την ασύδοτη αγορά (ΗΠΑ), ούτε βέβαια κάποιο μίγμα τους... Στο "κεφάλαιο" για την αποκέντρωση θα παραθέσω τη γνώμη μου για το πώς μπορεί (και πρέπει...) η κοινωνία να αντιμετωπίζει ατομικές ανάγκες. </font><font size=1><b>Είναι όμως απορίας άξιο, επαναλαμβάνω, το ότι σ' αυτήν την εξώφθαλμη απάτη της "τριμερούς" χρηματοδότησης συμπράττουν και κόμματα που, αυτάρεσκα, πολύ αυτάρεσκα..., δηλώνουν αριστερά. Αυτά πώς αντιλαμβάνονται την «εργοδοτική» εισφορά και την «κρατική» χρηματοδότηση;;; Όλα προϊόν της εργασίας των εργαζόμενων δεν είναι;;; Όλα ΜΙΣΘΟΣ τους δεν είναι;;; Τί «εργοδοτική-κρατική» και ...πράσιν' άλογα...</font></b></i><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Αναδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων</font></b><br />Τώρα πέσαμε στα δύσκολα... Ωραίες "ιστοριούλες" τα παραπάνω. <br /><b><i>Oυτοπικά κείμενα για ξενέρωτους από έναν φαντασιόπληκτο...</b><br /><font size=2>Δύσκολα θα βρεθούν πολλοί να διαφωνήσουν ότι κάπως έτσι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να λειτουργεί η κοινωνία... Πάρα πολλοί όμως, ίσως και όλοι σας..., μπορεί να θεωρείτε πως δεν είναι εφικτά, ή, όπως είπε κι ο φίλος μου ο Χρήστος Π., εσύ Ναπολέων φτιάχνεις ένα «σύστημα» για τον Ναζωραίο και τους 12 Αποστόλους... Το αρνούμαι διαρρήδην, Χρήστο μου... Είμαι κι άθεος, ο μαύρος, πώς θα μπορούσα κάτι τέτοιο;...</font><br /><font color=#ff0000 size=2>Ένα «σύστημα» για μιά αριστερή Αριστερά "φτιάχνω"... Μιά Αριστερά που όχι μόνο να επαγγέλεται μιά ανθρωπινότερη κοινωνία αλλά να τήν βάλει μέσα στην πραχτική της στόχευση με συγκεκριμένα αλλεπάλληλα βήματα. Διότι από μεγαλόστομες διακηρύξεις έχουμε πήξει καμμιά δεκαριά ...χιλιάδες χρόνια τώρα. Ως και οι ...Χετταίοι, λαγούς με πετραχήλια έταζαν στο «λαό».</i></font><br />Για κανέναν δεν είναι πρόβλημα η εργασία, μιά κάποια εργασία. Πρόβλημα είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εκτελείται και βέβαια το ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑ για το οποίο εκτελείται... Και δεν εννοώ στενά το οικονομικό αντίκρυσμα, τον μισθό (ή τα κέρδη) από μιά εργασία αλλά το γενικότερο κοινωνικό αντίκρυσμα της όποιας εργασίας.<br />Και καθαρά χρησιμοθηρικά αν τό δούμε, το "ζύγισμα" της προσφοράς ενός γιατρού, ας πούμε, και ενός σκουπιδιάρη, καθόλου υποχρεωτικό δεν είναι να "κλίνει" υπέρ του πρώτου. Το ίδιο για την προσφορά ενός μηχανικού και ενός ποιητή κλπ.<br /><font color=#0066cc><b>Το πραγματικό πρόβλημα είναι αντίληψη για την εργασία, που έχει καλλιεργηθεί όπως εξυπηρετεί την «ελεύθερη» αγορά.</font></b> Είναι εύκολο να λέμε ότι όλα τα επαγγέλματα, όλων των ειδών οι εργασίες είναι αναγκαίες στην κοινωνία (αλλοιώς δεν θα υπήρχαν...), αν όμως αφήσουμε την αγορά να "αποφασίσει" το αντίκρυσμα, απλώς καταργούμε την κοινωνική υφή τους και μετατρέπουμε τον εργαζόμενο σε εμπόρευμα.<br />Παράλληλα είναι δύσκολο (και ΘΑ είναι μέχρις ότου αλλάξουν κι άλλα πράμματα...) να "μεταφράσουμε" αυτήν μας την αντίληψη για την αναγκαιότητα όλων των ειδών εργασίας σε ΙΣΟΤΙΜΑ αισθήματά μας απέναντι στα πρόσωπα που τις εκτελούν.<br /><b><i>Για πολύν καιρό ακόμα θα "βγάζουμε το καπέλλο" μας σε ένα γιατρό, έστω κι αν δεν κουνάει ρούπι χωρίς φακελλάκι..., ενώ θα αδιάφορα θα προσπερνούμε έναν σκουπιδιάρη, όσο ευσυνείδητα κι αν κάνει το καθήκον του.<font color=#ff0000> Και μην βιαστείτε να αντιτείνετε ότι από τους γιατρούς κρέμεται η ζωή μας, διότι αυτό σημαίνει ότι δεν έχετε καταλάβει {ΚΑΚΟ για σάς αυτό, ιδίως μετά την πρόσφατη απεργία τους...} πως ΚΑΙ από τους σκουπιδιάρηδες κρέμεται η υγεία μας...</b></i></font><br />Πρέπει όμως να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ αυτή μας τη νοοτροπία για να σταθεί και να προκόψει η ανθρωπινότερη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων που προτείνω, ώστε ΚΑΙ να εργαζόμαστε μέχρι θανάτου, ΚΑΙ να αμειβόμαστε με κοινωνικά κριτήρια, όχι της αγοράς, ΚΑΙ να κάνουμε εργασίες προοδευτικά ελαφρότερες, που δεν θα μάς στείλουν μιά ώρα αρχήτερα στο θάνατο...<br /><font size=1>Εδώ νομίζω έχουν θέση ένα παλιό, διδακτικό, ανέκδοτο και δυό ιστορίες "περίεργων", σπάνιων, αλλά πολύ χρήσιμων στην «ελεύθερη» αγορά επαγγελμάτων.<br />Όσο πιό συνοπτικά μπορώ:<br /><b>TO ANEKΔOTO:</b><br />Ενός Καθηγητή Πανεπιστημίου έχει βουλώσει το σιφώνι του νιπτήρα και φωνάζει έναν υδραυλικό. Σε 10 λεπτά εκείνος το ξεβιδώνει, το καθαρίζει, το ξαναβιδώνει.<br />- Πόσο κάνει ο κόπος σου, λέβέντη;<br />- 10.000 (δραχμές, παλιό το ανέκδοτο...)<br />- Μά... Δέκα λεπτά δούλεψες... Δέκα χιλιάδες δραχμές για δέκα λεπτά; Εγώ Καθηγητής Πανεπιστημίου είμαι και δεν πληρώνομαι τόσα για δέκα λεπτά εργασίας...<br />- Κι εγώ <b>ΠΡΙΝ</b> Καθηγητής Πανεπιστημίου ήμουνα!<br /><i>«Κόκκαλο» ο Καθηγητής...</i><br /><b>Σπάνιο Επάγγελμα [1]: ΨΙΛΙΚΑΤΖΗΣ (κυριολεκτικά!)</b><br />Στην είσοδο (από την πλατεία Αιγύπτου) του Πεδίου του Άρεως στην Αθήνα το 1960, τήν άραζε ένας γεροντάκος. Είχε ένα πτυσσόμενο κάθισμα (σαν αυτά των ψαράδων) και ένα σακίδιο γεμάτο σακουλίτσες με ψιλά. 990 δραχμές είχε κάθε σακουλίτσα σε ψιλά, 1000 δρχ. ήταν η «ανταλλακτική» της αξία.<br />Κάθε τόσο, σταματούσαν μπροστά του ταξί, ήταν άνετο το σταμάτημα σε εκείνο το σημείο, τού έδιναν ένα χιλιάρικο (το μέγιστο χαρτονόμισμα εκείνης της εποχής) έπαιρναν μιά σακουλίτσα με ψιλά, που ΗΞΕΡΑΝ ότι είχε μέσα 990 δραχμές. Μιά συνήθης διαδρομή ταξί μέσα στην Αθήνα τότε κόστιζε γύρω στις 10 δραχμές. Οι ταξιτζήδες είχαν πρόβλημα με όσους έδιναν πενηντάρικο ή κατοστάρικο.<br />Αυτό ήταν το επάγγελμα του γεροντάκου: Να τούς διευκολύνει. Πήγαινε στην Τράπεζα πρωί-πρωί, έκανε ψιλά, τά σακούλιαζε, τούς τά πουλούσε. Με ένα λογικό κέρδος βέβαια. Ούτε παζάρια ούτε τίποτα. Τσάκ-μπάμ! 1% προμήθεια. Αν πουλούσε 10 σακουλίτσες την ημέρα έβγαζε 100 δραχμές. ΚΑΛΟ μεροκάματο τότε...<br /><b>Σπάνιο Επάγγελμα [2]: ΠΩΛΗΤΗΣ ...ΧΡΟΝΟΥ (επίσης κυριολεκτικά!)</b><br />Τό είχα διαβάσει πρίν κάτι χρόνια, αμέσως μετά που είχαν αρχίσει να εγκαθίστανται τα μηχανάκια που βγάζουν χαρτάκι προτεραιότητας σε τράπεζες, ταχυδρομεία κλπ.<br />Πήγαινε το πρωί, αλλά και ενδιάμεσα, και τραβούσε κάμποσα χαρτάκια προτεραιότητας. Έβγαινε έξω και τα πουλούσε αργότερα στους βιαστικούς εισερχόμενους.<br />Το δημοσίευμα έλεγε ότι είχε πάει στην Εφορία και είχε κάνει κανονικά έναρξη επαγγέλματος με ακριβώς αυτήν την "ειδικότητα": <b>Πωλητής Χρόνου</b>, ότι είχε θεωρήσει βιβλίο εσόδων-εξόδων.<br />Όμως κατάληγε ότι τού κάνανε καταγγελία (σε ποιά άραγε βάση...) και τόν σταματήσανε.<br />Μπορεί το όλο δημοσίευμα να ήταν προϊόν της φαντασίας του δημοσιογράφου.<br />Δεν αποκλείεται... αλλά... se non ́ė vero, ́ė ben trovato! <br />Βλέπετε να «κολλάει» κάπου, με τη σημερινή νοοτροπία μας, μια τέτοια δραστηριότητα;;; <b>Να είναι κάπου αντίθετη με τους νόμους της «ελεύθερης» αγοράς, όπου ο ΧΡΟΝΟΣ είναι σίγουρα ένα εμπόρευμα κι αυτός;;;<br />Το ...ευαγγέλιο «Time is money» έχει πάψει να ισχύει;;;</b><br /></font><br /><b>Η οφειλόμενη ΤΙΜΗ στα γηρατειά, έχει ΚΟΣΤΟΣ.</b> Αλλά το κόστος αυτό δεν είναι οικονομικό, κόστος ...μυαλού είναι, "ψυχικό" κατά πώς λένε άλλοι. ΤΙΜΗ στα γηρατειά σημαίνει ότι τούς αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ, να προσφέρουν, μέχρι να πεθάνουν, όσο λίγο μπορούν, και να ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ όσο πρέπει με ποιοτικά ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ κριτήρια, όχι με απάνθρωπα ποσοτικά κριτήρια της, δήθεν, «ελεύθερης» αγοράς.<br /><b>Αλλοιώς, έντιμα, ας εφαρμόσουμε το "Κείων Νόμιμον", το κώνειο, ή την ...εξελιγμένη μέθοδο της Soylent Green, όπως περιγράφεται στην ταινία που ανάφερα πιό πάνω, αντί να "προσφέρουμε" συντάξεις (πείνας οι περισσότερες...) και καταφρόνια.</b><br />Τους "κολλημένους" πάντως στα οικονομικά, τούς καλώ να λογαριάσουν αν στοιχίζει (από όλες τις απόψεις, της καταναλωτικής συμπεριλαμβανόμενης, αργία μήτηρ πάσης κακίας...) πιό πολύ ένας συνταξιούχος γιατρός που κάααααθεται ή ένας αμειβόμενος γέροντας γιατρός που εργάζεται στις υπηρεσίες συντροφιάς σε ανήμπορους.<br /><font color=#ff0000>Και καιρός πιά να ρίξουμε τις μάσκες: Πόσοι 55ντάρηδες π.χ. των «βαρέων» σταματούν, στ' αλήθεια, να εργάζονται μόλις πάρουν σύνταξη;;; <b>Απλώς κάνουν ΑΛΛΗ δουλειά!</b><br />Αυτό ακριβώς προτείνω. Μόνο που το θέλω οργανωμένο για όλους εξ υπαρχής και κοινωνικά δικαιωμένο.</font><br />Τελειώνοντας αυτήν την ενότητα θέλω να τονίσω ότι μιλάμε πάντοτε για κατάργηση των συντάξεων ΓΗΡΑΤΟΣ, με ταυτόχρονη αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων προσφοράς/αμοιβής. Η κοινωνική πρόνοια/μέριμνα για τους, όποιας βαθμίδας και κατηγορίας, αληθινά ανήμπορους (ελαχιστότατους δηλαδή...) είναι εντελώς άλλο πράμμα.<br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Δεν θα φέρει ανεργία στους νέους;;;</font></b><br /><b>* Φυσικά και όχι,</b> ούτε κάν άμεσα..., ούτε καν αν εφαρμοστούν ΑΥΡΙΟ τα προτεινόμενα. Διότι εκτός από ελάχιστους με κάποιες συντάξεις "ρετιρέ" κατά την λαϊκίστικη παπανδρεϊκή ορολογία, όλοι οι άλλοι, αν δεν είναι ανήμποροι, ΚΑΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ κάνουν και μετά την Σύνταξη. Μόνον που την κάνουν ...«μαύρη», χωρίς να φαίνονται στα μισθολόγια και φυσικά χωρίς ασφάλιση...<br /><b>* Φυσικά και όχι,</b> αφού για μιά κοινωνία επιμεριστική μιλάμε: Τόσα χρειαζόμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, τόση και τέτοια εργασία απαιτείται για να τα έχουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, αναλαμβάνει καθένας το μερίδιο της εργασίας (σε χρόνο και ως αντικείμενο) που μπορεί να εκτελέσει άνετα και με επιτυχία.<br /><font color=#ff0000><b><i>* Kι αφού ΟΛΟΙ θα εργαζόμαστε μέχρι θανάτου, στον καθέναν θα αναλογεί και ΛΙΓΟΤΕΡΗ δουλειά, κουτορνίθια, έ! κουτορνίθια! </font></b></i>{με την καλή έννοια...}<br /><b>* Μα αυτό θέλει πολλή οργάνωση...</b>Έμ! βέβαια θέλει... Μιά εργασία θα είναι κι αυτή για κάποιους.<br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Τόοοοοοοοοοοοτε... εντάξει! ΤΩΡΑ, τί γίνεται;;;</font></b><br />*ΤΩΡΑ, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, είναι χρέος της Αριστεράς, αυτής που θέλει να είναι αριστερή βέβαια..., να μεταλαμπαδεύσει στα μέλη της πρώτα-πρώτα... και μετά στην κοινωνία, την ανθρωπιστική αντίληψη για την εργασία.<br />*ΤΩΡΑ, ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, είναι χρέος της Αριστεράς, να αγωνιστεί για να "μετατραπεί" η ...τριμερής χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων σε ...μονομερή, σε εργατική εισφορά και μόνον με απλή ...μετονομασία των υπόλοιπων ψευδώνυμων εισφορών.<br />* Η συνέχεια μπορεί να είναι το να επιτρέπεται ελεύθερα η εργασία και στους συνταξιούχους, όχι να τους κόβουν τη σύνταξη για συντεχνιακούς λόγους, για να μήν υποτιμηθεί το «προϊόν»...<br /><b>* Φυσικά και θέλουν πολλή μελέτη αυτά... Και χρόνο...</b><br />* Βιά-ζε-στε;;;<br /><font size=1>Αν ναί, σκεφτείτε μήπως πάσχετε από το "σύνδρομο των Δημάρχων" που τα δέντρα τα οποία φυτεύουν πρέπει να μεγαλώσουν αισθητά μέσα στην τετραετία, ώστε να ξαναφέρουν ψήφους...<br /><b>Και προτιμούν συνήθως εκείνες τις απαίσιες καναδέζικες λεύκες που ναι μεν ψηλώνουν, δείχνουν δέντρα, γρήγορα αλλά και κουφιάζουν γρήγορα... </b>Και κάποτε πέφτουν με τον πρώτο δυνατό αέρα και σκοτώνουν κόσμο... Έχει γίνει στα Γιάννενα αυτό, πρίν κάτι χρόνια. <b>Ο νοών, έστω βιαστικός..., νοείτω!</b></font><br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 5.3.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-9251576367237059272009-05-17T10:16:00.004+03:002009-05-17T19:55:34.727+03:005. Φόβος, Βία, Κράτος: Τρία αδέρφια...<font color=#ff0000 size=5><b>Κι η ασφάλεια; Τί ακριβώς είναι;</font></b><br />Οι αρχαίοι ημών, περίπου..., πρόγονοι στην Μυθολογία τους ανέφεραν ότι το Κράτος και η Βία ήταν τα δύο από τα τρία αδέρφια (το τρίτο ήταν ο Φόβος) που κάρφωσαν τον Προμηθέα στον Καύκασο. Και βέβαια η μέχρι τότε εμπειρία {αλλά και δυστυχώς και η μέχρι σήμερα...} δικαιώνει αυτήν την αναφορά. Κι αν στη θέση του Προμηθέα, υπονοήσουμε τη ΓΝΩΣΗ που αυτός πρόσφερε στους ανθρώπους η εικόνα «στρογγυλεύει» μιά χαρά...<br />Είναι όμως «εκ φύσεως» έτσι; Ή είναι απλώς ένα ακόμα απάνθρωπο ανθρώπινο κατασκεύασμα; Υπάρχει εγγενής λόγος, που το Κράτος δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τα αδέρφια του την Βία και τον Φόβο; Ή "απλώς" έτσι τούς βολεύει να πιστεύουμε; ΔΕN υποθέτω ότι υπάρχει κανείς που να μην καταλαβαίνει ποιούς βολεύει η εγκαθίδρυση και διατήρηση μιας τέτοιας αντίληψης.<br />Δεν είναι ο στόχος μου να παραθέσω μια ηθικολογική πραγματεία. Αναγκαστικά όμως θα αναφέρω, όσο μπορώ συνοπτικότερα, μερικά πράγματα ηθικής φύσης, με στόχο να δείξω ότι <font color=#ff0000><b>«Μπορεί να γίνει κι αλλοιώς» !</font></b><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Βία και βιασύνη... Μήπως είναι το ίδιο (σχεδόν...) πράγμα;;;</font></b><br />Η φίλη, εύχομαι και συναγωνίστρια, Βάσια μού έδωσε την ιδέα να τό ψάξω κι αυτό.<br />Βία (καταναγκασμός) και βία (βιασύνη) είναι βέβαια η ίδια λέξη.<br />Σημαίνουν άραγε κάτι στ' αλήθεια διαφορετικό ή μήπως...<br />Μήπως η ΔΕΥΤΕΡΗ έννοια είναι μια "καλή" δικαιολογία για την ΠΡΩΤΗ;;; Μήπως είναι το..."alter ego" της;;;<br />Αυτό φαίνεται καλλίτερα αν σκεφτούμε τα επιρρήματα "βιαστικά" και "βεβιασμένα". Ό,τι γίνεται βιαστικά γίνεται και βεβιασμένα. Ή έτσι το πείτε ή αλλοιώς ο άλλος θα καταλάβει περίπου το ίδιο πράγμα.<br />Στο "κεφάλαιο" -άχ! αυτή η πάμπλουτη ελληνική γλώσσα...- για τις δημοκρατικές διαδικασίες είχα τονίσει και επαναλάβει αρκετές φορές ότι το πρώτο που επισείουν οι <b>ΕτΔ</b> {θυμίζω: Επαγγελματίες της Διαδικασίας} σε Συνελεύσεις, την Βουλή, κλπ είναι η έλλειψη χρόνου!!! Που 99 φορές στις 100 τήν προκαλούν ή είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι. Διότι... αφού δεν έχουμε χρόνο... πρέπει να βιαστούμε!<br />Και ακριβώς αυτό συμβαίνει... Καταλήγουμε να ...ΒΙΑΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ τους ΕτΔ, που με βάση την "έλλειψη χρόνου", μάς ωθούν να παραβλέψουμε κάποιες δημοκρατικές διαδικασίες(*), ώστε να εκμαιεύσουν τις αποφάσεις που τούς είναι αρεστές, αφού «δεν υπάρχει χρόνος» να ψάξουμε για άλλη λύση κλπ κλπ κλπ<br /><font size=2 color=#6131bd><b>Η μία βία φέρνει την άλλη βία, τον βιασμό, τον εκβιασμό.</font></b><br />Θυμηθείτε το την επόμενη φορά: Όταν ένας ΕτΔ προβάλλει αυτό το επιχείρημα "έλλειψη χρόνου-βιαστική απόφαση" <b><i>θέλει απλώς να εκβιάσει κάποια απόφαση,</b></i> ενώ για την έλλειψη χρόνου (ακόμα και πραγματική να είναι) ο ίδιος ευθύνεται που δεν ΠΡΟΒΛΕΨΕ σωστά, άρα τόν στέλνουμε "σπιτάκι του" και αποφασίζουμε νηφάλια.<br />Ποτέ δεν θά 'μαστε χαμένοι, ειδικά μακροπρόθεσμα. <font size=2 color=#ff0000><b>Η δημοκρατία ποτέ δεν πρέπει να βιάζεται! Για να μην ΒΙΑΖΕΤΑΙ !</font></b><br /><font size=1 color=#6131bd><b>-----------<br />(*) Θυμίζω ότι η δημοκρατία ΔΕΝ επιδέχεται ...ποσοστώσεις, δεν μπορεί να έναι λιγότερη ή περισσότερη... Ή είναι ή ΔΕΝ είναι δημοκρατία. Εσείς θυμηθείτε και την γνώμη του Hugo Black...</b> Αναλυτικά στο {2ο} "κεφάλαιο".</font><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Βία και πόνος... Αυτά ΕΙΝΑΙ αδέρφια!</font></b><br />Η βία στη φύση είναι εγγενής, στην γήϊνη φύση τουλάχιστον. Αλλού, δεν ξέρουμε ακόμα. Από τα, εκατοντάδες υποθέτω, παραδείγματα βίας θα παραθέσω μερικά, συνήθη, πασίγνωστα, αλλά και κάποια άλλα που δεν είναι τόσο φανερά.<br />Πριν όμως θα δώσω τον "απόλυτο ορισμό" της βίας: <font color=#de7008>Βία ασκεί μιά ύπαρξη εναντίον (ή επί) μιάς άλλης, όταν κάνει κάτι που τήν επιρρεάζει, χωρίς να "τήν ρωτήσει".</font><br />Καί ως "ύπαρξη" εννοείται κάθε όν που, σε δοσμένες συνθήκες, δρα αυτόνομα, αυτεξούσια. Υπάρξεις μ' αυτή την έννοια είναι τα μικροσωματίδια (quarks, ηλεκτρόνια κλπ), τα άτομα, τα μόρια, οι μικροοργανισμοί, οι ιοί κλπ., τα φυτά, τα ζώα, η Γή, ο Ήλιος, οι Γαλαξίες και όλο το «Σύμπαν» βέβαια.<br />Πάμε παρακάτω...<br />Κι ας αρχίσουμε από την ανθρώπινη βία.<br />- Βία ασκούμε, όταν κόβουμε ένα λουλουδάκι για να τό προσφέρουμε στην καλή μας.<br />- Βία ασκούμε, όταν παίρνουμε ένα φάρμακο για να σκοτώσουμε κάποια μικρόβια.<br />- Βία ασκούμε, όταν σμίγουμε οξυγόνο με υδρογόνο για να φτιάξουμε νερό...<br />- Βία ασκούμε, όταν καίμε το κακόμοιρο το πετρέλαιο για να ζεσταθούμε...<br /><font color=#0066cc size=2><i>* Και δεν αντέχω να μην "καρφώσω" τους χορτοφάγους, που δεν τρώνε, λέει, κρέας επειδή τρέχει αίμα... Όταν κόβουν ένα σύκο, τρέχει ένα άσπρο κολλώδες υγρό από τη συκιά. Δεν είναι το «αίμα» της συκιάς αυτό;;; Είναι σίγουροι ότι δεν κλαίει η συκιά;;; Επειδή δεν τήν ακούνε;;; Μόνο τα γουρουνάκια που στριγγλίζουν, όταν σφάζονται, ακούνε;;;<br />Εκάς η υποκρισία κι ο στρουθοκαμηλισμός!</font></i><br /><b>Όχι δεν πάω να σάς "μιθριδατίσω" στην βία. Αλλού τό πάω.</b><br />- Βία ασκεί ένα ηλεκτρόνιο, όταν απωθεί το διπλανό του τό ρίχνει πάνω σε ένα πρωτόνιο, και νά 'το, νά 'το! ένα μόριο υδρογόνου! Τέλειωσε η αυθυπαρξία του φουκαριάρικου του ηλεκτρόνιου (και του πρωτόνιου)...<br />- Βία ασκεί ένας Γαλαξίας, όταν έλκει τον διπλανό του και αγκαλίτσα πέφτουν στην ...παρακεί "μαύρη τρύπα", που τούς καταβροχθίζει στο ...πίτς-φυτίλι.<br />- Βιαιότατο, λένε οι επιστήμονες Κοσμολόγοι, ότι ήταν το Big Bang! Η "ιδρυτική πράξη" του τωρινού «Σύμπαντος».<br /> <font color=#0066cc size=2><i>* Και δεν είναι βέβαια αντίλογος στα παραπάνω ότι όλα αυτά είναι «φυσικοί νόμοι»... Διότι για το "ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ" είναι οι "φυσικοί νόμοι" μόνο αυθαίρετοι ορισμοί έχουν δοθεί ως τώρα. ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ στα πράγματα βεβαίως. Αυθαίρετοι όμως!</font></i><br />Κι αφού μάλλον δεν έχουμε σκοπό να πάμε ..."στη ζούγκλα με τον Ταρζάν", νομίζω πως πρέπει να τροποιήσουμε κάπως, να σχετικοποιήσουμε, τον "ορισμό" της βίας: <font color=#de7008>Βία ασκεί μιά ύπαρξη εναντίον (ή επί) μιάς άλλης, όταν κάνει κάτι που τήν επιρρεάζει, χωρίς να τήν ρωτήσει, ενώ, και να την ρωτήσει μπορεί, και να καταλάβει μπορεί, ρωτώντας ή όχι, ότι δεν εγκρίνει, δεν αποδέχεται αυτήν την ενέργεια.</font><br />Περιορίζουμε έτσι τον ορισμό στα έλλογα όντα, όμως αυτών οι ενέργειες είναι που μάς ενδιαφέρουν σε μιά κοινωνία.<br />Κι ας πιάσουμε πρώτα την ...ουρά, το φαγητό: Στόχος μας πρέπει να είναι η παραγωγή συνθετικών τροφών, ώστε να μην χρειάζεται να στερούμε την ύπαρξη από κανένα όν, από όσα θεωρούμε έμβια, για να τραφούμε.<br /><font color=#ff0000>Λέω δηλαδή το ανάλογο προς το ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πλέον κανένας λόγος ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ ΖΩΑ, να παίρνουμε τη γούνα τους, για να ζεσταινόμαστε! Τα συνθετικά ρούχα κάνουν αυτήν την δουλειά πολύ καλλίτερα.</font><br />Δεν μού ξεφεύγει φυσικά ότι κυρίως <b>για επίδειξη</b> γίνεται η σφαγή, όχι για προστασία από το κρύο... Πιό κάτω, σε άλλο "κεφάλαιο", θ' ασχοληθώ μ' αυτό όμως.<br />Και άντε πες ότι βρήκαμε πως η... <i>αντιουρομεθανο-αμμωνικαρβονικο-πολυακετυλο-σαλικοξυλικο-βουτυροχλωρι-αιθάνη</i>, μάς καλύπτει όλες τις τροφικές ανάγκες. Δεν χρειάζεται πλέον να σκοτώσουμε, να κόψουμε, να στερήσουμε την ζωή από καμμιά ύπαρξη για να τραφούμε... Το ίδιο πετύχαμε για τα ρούχα, τα σπίτια, τα ταξίδια. Τελειώσαμε με την αυτοσυντήρηση, όπως τήν είπαν κάποιοι σοφοί...<br />Με τα δέντρα που φυτρώνουν ανεξέλεγκτα και μάς κρύβουν την ορατότητα στις εθνικές, με τους ρινόκερους {τους αληθινούς εννοώ, όχι τους ...έλληνες οδηγούς...} που κυκλοφορούν ασύδοτοι, χωρίς να προσέχουν τα ...σήματα της Τροχαίας, τί θα γίνει;;;<br />Τί θα κάνουμε εμείς οι αριστεροί, <font color=#ff0000>τί θα κάνει η αριστερή Αριστερά στην ...απολύτως ΜΗ βίαιη κοινωνία</font> γι αυτά τα αγκαθερά προβλήματα;;; Εμείς που ΔΕΝ θέλουμε να καταφεύγουμε στις εύκολες (και αντικοινωνικές) λύσεις να κόψουμε δηλαδή τα δέντρα και να σκοτώσουμε τους ρινόκερους;;;<br />Απλή η απάντηση: Δένουμε έγκαιρα τα κλαδιά των δέντρων για να μην εμποδίζουν την ορατότητα, βάζουμε εμπόδια (π.χ. φράχτες) για να μην σουλατσάρουν οι ρινόκεροι στις εθνικές. Στους άλλους δρόμους, αδερφέ, απλώς δεν τρέχουμε, οπότε ας περνάει και κάνας ρινόκερος, άμα λάχει...<br /><b>Μιά ...αντιπαροχή είναι όλα! Εμείς περιορίζουμε την ελευθερία μας να κόψουμε και να σκοτώσουμε όσα μάς ενοχλούν, έχοντας αυτήν την δυνατότητα, ως "ανώτερα" όντα, κι αυτών περιορίζονται/κατευθύνονται η ανάπτυξη και οι βόλτες τους.</b><br />Τέτοιες λύσεις νομίζω πως μπορούν να βρεθούν απο κοινωνίες που λειτουργούν δημοκρατικά και αντι-βίαια σε κάθε περίπτωση κατ' εμέ. <font color=#800040 size=2><i>Αν έχετε αμφιβολία, περιγράψτε μια κατάσταση στην οποία σάς φαίνεται υποχρεωτικό το ...κόψιμο, το σκότωμα, να τήν συζητήσουμε. </font></i><br /><br /><font color=#de7008><b>Τώρα όμως, ΤΩΡΑ, τί θα κάνουμε για τα πιό "χοντρά", τους οπλοφορούντες συμπολίτες μας;</font></b> Τους νονούς της νύχτας, τους κυνηγούς, τους αστυνόμους αλλά και τον ...οπλοφορούντα λεβέντη Γιακουμάτο;;; Που, πλήν του τελευταίου, επιδίδονται χρόνια πολλά στο ευγενές σπορ του σκοτώματος εαυτών και αλλήλων αλλά και άλλων..., εκούσιου ή ακούσιου από, τόσο εύστοχη συνήθως..., εξοστράκιση των σφαιρών;;;<br /><b>Μία και μοναδική είναι η ανθρώπινη στάση και... δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου: Αφοπλισμός όλων. Τελεία και παύλα!</b><br /><font color=#800040><b>Όποιος νομίζει κάτι διαφορετικό, ας σταματήσει το διάβασμα εδώ. Χάνει το χρόνο του.</font></b><br />Μα είναι 250.000 οι «κυνηγετικές» ψήφοι... Θα τολμήσει κάποιο κόμμα να εφαρμόσει κάτι τέτοιο;;;<br />Αν δεν τολμήσει, τότε πρέπει εμείς να τολμήσουμε να φτιάξουμε ένα κόμμα που να τό τολμήσει.<br />Ξανατελεία, ξαναπαύλα.<br /><font color=#800040>Και οι Αστυνόμοι; Πως θα επιβάλλουν τον Νόμο, χωρίς όπλα;<br /><b>Αυτό κι αν δεν είναι κολοσσιαία απάτη...:</b> Η επιβολή εφαρμογής του Νόμου στους μεν απλούς (μή εγκληματίες) πολίτες δεν απαιτεί όπλα, στους δε εγκληματίες δεν φέρνουν αποτέλεσμα. Σιγά που ο τάδε νονός της νύχτας δεν θα σκοτώσει κάποιον, διότι ...οπλοφορούν οι Αστυνόμοι. Αστειότητες.<br />Στην Αγγλία γιατί ΔΕΝ οπλοφορούν οι «Μπόμπυδες»; Διότι δεν τούς χρειάζονται όπλα. Διότι οι όποιοι εγκληματίες ξέρουν ότι έτσι κι αγγίξουν έστω και ...τρίχα ενός «Μπόμπυ», δεν θα βρουν λύπηση από κανένα δικαστή, δεν θα ξαναδούν το φώς του ήλιου.<br />Έχουν ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ εκεί.<br /><b>ΕΔΩ... ΕΔΩ δεν είναι ασφαλισμένα τα αυτοκίνητα της Αστυνομίας... </b>Οι Αστυνόμοι (κι οι ταξιτζήδες...) δεν φορούν ζώνη... Αυτοί που ΚΥΡΙΩΣ έπρεπε να φορούν... Τόσο ΣΟΒΑΡΟ κράτος έχουμε... Και θα αφοπλίσουμε τους Αστυνόμους για να μην αυτοκτονούν, να μην σκοτώνονται τα παιδάκια τους από εκπυρσοκροτήσεις, να μην εκτελούν μικροεγκληματίες με ...αδέσποτες, "εξοστρακισμένες" σφαίρες... Ά! παπαπαπαπαπα....</font><br /><b>Αφοπλισμός όλων. </b>Ξαναματατελεία, ξαναματαπαύλα.<br /><font size=2><i>Για τους στρατιωτικούς θα τά πούμε στο τέλος, στο κλείσιμο... Για να μην μπλέξουμε εδώ τα εσωτερικά με τα διεθνή.<br />Aναφέρω τώρα μόνο δύο πράμματα, πολύ ...γαργαλιστικά κατά την άποψή μου, το ένα ως quiz:</i></font><br /><b>1. Ποιός και πότε πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο «στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα», προειδοποιώντας τους συμπολίτες του για το ρόλο του;;;</b><br /><font size=2><i>Ο ευρών/η ευρούσα/το ευρόν αμειφθήσεται γενναίως!</font></i><br /><b>2. Η Μαντλίν Όλμπράϊτ για την χρησιμότητα του Στρατού: Αφού τόν έχουμε..., αφού ξοδεύουμε τόσα γι' αυτόν, ας τόν αξιοποιήσουμε!</b><br /><font size=2><i>Τό 'πε η άθλια δημόσια! ΝΑΙ !, τό έχει πεί ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΥΤΟ !</font></i><br /><br /><font color=#de7008><b>Ενημέρωση/πειθώ ή "βούρδουλας"/εκφοβισμός;;; Το φασιστικό "σύνδρομο Πολύδωρα".</font></b><br />Ο κ. Πολύδωρας έγινε γνωστός γι' αυτό που είπε στις εκλογές του 2004 για τα «δικά μας παιδιά» και "τήν πλήρωσε" με τον αποκλεισμό του από την πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή (του ανηψιού)...<br />Στο ενεργητικό του όμως ο κ. Πολύδωρας, εκτός από τις ...αιμοβόρες ζαρντινιέρες, έχει και το περσυνό, τρομοκρατικό του νομοσχέδιο "μεταρρύθμισης" του Κ.Ο.Κ.: Εκτόξευσε στα ύψη τα πρόστιμα (χωρίς κανένα άλλο ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ μέτρο, π.χ. την πύκνωση και "ανθρωποποίηση" των ελέγχων). Αυτό κι αν δεν ήταν ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ κρατική! Άσε που έβαζε την βάση για να ενταθούν οι προσπάθειες (επιτυχείς ή όχι...) δωροδοκίας των τροχονόμων... «Πάρε τόσα και μη μέ γράφεις, καταστρέφομαι...»<br />Φυσικά και ΔΕΝ βελτιώθηκε η κυκλοφορία. Ούτε κάν οι δημόσιες εισπράξεις ΔΕΝ αυξήθηκαν: Με τόσο ψηλά πρόστιμα οι τροχονόμοι, άνθρωποι, χαμηλόμισθοι είναι κι αυτοί..., αποφεύγουν να τά επιβάλλουν.<br />Έτσι το μόνο που "μάς έμεινε" είναι <font color=#0066cc>το φασιστικό "σύνδρομο" «ο έλληνας θέλει βούρδουλα».</font> Τρίχες κατσαρές. Πειθώ θέλει... <b>Με το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ όμως πειθώ...</b> Όχι απλώς μπλά-μπλά...<br /><font color=#0066cc>Όχι να επιδεικνύεται ο Βουλγαράκης με την μηχανή του ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΝΟΣ και τα πάμπολλα κρατικά, στρατιωτικά αυτοκίνητα να παραβιάζουν ΜΟΝΙΜΑ τις λεωφορειολωρίδες!</font><br />Το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ είναι δύσκολο, δυσάρεστο γι' αυτούς! Ενώ την ΒΙΑ, την κατατρομοκράτηση των πολιτών, τήν έχουν πανεύκολη!<br />Ανόητοι, γελοίοι, φασίστες "Αργείοι"...<br /><font color=#ff0000>Ας μην ξεχάσουμε, συνέλληνες, τον κ. Πολύδωρα και την νοοτροπία του διότι... <b>«Όποιος λαός ξεχνά την ιστορία του θα αναγκαστεί να την ξαναζήσει...»</font></b><br /><br /><font color=#de7008><b>Μιά «άλλη» μέθοδος εφαρμογής του Νόμου:</font></b> Γιατί δεν υπάρχουν διαφημιστικές πινακίδες στα δέντρα, στους τοίχους, των δρόμων της Ηπείρου (ΜΟΝΟΝ!!! από όσο έχω αντιληφθεί, πολυταξειδεύοντας).<br />Η πρώτη εξαγγελία που είχε κάνει Αντώνης Τρίτσης ως ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν το ξήλωμα των διαφημιστικών πινακίδων από τους δρόμους.<br /><i>Νόμος προϋπήρχε <font color=#800040>(αποσπούν την προσοχή των οδηγών, είναι πρόξενοι δυστυχημάτων)</font> αλλά ...απλώς δεν εφαρμόζονταν...</i><br />Η αποτυχία του Α. Τρ. ήταν πλήρης: Δεν έγινε τίποτα! Είτε πρόσκρουσε σε συμφέροντα, είτε σε ανικανότητα των υπηρεσιών, είτε στο κόστος ξηλώματος. Μπορεί και σε όλα μαζί, δεν τό 'χω ερευνήσει. Πάντως το αποτέλεσμα ήταν ένα στρογγυλό μηδενικό. <font color=#de7008>Ο νόμος ΔΕΝ εφαρμόστηκε πανελλήνια ούτε επί Τρίτση.</font> Μην με περάσετε για ...αντιτριτσικό! Έκανε έργο ο Αντώνης. Όχι όμως αυτό.<br />Την ίδια περίοδο, προϊστάμενος της 3ης Δ.Ε.Κ.Ε. Ηπείρου ήταν ο Γιώργος Μπασάς, ένας καθόλου ...σοσιαλιστής Μηχανικός. Μπελαλήδικη η υπηρεσία αυτή (συντήρηση οδικών δικτύων, αποχιονισμός τέτοια... όλη η γκρίνια ...«δεν υπάρχει κράτος...» απάνω τους πέφτει...) Και δεν έχει "γωνίες" για δωροληψία... Προφανώς δεν τήν ήθελε κανένας κλαδικάριος...<br />Δεξιός-ξεδεξιός ο Γιώργος Μπασάς ήθελε {πειράζει κανέναν αυτό;;;} να κάνει τη δουλειά του. Κι αποδείχτηκε ότι ΗΞΕΡΕ να τήν κάνει καλά!<br />Μέσα σε άλλα (δεν θα κάνω εδώ το εγκώμιό του...) έκανε το εξής απλό: Έδωσε εντολή στα συνεργεία της υπηρεσίας {που έκλειναν λακκούβες, έκαναν τις διαγραμμίσεις, κλάδευαν θάμνους και γενικά τριγυρνούσαν και φρόντιζαν τις εθνικές οδούς της περιοχής} ΝΑ ΞΗΛΩΝΟΥΝ ΑΜΕΣΩΣ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ σε δέντρα, παρόδιους τοίχους, φράχτες κλπ.<br />Ούτε πρόστιμα (που τά προβλέπει ο νόμος - ΑΚΟΜΑ ΤΩΡΑ ΙΣΧΥΕΙ !) χρειάστηκε να επιβάλει, ούτε τίποτα. Μόνο ξήλωμα! ΑΜΕΣΟ ξήλωμα! Και πολύ γρήγορα, οι όποιοι ενδιαφερόμενοι να διαφημιστούν, κατάλαβαν ότι ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ αυτό το είδος διαφήμισης... Ο Γιώργος Μπασάς, ως ...μή σοσιαλιστής, αξιοποίησε τους νόμους της "ελεύθερης" αγοράς...<br /><font color=#de7008><b>Δεν τού χρειάστηκε καθόλου βία για να εφαρμοστεί ο νόμος...</font></b><br /><font color=#800040 size=1><b><i>{Την μέθοδο του Γιώργου Μπασά τήν υπέστην και εγώ ο ίδιος... Χάσαμε, σε 2 μέρες μέσα!, καμμιά 50ριά διαφημιστικές πινακίδες καρφωμένες στα δέντρα στα γιαννιώτικα "Πλατανάκια" -Τετάρτη απόγευμα τις καρφώσαμε, Σάββατο το πρωί δεν υπήρχε ίχνος τους! Αμ! δεν τό ξανακάναμε!- Και μην μέ βαρέσετε: Ξομολογημένη αμαρτία, δεν είναι (πιά) αμαρτία...}</font></b></i><br />Νά 'σαι καλά, συνάδελφε!<br /><br />Υπάρχει όμως και ένα άλλο είδος βίας, προς την οποία ρέπουμε. <font color=#ff0000><b>Η βία που γεννιέται από την διάθεση ιδιο-κτησίας.</font></b><br />Η βία που γεννιέται από εκείνο το αίσθημα ανασφάλειας, η οποία αναπτύσσεται όταν ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ κάτι, ή απλώς φοβόμαστε ότι ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ, αν και όταν τό χρειαστούμε. Το αίσθημα ανασφάλειας που αναπτύσσεται τα μέγιστα, όσο ελαχιστοποιείται η κοινωνική αλληλεγγύη.<br />Τά έχει πεί «μιά χαρούλα» ο Μαρξ κι άλλοι αυτά, αλλά ας τά δουμε κι εμείς συνοπτικά.<br />Η ιδιοκτησία ξεκίνησε από ...τις πέτρες και τα ξύλα. Ο πρωτόγονος έμαθε σιγά-σιγά να ξεχωρίζει ποιές πέτρες (σε σχήμα και βάρος), ποιά κλαδιά (σε σχήμα, βάρος, αντοχή) ήταν καταλληλότερα για το κυνήγι. Αργότερα ποιά ήταν τα "εργαλεία" με τα οποία όργωνε καλλίτερα τα χωράφια. Παράλληλα ποιά ήταν τα ασφαλέστερα καταφύγιά του.<br />Από εκεί ξεκίνησε και εμπεδώθηκε το αίσθημα ιδιοκτησίας: Ήταν ένα "φάρμακο" ενάντια στις φοβίες του ότι δεν θα πετύχει το κυνήγι ή η καλλιέργεια, ή μήπως χάσει το ασφαλές ενδιαίτημά του.<br />Η ιδιοκτησία είναι ...γέννημα-θρέμμα της ανασφάλειάς μας: Αν νοιώθουμε ασφαλείς για την πορεία μας, ως μέλη μιας κοινωνίας που θα φροντίσει για μάς, αν δεν πάει καλά το ...κυνήγι μας, δεν έχουμε κανένα απολύτως λόγο να θέλουμε να έχουμε ΔΙΚΑ μας κάποια πράμματα.<br />Των οποίων η υπεράσπιση βέβαια από άρπαγες συνεπάγεται βία, έστω και υπό την μορφή της άμυνας...<br />Μην τό πάρετε για ευφυολόγημα, σκεφτείτε το:<b><i> Άμα δεν έχεις τίποτα ΔΙΚΟ ΣΟΥ να σού αρπάξουν, δεν έχεις και τίποτα να φοβάσαι.</b></i><br />Και κάπως πιό "προσαρμοσμένο" στα σημερινά: Αν ΟΛΟΙ έχουμε ΔΙΚΑ ΜΑΣ μόνο τα στοιχειώδη κι όλα τα άλλα είναι κοινόχρηστα, ποιός θα θέλει ν' αρπάξει τί και γιατί;;; Ιδιοκτησιακή βία, τέλος.<br /><font color=#ff0000>Αναπροσδιορίζοντας τις αξίες της ζωής στο «είναι» και όχι στο «έχειν»,</font> όταν το «έχειν» πάψει να είναι γιατρικό για την ανασφάλειά μας, με κύρια μέθοδο την ΕΠΙΔΕΙΞΗ του, τότε δεν μάς χρειάζονται "ιδιόκτητα" πράμματα.<br /><font color=cc0000>Τότε τα όσα "ιδιόκτητα" θα θέλουμε να έχουμε εμείς, μπορεί να τα έχει εξίσου και οποιοσδήποτε άλλος. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΡΚΕΙΣ ΕΤΣΙ ΟΙ ΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΓΙΑ ΚΑΜΠΟΣΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΚΟΜΑ...</font><br /><br /><font size=4><b><i>Μασκαρεμένη βία: Τα κατοικίδια ζώα "συντροφιάς"...</font></b></i><br />Αλλά και τα ζώα στα τσίρκα, "εκπαιδευμένα" με πόνο, ΠΟΛΥ πόνο!(*) είναι, και στους "Zoo", «ζωολογικούς κήπους»(**).<br />Οι οποίοι πλέον είναι περιττοί με την τόση ανάπτυξη των "ντοκυμαντέρ" της TV...<br />Και τα κατοικίδια ζώα "συντροφιάς", τά ...ρωτήσαμε ποτέ, αν θέλουν τη συντροφιά μας;;; ΣΤΕΙΡΩΜΕΝΑ συνήθως, με περιλαίμια, λουριά, αλυσσίδες, τρώγοντας "πλαστικές" τροφές και ...κλεισμένα στο διαμέρισμα;;;<br /><font color=800040><b>Περνάν καλά, θα σκεφτείτε... Όσο καλά περνούσαν και οι ευνούχοι και οι οδαλίσκες στα χαρέμια, θα αντιλέξω... Τρώγαν, πίναν και χορεύαν... Υπέροχη ζωή... Ούτε δουλειά, ούτε τίποτα! Ά! ναι... Απολάμβαναν και το "άλλο", όποτε ορέγονταν ο χαλίφης...</font></b><br /><font color=#ff0000>Γιάαααααααααα να συνέλθουμε λίγο, εμείς τα "τέλεια", τα υπέρτερα όντα του πλανήτη... <b>Να βρούμε ΟΜΟΙΟΥΣ μας για συντροφιά</b>, όχι να σκλαβώνουμε και να βασανίζουμε τα ανυπεράσπιστα ζώα, από ψυχοπονιά, δήθεν!</font><br />--------<br /><font size=1><b>(*) Από εκεί ήρθε η έκφραση για την ...μέθοδο «του μαστίγιου και του καρότου».<br />(**) Από μελέτες στους "Zoo" πρόκυψε ο όρος "οικο-λογία": Ξεκίνησε ως μελέτη της συμπεριφοράς των ζώων στον "οίκο" τους και μακρυά απ' αυτόν, στην αιχμαλωσία των "Zoo". Μετά γενικεύτηκε ως όρος.</font></b><br /><br />Πάμε παρακάτω...<br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Τί ακριβώς είναι (και τί θά 'πρεπε να είναι) ένα κράτος;</font></b><br />Πολιτική Κοινότητα σχηματίζεται, όπως έγραφε ο Χόμπς το 1650, όταν τα μέλη μιάς κάποιας ομάδας αναθέτουν σε μερικούς δικούς τους το καθήκον να δημιουργήσουν και να εφαρμόσουν στο σύνολο της ομάδας κανόνες "μη ...ανθρωποφαγικής", για να τό πούμε «στρογγυλά», συνύπαρξης, εκχωρούν δηλαδή μέρος από τα "φυσικά" τους δικαιώματα, προκειμένου να απολαύσουν ζωή χωρίς εξοντωτικούς ανταγωνισμούς, βασισμένους κύρια στις φοβίες τους έναντι των υπόλοιπων, στην αυτοσυντήρησή τους.<br />Έτσι δημιουργείται ένα «σωστό κράτος».<br />Τα παλιότερα όμως κράτη, αλλά και τα σημερινά, καθόλου έτσι δεν δημιουργήθηκαν: Αρχηγικά μορφώματα ήταν αρχικά, ολιγαρχικά αργότερα κι ως σήμερα...<br />Σκεφτείτε απλώς τα πιό "φρέσκα" κοντινά μας: Την FYROM και τώρα το ...«πάει να γίνει» Αλβανοκόσσοβο.<br />Άρα η πορεία μας τώρα, αφού ΔΕΝ γίνεται να γυρίσουμε πίσω για ...παρθενογένεση «σωστού κράτους», πρέπει να είναι η απάλειψη της ολιγαρχικής διακυβέρνησης στα υπάρχοντα κράτη και ο, κατά τα αναφερόμενα στο "κεφάλαιο" αποκέντρωση, σχηματισμός διαδοχικών «κύκλων» αρμοδιοτήτων και αποφάσεων, μέχρι το σύνολο των ανθρώπων επί γής.<br />Και μιά μόνο αρχή χρειάζεται να ακολουθούν όλοι αυτοί οι κύκλοι "εξουσίας", όταν θα σχηματίζουν τους επι μέρους νόμους που θα διέπουν την ομάδα που τους απαρτίζει: Την επονομασθείσα «χρυσούς κανών»: Ό σύ μισείς, ετέρω μή ποιήσεις.<br />Που, πιό πραχτικά, σε άλλου είδους αποφάσεις είναι το: «Ο ένας μοιράζει, ο άλλος διαλέγει».<br />Απλοί, εφαρμόσιμοι, ανθρωπιστικοί κανόνες θα προκύψουν. Και καμμία ανάγκη βίας... Είτε για το ...πετρέλαιο της πολυκατοικίας πρόκειται, είτε για το ...Ασφαλιστικό. Σκεφτείτε το. Δεν θα επεκταθώ άλλο.<br /><b><i>Ο «Χρυσούς Κανών» είναι το αντίπαλο δέος του κράτους. Όσο περισσότερο τόν ακολουθούμε, τόσο λιγότερο -έως καθόλου!- κράτος βίας, βίαιας επιβολής των νόμων μάς χρειάζεται...</b></i><br />Μεταβατικά, θα πεί όμως κάποιος, δεν θ' αποφύγουμμε την κρατική βία: Είναι η μόνη "νόμιμη"... Τί είδους όμως και με ποιό στόχο;;;<br />Για να προστατεύσει το λαό από τυχόν υπερβάσεις εξουσίας ή μήπως τους κατέχοντες την εξουσία από τον λαό;;; Κατά το "πρότυπο Σημίτη" με τα ΜΑΤ να δέρνουν διαμαρτυρόμενους γεροσυνταξιούχους προ του μεγάρου Μαξίμου;;;<br />Έτσι για να αναφέρω την πιό χτυπητή (αλλά όχι χειρότερη από κάποιες απόψεις...) περίπτωση άσκησης κρατικής βίας.<br />Η δημοκρατία θα βρεί και τις μεταβατικές μεθόδους, δεν πρέπει να ανησυχούμε.<br /><font color=#ff0000>Το ότι <b>ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ δημοκρατία αλλά ολιγαρχία</b> πρέπει να μάς ανησυχεί και να μάς δραστηριοποιεί...</font><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Αδύναμο Κράτος, Δυνατή Κοινωνία. Ώ! Τί ευτυχία...</font></b><br />Αυτή είναι η κατάληξη των σκέψεων αυτού του άρθρου. Ως Κράτος σ' αυτή την περίπτωση ΔΕΝ εννοώ την κυβέρνηση ή το όποιο διοικητικό, διαχειριστικό κοινωνικό σχήμα αλλά το πλέγμα εκείνο των Νόμων και των οργάνων εφαρμογής/επιβολής/ελέγχου τήρησής τους.<br />Όταν οι Νόμοι είναι πολλοί και πολύ "σφιχτοί", λεπτομερείς, τότε σημαίνει ότι η κοινωνία ΔΕΝ είναι ικανή να αυτορρυθμίζεται, άρα χρειάζεται και πολλούς αστυνόμους/δικαστές.<br /><font color=#ff0000 size=2><b><i>Σε μιά κοινωνία όμως ισχυρή, δεν χρειάζονται ούτε λεπτομερείς νόμοι ούτε πολλά όργανα εφαρμογής τους.<br /></font></b></i><br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 24.3.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-63014545856361810492009-05-17T10:14:00.014+03:002009-05-17T20:20:56.738+03:006. Αποκέντρωση των πάντων!<font color=#38b63c size=6><b>(απο-συγκέντρωση, δηλαδή...)</font><br /><font color=#ff0000 size=5>Το μικρό είν' όμορφο!-"Small is beautiful"</font></b><br /><font size=2><i>Ο υπότιτλος είναι τίτλος ενός πολύ ωραίου βιβλίου, E.F. Schumacher, οικονομολόγου, συνεργάτη του Κέϋνς και του ΓκαλμπρέΙθ, που τάραξε τα νερά στη δεκαετία του '70, αλλάζοντας την οπτική για την "ανάπτυξη" από αυτήν της τερατώδους μεγιστοποίησης της παραγωγής και των κερδών προς την οικολογικά ευαίσθητη και ανθρώπινης κλίμακας ανάπτυξη. Θα τό βρείτε στα αγγλικά στον «Ελευθερουδάκη» και σε άλλους εισαγωγείς ξενόγλωσσων. Νομίζω πως κυκλοφόρησε και σε ελληνική μετάφραση. <b>Αξίζει να τό διαβάσει κανείς.</font></b></i><br /><font size=1>{Σ.Σ.: Τό ομότιτλο του Χρ. Μηλιώνη, από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, είναι άλλο πράγμα}</font><br /><br /><i>Ο Ε.Φ. Σουμάχερ {καμμιά σχέση με τους ραλλίστες αδερφούς...} αναφέρεται κυρίως σε οικονομικά μεγέθη και στην ανάπτυξη της παραγωγής. Εγώ θα προσπαθήσω, το κατά δύναμιν..., να παρουσιάσω την πολιτική και κοινωνική πλευρά της αντίληψης "τό μικρό είν' όμορφο", τις προεκτάσεις της στην οργάνωση της καθημερινής ζωής μας αλλά και του ίδιου του δημοκρατικού κράτους.</i><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Μικραίνουν τα προβλήματα και λύνονται ευκολότερα.<br />Αλλά μικραίνουν και τα λάθη !!!<br />Άρα στοιχίζουν λιγότερο και διορθώνονται ευκολότερα!</font></b><br /><font size=2><b>Για τους μαθηματικούς η διάσπαση ενός προβλήματος σε μικρότερα είναι η κύρια, αν όχι η μοναδική, μέθοδος για να λυθεί ευκολότερα. Ας δανειστούμε την σοφία τους.</b></font><br />Στην κοινωνία για να μικρύνει ένα πρόβλημα, πρέπει να μικρύνει το αντικείμενο αναφοράς.<br />Ας πάρουμε για παράδειγμα το πρόβλημα της πείνας. Έστω ότι σε μιά πόλη 100.000 κατοίκων πεινά το 1%, 1.000 άτομα. Η συνήθης μέθοδος είναι να οργανώσει ο Δήμος συσσίτια. Πρέπει να βρεθούν οι πόροι, να οργανωθεί ο χώρος για 1.000 άτομα, η προμήθεια των τροφίμων, ο τρόπος και τα άτομα παρασκευής της τροφής, τα σερβίτσια, η καθαριότητα, η υγιεινή, η φύλαξη του χώρου κλπ. Δύσκολα και ακριβά πράγματα, αργούν αλλά και ενέχουν κινδύνους καταχρήσεων, δωροδοκιών από προμηθευτές και όλους τους υπόλοιπους τους οποίους συνεπάγεται το ΜΕΓΕΘΟΣ της προσπάθειας.<br />Ας τό δούμε τώρα κι αλλοιώς το πρόβλημα. Λογαριάζοντας, για την ευκολία του σκεπτικού, ότι μιά οικογένεια έχει κατά μέσο όρο 4 άτομα, η πόλη αυτή εκτιμάται ότι έχει 25.000 οικογένειες. Και με τα σημερινά δεδομένα από αυτές οι 20.000 έχουν εισοδήματα πάνω από το όριο της φτώχειας, άρα μπορούν να αντέξουν στα 4 πιάτα φα'ί' ένα ακόμα, μπορούν να αναλάβουν να τα'ί'ζουν για ένα διάστημα, ένα πεινασμένο άτομο. Αυτό άλλωστε δεν κάνουν οι οικογένειες για τα άνεργα μέλη τους;;;<br />Ούτε "βαριές" διοργανώσεις, ούτε τίποτα. Άσε που η ανταλλαγή εμπειριών του πεινασμένου με τα μέλη της οικογένειας μπορεί να έχει και παράπλευρη ωφέλεια. Και δεν θά 'ναι δύσκολο για τον Δήμαρχο να εντοπίσει 1.000 διαθέσιμες οικογένειες, ειδικά αν εφαρμοστεί η «εκ περιτροπής» μέθοδος.<br /><font size=2 color=#ff0000>Πολλές διεθνείς οργανώσεις για τα παιδιά έχουν αναπτύξει και εφαρμόζουν αυτήν την αποκεντρωτική μέθοδο: Δεν ζητούν χρήματα για να βοηθήσουν τα παιδιά του Κόσμου, έτσι γενικά κι αόριστα, <b>αλλά ζητούν από καθένα μας να «υιοθετήσουμε» ΕΝΑ παιδί</b> στο Νταρφούρ π.χ. δίνοντας, πές, 5 ευρά το μήνα, δυό καφέδες...</font><br /><font size=1>Άσχετα με τις αντιρρήσεις που έχουν εγερθεί για την διαχείριση αυτών των ποσών από κάποιες οργανώσεις, αντιρρήσεις που εστιάζονται κυρίως στο ποσοστό κατανομής των εισπράξεων ανάμεσα στα έξοδα της οργάνωσης και των αναγκών των ίδιων των "υιοθετημένων" παιδιών, η μέθοδος είναι στη βάση της επιτυχής.</font><br /><font size=3 color=#6131bd><b>Μείωση της αναγκαιότητας των "ειδικών".</font></b><br /><font size=2>Μία "παράπλευρη", αλλ' όχι δευτερεύουσα, ωφέλεια που έχουμε από μια αποκεντρωτική αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι η μείωση της ανάγκης για ειδικούς επαγγελματίες, επιστήμονες, τεχνικούς. Πράγμα πολλαπλά ωφέλιμο και διότι μειώνει τον κίνδυνο της λεγόμενης "τεχνολογικής" ανεργίας {δεν βρίσκουν εύκολα δουλειά οι ειδικοί στην ειδικότητά τους} και διότι αυξάνει την αυτοπεποίθηση των πολιτών αφού είναι λιγότερο εξαρτημένοι από άλλους για να λύσουν ένα πρόβλημα.<br />Στο παραπάνω παράδειγμα των δημοτικών συσσιτίων σκεφτείτε πόσους μαγείρους, τραπεζοκόμους, ειδικούς στα ψώνια, λογιστές, κλπ θα χρειαζόταν το Δημαρχείο για να διεκπεραιώσει την βοήθεια στους πεινασμένους, με όλα όσα συναφή προβλήματα συνεπάγεται η λειτουργία μιάς τέτοιας ομάδας, βάρδιες, άδειες, αργίες, προσωπάρχης, ασφάλεια.<br />Στην περίπτωση της αποκεντρωμένης, οικογενειακής αντιμετώπισης του προβήματος κανένας από αυτούς τους ειδικούς δεν χρειάζεται. Μόνον ένας-δυό υπάλληλοι για να κανονίζουν το ποιός πεινασμένος θα πάει σε ποιά οικογένεια και για να δέχονται τυχόν παράπονα, υποδείξεις κλπ.<br />Και μην πεί κανείς ότι με την συγκεντρωτική αντιμετώπιση δημιουργούνται θέσεις εργασίας... Εκτός του ότι τέτοιες δουλιές ΠΡΕΠΕΙ να είναι προσωρινές (αλλοίμονο αν επ' άπειρον έχουμε πεινασμένους...) η κοινωνία πρέπει να κατατείνει στο να έχουν οι όποιες δημιουργούμενες θέσεις εργασίας ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ χαρακτήρα, άρα να είναι μόνιμες κι όχι μπαλώματα.<br />Η άλλη αντίληψη υπέρ των ειδικών (κάνουν καλλίτερα τη δουλειά τους) στο βάθος παρουσιάζει το πρόβλημα της εργαλειοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού. Και στο τέλος-τέλος πίσω από την απεριόριστη εξειδίκευση "κρύβεται" η ρομποτοποίηση. Και παραπίσω ο πολλαπλασιασμός παραγόμενων προϊόντων, εν πολλοίς άχρηστων, που μετά πρέπει να ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ από τους παραγωγούς πάνω στους καταναλωτές με τη διαφήμιση η οποία καλείται να τους πείσει ότι έχουν ανάγκες τις οποίες δεν είχαν ως τότε...<br />Άλλες, ενοχλητικές, διαστάσεις της απεριόριστης εξειδίκευσης είναι αυτή που επισήμανε η "διάσημη" ρήση: «Στο τέλος θα φτάσουμε να ξέρουμε τα πάντα επί του τίποτα»..., κι ακόμα η στενότητα αντίληψης που αναπτύσσεται στους ειδικούς και η κάποιου είδους "δικτατορία" που, λόγω γνώσεων και μόνον οι ειδικοί, άσχετα με τον χαρακτήρα τους, επιβάλλουν στη λήψη κάποιας απόφασης, η οποία συνήθως έχει όμως και ΑΛΛΕΣ πλευρές εκτός από τις "ειδικές".</font><br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Άμιλλα και παραδειγματισμός, μετάγγιση εμπειρίας.</font></b><br />Ένα άλλο πλεονέκτημα από την αποκέντρωση, τη διαίρεση των καθηκόντων, των ευθυνών, των αποφάσεων, σε "παράλληλους" αυτάρκεις κύκλους, διαδοχικά αναπτυσσόμενους είναι η πολλαπλότητα των λύσεων που θα βρεθούν, κάθε κύκλος θα βρεί κάποια. Θα υπάρξουν διαφορετικές προσεγγίσεις ίδιων προβλημάτων, άμιλλα, και με ανταλλαγή απόψεων, μετάγγιση εμπειρίας θα γίνεται η επιλογή μιάς επιτυχέστερης λύσης.<br />Σκεφτείτε ακόμα ότι καμμιά μηχανή -ή "μηχανή"- δεν φτιάχτηκε εξαρχής ολόκληρη... Κομμάτι-κομμάτι πάντοτε έγιναν. Και εξελίσσονταν.<br />Μιά "μηχανή" είναι και η κοινωνία, κομμάτι-κομμάτι πρέπει να τήν στήσουμε και να τήν βελτιώνουμε.<br />Έτσι φυσικά θα υπάρξουν και θα επιβιώσουν "ισότιμοι" διαφορετικοί τρόποι χειρισμού ίδιων καταστάσεων. Δεν βλάφτει ΚΑΘΟΛΟΥ αυτή η ποικιλία! Ίσα-ίσα... Η πολυπλοκότητα ενός οικοσυστήματος είναι εγγύηση για τη σταθερότητά του. Όσο πιό πολύπλοκο, τόσο πιό σταθερό. Βασικό οικολογικό αξίωμα αυτό.<br /><font color=#ff0000 size=2>Και είναι αυτό το καλλίτερο "χαστούκι" κατά της «μονοκαλλιέργειας», του ρατσισμού, της "εθνοκάθαρσης", του φασισμού. <b>Η διαφορετικότητα είναι όρος επιβίωσης.</b> Ένας ακόμα λόγος όχι απλώς να τήν σεβόμαστε, να τήν ΑΓΑΠΑΜΕ πρέπει!</font><br />Από την άλλη πλευρά, η τυποποίηση, η ομοιομορφία, η στρατιωτικοποίηση θα μπορούσα να πώ, μιάς ομάδας το μόνο που "προσφέρει" είναι η ευκολία διοίκησης {και εκμετάλλευσης βέβαια!} του πλήθους, της μάζας, της πλέμπας... Και καταπνίγει κάθε πρωτοβουλία, κάθε αυτονομία, κάθε αυτενέργεια που θα άλλαζε την κατάσταση, την πορεία της ομάδας.<br />Η πιθανότητα να την άλλαζε προς το χειρότερο δεν πρέπει να μάς φοβίζει: Στις μικρές, αποκεντρωμένες ομάδες γίνεται άμεσα αντιληπτό αυτό και διορθώνεται προτού γίνει "ανήκεστο".<br />Έχω ζήσει ένα πολύ καλό παράδειγμα με τα περιφερειακά θέατρα που τα έκανε "δημοτικά" η Μελίνα, όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού, πάνω σε ένα εντελώς συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας υπό ένα πρόσωπο που ονομάστηκε «καλλιτεχνικός διευθυντής». Ήμουν μπροστά όταν ο σύμβουλός της δικαιολογούσε αυτήν την επιλογή με το «θέλω να έχω να κάνω με ΕΝΑΝ σε κάθε θέατρο»... Και οδηγήθηκαν ΟΛΑ τα ΔΗΠΕΘΕ από τοπικές πρωτοβουλίες σε πλήρη υπαλληλοποίηση.<br />Θα τραβούσε σε μάκρος όλη η περιγραφή όμως...<br /><br /><font size=3 color=#38b63c><b>Και πρακτικά...</font></b><br />Θεωρώ ότι τα παραπάνω είναι αρκετά για να σκεφτεί κανείς ότι η αποκέντρωση, η κατανομή, των χώρων λήψης αποφάσεων παρουσιάζει σαφή και μεγάλα πλεονεκτήματα σε σχέση με την συγκεντρωτική {σχεδόν παντού "ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΟΣ ΑΡΧΗ" έχουμε} διάρθρωση της κοινωνίας που ζούμε.<br />Θα παραθέσω ένα πρακτικό μοντέλο με κάποιους "παράλληλους" αυτάρκεις κύκλους, διαδοχικά αναπτυσσόμενους, για να φανεί καλλίτερα ποιό νομίζω ότι είναι το "χρή ποιείν". Δεν έχω μελετήσει ούτε επεξεργαστεί κάτι, άλλοι πρέπει να τό κάνουν αυτό. Μόνο ως περιγραφή της ιδέας τό παραθέτω.<br /><font size=2 color=#6131bd><b>1. Οικογένεια: </font></b>Όχι μόνο η συνήθης διγονική/μονογονική αλλά και πολυγονική, αν έτσι αποφασίσουν κάποιοι, με κάποιου είδους «Συμβόλαιου Συμβίωσης», που θα καλύπτει και την περίπτωση της "πολυκατοικίας", της συνοίκησης κάπου.<br /><font size=2 color=#6131bd><b>2. Συνοικία ή Κοινότητα: </font></b> Στις μεγάλες πόλεις και στην ύπαιθρο αντίστοιχα.<br /><font size=2 color=#6131bd><b>3. Δήμοι: </font></b> Με καλλίτερη γεωγραφική διαίρεση από την τρέχουσα πολιτικάντικη "καποδιστριακή" και ευρύτερα όρια (για να λιγοστέψει ο αριθμός).<br /><font size=2 color=#6131bd><b>4. Νομαρχίες ή Μητροπολιτικοί Δήμοι: </font></b>Με καλλίτερη γεωγραφική διαίρεση από την τρέχουσα. Αποσύνδεση από τις εκλογικές περιφέρειες.<br /><font size=2 color=#6131bd><b>5. Περιφέρειες: </font></b>Με σοβαρές αρμοδιότητες! Όχι το σημερινό χάλι.<br /><font size=2 color=#6131bd><b>6. Επικράτεια: </font></b> Εθνική βάση;;; Θέλει κουβέντα...<br /><font size=2 color=#6131bd><b>7. Ενώσεις κρατών: </font></b> Κατά ήπειρο, περίπου. Κι αυτό θέλει κουβέντα...<br /><font size=2 color=#6131bd><b>8. Γη: </font></b> Ένας ΑΛΛΟΣ Ο.Η.Ε., μά τί Ο.Η.Ε....<br /><font size=2 color=#6131bd><b>9. Σύμπαν: </font></b>...Εντάξει... μήν βαράτε! Θάρθει κι αυτή η ώρα.<br /><font color=#ff0000 size=2>Tο κύριο βεβαίως θέμα ΔΕΝ είναι η άλφα ή η βήτα διάρθρωση αλλα οι ΕΥΘΥΝΕΣ κάθε κύκλου, τα θέματα για τα οποία θα αποφασίζει και οι ΠΟΡΟΙ που θα διαχειρίζεται. <b>Αυτά είναι που πρέπει να μελετηθούν καλά και να εφαρμοστούν καλά και να ελεγχθεί η λειτουργία τους και να γίνουν ανώδυνα όσες αλλαγές προκύψουν αναγκαίες από την εμπειρία.</b></font><br /><br /><font size=3 color=#0066cc><b> Δήμοι και Κεντρική Διοίκηση - Κατά μάνα κατά κύρη...</font></b><br />Οι πολέμιοι της αποκέντρωσης (της απο-συγκέντρωσης δηλαδή, όπως έχω ξαναγράψει) στην Ελλάδα έχουν συνήθως κύριο "παράδειγμα πρός αποφυγή" τους Δήμους.<br /><i>Πράγματι, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΜΚΟ «Διεθνής Διαφάνεια», που κατάσσει την χώρα μας απελπιστικά ΚΑΤΩ-ΚΑΤΩ στον κατάλογο επιπέδου διαφθοράς στα κράτη, οι Δήμοι είναι ...πρωταθλητές σε φαινόμενα διαφθοράς, ατασθαλιών, αυθαιρεσίας, μή τήρησης νόμων κ.ά.τ.</i><br /><b>Έμ! βέβαια! Πώς θα ήταν αλλοιώς;;; Όταν οι μηχανισμοί ανάδειξης της μιάς ή της άλλης "κλίκας" σε κυβέρνηση και του τάδε ή του δείνα σε πρωθυπουργό (τους ονομάζουν και «κόμματα» αυτούς τους μηχανισμούς...), έχουν πλήρως εκπορνεύσει και υποτάξει την Τοπική Αυτοδιοίκηση {δεν βγαίνεις Δήμαρχος χωρίς "χρίσμα"... Τυχόν εξαιρέσεις απλώς επιβεβαιώνουν τον άθλιο κανόνα... Τί να λέμε τώρα...} γιατί οι Δήμοι θα ήταν ...ενάρετοι;;;</b><br /><font size=3 color=#ff0000>Όπως είναι "φυσικό", εικόνα και ομοίωση της διεφθαρμένης (από χέρι...) κεντρικής εξουσίας είναι!</font><br />Το "μυστικό" είναι να μιμηθούμε την Ε.Ε.: Δεν παρεμβαίνει άμεσα στο τί κάνει κάθε κυβέρνηση στο κράτος της {εκτός βέβαια από τις, λεγόμενες, "ντιρεκτίβες", στις οποίες όμως έχουν συμφωνήσει ΟΛΟΙ !} αλλά ΕΛΕΓΧΕΙ και πολύ αυστηρά μάλιστα τις διαδικασίες και τα αποτελέσματα των προγραμμάτων που επιδοτεί!<br />Ας δοκιμάσει να κάνει το ανάλογο η κυβέρνησή μας, που τόσο «κόπτεται» για την ανεξαρτησία του "πυλώνα" της Δημοκρατίας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης: Αυτόνομοι, ελεύθεροι να αποφασίζουν μόνοι τους το πρακτέο οι Δήμοι αλλά αυστηρά ελεγχόμενοι.<br />Δεν θα δοκιμάσει όμως, γιατί φοβάται μην ...ανοίξει η όρεξη του λαού και ζητήσει έλεγχο και των δικών της πεπραγμένων...<br />Βέβαια δεν υποστηρίζω ότι όλα είναι ρόδινα εκεί στην Ε.Ε. τώρα... Απλώς είναι καλλίτερα από εδώ. Δεν έχουν παράδοση ...κοτζαμπάσηδων οι ευρωπαίοι.<br /><font size=3 color=#6131bd><b>Πελατειακό σύστημα = Διαφθορά</font></b><br /><font size=1><i>Ένα αστείο αλλά ενδεικτικό (και λυπηρό) παράδειγμα "λειτουργίας" της συγκεντρωτικής εξουσίας είναι το..."σύνδρομο Γκλαβάνη" -όπως είχε ονομαστεί το 1966- και η ...μετεξέλιξή του στις μέρες μας σε "σύνδρομο Ζαχόπουλου".<br />Στην τότε κυβέρνηση των αποστατών, συμμετείχε ως υφυπουργός {Οικονομικών ή "Προεδρίας", δεν θυμάμαι καλά, υπουργείο Πολιτισμού δεν υπήρχε τότε} ένας κ. Γκλαβάνης, βουλευτής Λέσβου.<br />Το υφυπουργείο του εισέπραττε την εγγύηση που πληρώναμε για να έχουμε φιάλη υγραερίου, την οποία μετά, όταν άδειαζε, την ανταλλάζαμε με μιά άλλη γεμάτη. Έτσι δούλευε το σύστημα. Και νομίζω πως έτσι δουλεύει ακόμα, απλώς τώρα είναι πολύ λιγότεροι αυτοί που χρησιμοποιούν υγραέριο, αφού οι περισσότεροι έχουν ηλεκτρικές συσκευές. Το κονδύλιο που συγκεντρώνονταν ήταν αρκετά σεβαστό και... στην απόλυτη "διακριτική ευχέρεια" του υφυπουργού. Για να μην μένουν «άεργα», τόσα λεφτά τα μοίραζε στις Νομαρχίες για διάφορους κοινωφελείς σκοπούς.<br />Ο κ. Γκλαβάνης λοιπόν μοίρασε το ποσόν που είχε το 1966 κατά 90% στην Νομαρχία Λέσβου και 10% στην υπόλοιπη Ελλάδα. Είχε πέσει πολύ χάχανο τότε με τον εντιμότατο κ. υφυπουργό...<br />Η σχέση με τον κ. Ζαχόπουλο;;;<br />Σχεδόν κατά τον ίδιο τρόπο, σίγουρα με την ΙΔΙΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, ο εντιμότατος κ. Γ.Γ. μοίρασε «όλα τα λεφτά», πολλά λεφτά, σε φίλο του σκηνοθέτη ...πορνοταινιών{πράγματι} και ελάχιστα ψίχουλα σε άλλους πολιτιστικούς φορείς.<br />Αυτό θα πεί συγκεντρωτική, ανεξέλεγκτη εξουσία. Να μην ...καταριώμαστε τους Δήμους...</font></i><br /><br /><font size=3 color=#6131bd><b>Τα κόμματα ως αποκέντρωση της δημοκρατίας</font></b><br />Όσα έχουμε πεί για τα κράτη και τις διαδοχικές κοινωνικές/πολιτικές υποδιαιρέσεις τους μέχρι το επίπεδο της οικογένειας ισχύουν φυσικά και για τα κόμματα.<br />Τα κόμματα, όλα τα κόμματα που επιδιώκουν, και κάθε τόσο καλούνται, να διαχειριστούν τις κοινές υποθέσεις με τους εκπροσώπους τους πρέπει να έχουν εφαρμόσει και να έχουν ως δικιά τους, ΣΥΝΕΧΗ, πρακτική την αποκέντρωση.<br /><font size=2 color=#389639>Το πρώϊμο ΠΑΣΟΚ είχε πετύχει κάτι τέτοιο με την αυτοοργάνωση των τοπικών επιτροπών. Μόνο που οι, όποιες, προτάσεις που έκαναν, όταν έφταναν στα κεντρικά, αντί να μελετηθούν, συντεθούν, συγκεραστούν, πετάγονταν στο καλάθι των αχρήστων...<br /><i>Ο "αγώνας" είναι «να φύγει η Δεξιά»!<br />Με τις προτάσεις της Τοπικής Οργάνωσης ...Κωλοπετεινίτσας θα ασχολούμαστε τώρα;;;<br />Αυτά σκέφτονταν και έκαναν οι "Τσουκάτοι" της εποχής.<br />Κι έτσι έφυγε μεν η Δεξιά αλλά ήρθε η ...Δεξιότερη. Μασκαρεμένη με -δήθεν αριστερές- ρητορείες.</i></font><br /><br /><font size=3 color=#a9501b><b>Και το διαδίκτυο; Τί είναι; Μεγάλο κι άσχημο ή μικρό και όμορφο;</font></b><br /><i>Σιγά που δεν θα παινέψω το "σπίτι" μας...</i><br /><font color=#ff0000>Το διαδίκτυο ήταν εξαρχής όμορφο! Κι όσο πάει ομορφαίνει και περισσότερο.</font><br />Ένα υπέροχο ΜΕΓΑΛΟ σύνολο, που απαρτίζεται από μυριάδες <b>ΜΙΚΡΑ</b>, αυτόνομα, αυτοδιοίκητα, ελεύθερα <b>ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ</b> κομμάτια.<br /><font color=#ff0000><b>Γιαυτό είναι (και θα είναι) σταθερό ως οικοσύστημα.</b></font><br />Φυσικά έχει και τα ...τρία κακά της μοίρας του.<br />Φυσικά υπάρχουν και οι ιδιοτελείς χρήστες, και οι ανόητοι, και οι βρώμικοι, και οι εκβιαστές, και οι ρηχοί, και οι ανήθικοι, και..., και..., και...<br />Και πώς θα ήταν αλλοιώς;;; Δεν υπάρχουν "παρθενογενέσεις"... Κι αφήστε τα «ιερά» βιβλία να λένε κουταμάρες... Από την κοινωνία βγήκε, την κοινωνία ΜΑΣ, που έχει όλα αυτά τα λουλούδια.<br /><br />Το διαφορετικό με το διαδίκτυο (και την κοινωνία της πληροφορίας, όπως λένε μερικοί) είναι η απόλυτη ελευθερία που μάς παρέχει να πάρουμε ή να ΜΗΝ πάρουμε κάτι. Ανάλογα με το ποιός είναι κανείς. Ανάλογα με τον χαρακτήρα του, με τις αρχές του. Δεν είναι έτσι στην «άλλη» ζωή μας, που πολλές φορές εξαναγκαζόμαστε σε λυπηρούς συμβιβασμούς...<br /><br />Αυτήν την ελευθερία - και την δύναμή της- φαίνεται πως δεν την κατάλαβε έγκαιρα ο ..."Μεγάλος Αδερφός" και άφησε να απλωθεί το διαδίκτυο (μέσω του οποίου έκανε κι αυτός ταχύτερα, καλλίτερα, πιό άκοπα τις «δουλιές» του...) να απλωθεί τόσο που τώρα πιά, παρά τις εργώδεις προσπάθειές του, δεν μπορεί να το συμμαζέψει, να το πατρονάρει με τίποτα.<br />Όλες οι προσπάθειές του, όσο έντονα και με πολύ χρήμα κι αν υποστηρίχτηκαν, μόνον αστεία αποτελέσματα έφεραν.<br />Διότι το διαδίκτυο είναι πλέον ακατανίκητο ΑΚΡΙΒΩΣ γιατί είναι τόσο πολύπλοκο, απαρτιζόμενο από τόσο <b>ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ</b>, τόσο <b> ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ</b> μονάδες και ενότητες, που <font color=#ff0000><b>ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να το βάλουν σε ΚΑΛΟΥΠΙ.</font></b><br />Τόσο για λόγους τεχνικούς, αφού συνεχώς δημιουργούνται ανεξάρτητες εστίες βελτίωσης και επέκτασής του, όσο και οικονομικούς: Το κόστος κάθε σχετικού εγχειρήματος ελέγχου και χειραγώγησης/φίμωσης από πολύ μεγάλο που ήταν, έχει γίνει δυσβάστακτο για τον ..."Μεγάλο Αδερφό" και ανεβαίνει συνέχεια προς το ...ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ.<br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 30.3.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-39158241201328556522009-05-17T10:14:00.011+03:002009-05-17T13:13:10.707+03:007. Ελευθερία - Δικαιώματα{Θα μεταφέρω εδώ, σύντομα ελπίζω..., τα σχετικά άρθρα και τα σχόλια που έγιναν στο μπλογκ μου}<br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 30.3.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-82120811793462496832009-05-17T10:13:00.011+03:002009-05-17T13:26:52.920+03:008. Αγορά: Μόνο με σέλα και χαλινάρι{Θα μεταφέρω εδώ, σύντομα ελπίζω..., τα σχετικά άρθρα και τα σχόλια που έγιναν στο μπλογκ μου}<br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 2.4.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-83732469998795543352009-05-17T10:13:00.010+03:002009-05-17T13:24:02.730+03:00Καταναλωτές, όλοι μας δηλαδή...[*9]{Θα μεταφέρω εδώ, σύντομα ελπίζω..., τα σχετικά άρθρα και τα σχόλια που έγιναν στο μπλογκ μου}<br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 30.4.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-80382000837652284862009-05-17T10:12:00.002+03:002009-05-17T13:04:36.361+03:00*10. Περιβάλλον: Εμείς μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε.{Θα μεταφέρω εδώ, σύντομα ελπίζω..., τα σχετικά άρθρα και τα σχόλια που έγιναν στο μπλογκ μου}<br /><font color=#ff0000># # # # # # #<br />{αρχική δημοσίευση: 7.5.08}</font>Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-88793326469124345952009-05-17T10:09:00.000+03:002009-05-17T10:10:11.914+03:0011. Ο Κεμάλ, η φωτιά και το μαχαίρι...{αργότερα}Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-62418103368865681862009-05-17T10:07:00.000+03:002009-05-17T10:08:43.594+03:0012. Συνοπτική παράθεση/ιεράρχηση άμεσων ενεργειών.{όταν τελειώσω τα άρθρα}Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6411104321530127305.post-48773243042193907002009-05-17T10:05:00.000+03:002009-05-17T10:06:27.357+03:00«Η φάρμα των ζώων»Ο επίλογος αυτών των άρθρων.<br />{όταν τα τελειώσω, φυσικά...}Ναπoλέωνhttp://www.blogger.com/profile/09836944798490750617noreply@blogger.com0